beyler sevgilinize bir psikopat musallat olsa ne yaparsınız (7. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Ss4Gogeta

quote: Orijinalden alıntı: Korsan Okurum ben

Karşılıklı olarak çok sevdiğim/sevildiğim bi kız arkadaşım vardı. Kız benden 1 yaş büyüktü, bunun bi de belalısı varmış kızdan büyükmüş galiba çocuk tam hatırlamıyorum. 5. ayımızda falandık bana feysten bi mesaj geldi 'xxin sevgilisi sen misin' diye, evet dedim hayırdır falan, ben dedi bu kızı şöyle seviyorum böyle seviyorum, ben göremezken bile sen ona dokunabiliyorsun falan konuşmaya başladı sonradan cevap vermedim ben. Kıza böyle böyle bu kim dedim, sakın cevap verme mesaj atarsa dedi, konuştuk bile biz dedim. Meğersem eleman kıza daha önce musallat olmuş, kızın bi erkek arkadaşına bıçak çekmiş bir şeyler yapmış kızın da peşini bırakmamış kızın ailesi de şikayetçi olmuş ordan olaylar büyümüş yani. Bunları öğrendikten sonra çocuğu sordum soruşturdum, bizim eski mezunlardan okulda lafı geçen bi abimiz vardı 'onur sakın ters düşme o çocukla, ben bile kurtaramam seni' dedi. O abimizden de öyle cevap gelince aha dedim sıçtık. Neyse gel zaman git zaman, çocuğun bi arkadaşı bana facebooktan yazdı 'onur bak bu çocuk sağlıklı düşünemiyor sana zarar vermeyi planlıyor damarına basma sakın dikkat et' gibisinden. Cevap vermedim, bi süre sonra bu belalı benim numaramı bulmuş bi yerden, mesaj attı bana. Akşam 9da şu şu parka gel diye. Tamam dedim. O park da özellikle akşam saatleri serseri kaynıyor yani daha önce çok kavga, yaralama gerçekleşen bi park. Ufak bi tereddüt ettim napmak lazım diye, sonra kimseye haber vermedim tek başıma gittim parka. Oturdum bekledim biraz, 5 kişi geldi. Bi tanesi o çocuk, arkadaşlarından da bir tanesini tanıyorum. Velhasıl, konuşmaya başladık. 'Bu kızdan ayrılacaksın' dedi ben tepki vermeyince konuşmaya devam etti, 'beni soruşturmuşsun haberini aldım, yeterince soruşturduysan başka çaren olmadığını da bilirsin' dedi. Tek kelimeyle cevap verdim 'ayrılmayacağım' diye. Bu bi başladı esip gürlemeye, ama ben bu sırada en ufak bi tepki bile vermiyorum, yüz ifadem bile değişmiyor. Bi tane arkadaşı aldı parkın kenarına çekti çocuğu bir şeyler söyledi cebinden bir şey çıkarıp çocuğun cebine koydu. Korkayım diye mi yaptılar yoksa cidden emanet mi vardı, hala bilmem o ayrıntıyı. Arkadaşlarından birini tanıyorum demiştim, bu emanet olayı olurken yani o 2 çocuk yokken 'olm napıyosun sen' falan dedi 'ne demek napıyosun abi, senin de çok sevdiğin bi sevgilin var sana ayrıl deseler ayrılıcak mısın' dedim, ayrılmam tabi falan dedi bir şeyler söyledi o ara geldi çocuklar tekrar. Bu sefer ben başladım konuşmaya. Bak dedim ben bu kızı seviyorum, siz burda beni dövseniz de öldürseniz de yaralasanız da ben bu kızı seviyorum. Takarsın bıçağı 3 gün hastanede yatarım yine başımda o kız bekler, olay duyulur yine senin başın yanar gibisinden şeyler söylüyorum. Ben konuşurken üstündeki ceketini çıkardı kollarını sıvadı bi elini cebine attı beni dinliyor, çenesi elleri falan titremeye başladı bi süre sonra sinirden. Lafımı bitirdikten sonra arkadaşlarına kenara geçin dedi. 'Montunu çıkar' dedi gerek yok dedim. Kollarımı birbirine kavuşturdum ifadesiz bi şekilde çocuğa bakmaya başladım. Asla saldırmayacaktım, o saldıraydı karşılık verecektim sadece. Arkadaşlarından bi tanesi 'x, çocuk kafaya koymuş ikisi de aşık, sana bi şey yapmak düşmez yakışmaz artık' falan dedi öbürü çıktı bi şeyler söyledi çocuk o şekilde sakinleşti.

O şekilde yırttım döndüm arkamı gittim. O gün biraz bile olsa korkuyor olsaydım, ya da tam tersine çocuğa karşılık verseydim işler çok daha farklı olurdu. Bu tarz durumlarda olabildiğince sakin kalmak çok mühim. %90 ihtimalle bıçaklanacağım yerden elimi kolumu sallaya sallaya çıktım yani :)