BİR YERLERDE BENDEN HABERSİZ BİR ŞEYLER OLUYOR !

Sıradan bir işte çalışıyorum lakin gündelik zaman içinde kafayı yemek üzereyim yaptığım iş sosyallik gerektiren bir iş değil sürekli hayatın içinde gece dahil olaylardan olaylara koşmak isteyen bir mesleğe sahip olmak isterdim. Lakin hayata atılmak için geç kaldım şu an bir düzenim var ama her gün sanki boşa yaşıyor gibi hissediyorum. Hakkari dağlarında bir şeyler oluyor Samsun ormanında bir cinayet otoyolda kaza bir yerlerde gösteri lakin bunlar olurken ben hep evdeyim. Gece sokağa çıkmak bile bir sürü prosedür istiyor bir yere ait olamamak çok keyfimi kaçırıyor sanki boşa yaşıyorum. Bakanların bildikleri o sistemin içine girecek kadar bana destek olacak adamım ya da onu kendi emeğimle başaracak azim ve analitik düşünme becerisine de sahip değilim olsam da bu yaştan sonra ne okuyacaksın nereye başvuracaksın sizde de böyle düşünceler oluyor mu ? Dedektif vs olmak isterdim lakin gerekli özelliklere sahip değilim ama boşa yaşıyormuşum gibi hissediyorum böyle yaşamakta niyeyse ben değilim gibi hissettiriyor.

Bu düşünceler herkesde vardır. Sıkılmak deniyor. Diyelim en maceralı işi yap. O adam bile belli bir süreden sonra daha sakin bir hayatım niye yok der. En azılı mafya babası gün gelir kelle koltukta yaşamaktansa bırakayım çocuklarım namuslu bi hayat sürsün der. ( bu dediklerim genelde filmlerde oluyor ama gerçektede oluyordur eminim)

Kendince iyiysen kazandığın geçinmene yetiyorsa mutlu olmak için başka birşeye gerek yok.