Yazın hakikaten baya ders çalıştım. Çok azimliydim. 9,10 dersleri, Türev,İntegral hepsini iyi bir şekilde hallettim. Yazın sonuna doğru YGS'de 135 net civarına geldim. Hedefim direk ilk 100'dü. Daha sonra yaşadığım psikolojik problemler,dinsel-felsefi sorgulamalar, ailevi sıkıntılar, ne istediğimi bilememem, uzun süren bir ilişkinin artık tamamen bitmesi, bi de üstüne sınav sistemi değişikliği ile hayatım rezil oldu. Hani iki gün canı sıkılan insan depresyondayım der ya, depresyonun gerçekten ne olduğunu gördüm. Bırak ders çalışmayı yataktan çıkacak gücü bulamadım kendimde. Öyle bir yorgunluk. Alkol,sigara. En az 3-4 ayım böyle geçti.
Hani herkes net yükseltir ya şu sınavda, ben her geçen gün netlerimin düşüşünü izledim. İnsanların teker teker beni geçmesini. Okulda hocalardan dinlediklerim ve sıra arkadaşıma çözdüğüm sorular da olmasa ne halde olurdum bilmiyorum. Düşmek sıkıntı değil herkes düşer de ayağa kalkmak çok ağır bir olguymuş bunu gördüm. Sonuç şu, öyle ya da böyle bu zaman geçiyor. Tüm dertlerinizi bir kenara bırakın ölüm var. Ölene kadar yaşadığın zamanda kendine ve sevdiklerine ne kattın her şey bundan ibaret. Toparlanmaktan başka bir şans yok yoksa bataklık gibi daha da içine çekiyor bu meret. 2 haftadır hafif hafif çalışmaya başladım. Son 4 ay kaldı artık yapmam gereken tonla iş var. Hani çalışma motivasyonu bulamayan insanlar var aranızda, başkasına muhtaç olmamak için çalışın, o başkası kendi aileniz olsa bile.
4 ay ders çalışıcam, hadi artık canım sıkıldı biraz ara vereyim, gezeyim tozayım diye değil ciddi ciddi. Çünkü başka bir yolu yok. Çünkü hala yeterince zaman var. Her şey gönlünüzce olsun