Çocuklu aileler, arabanın küçük gelmesi, çözümler? (3. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: cancan_burak

ilk çocukta koşarak 5008 alan türk ailesi

Şuanki b segment arabalar 10 yıl önceki c segment araçlar boyutlarına geldi.


Bir şeyi almak isteriz sonrada bunun ihtiyaç olduğuna kendimizi inandırırız.

quote:

Orijinalden alıntı: Huseyin-ZST

Biz çocukken çocuk koltuğu yoktu. Anne-babalarımız ondan rahat ettiler muhtemelen.

Benim bebekliğimin ilk iki yılında babamda 1974 Buick Regal varmış. Bir Buick'de çocukları nasıl zaptediyorlarmış, tutturuyorlarmış, orasını bilmiyorum... İki kapı araba, ama sıkıştıklarını sanmıyorum. Benim 9 aylık olduğum bir fotoğraf var. Annem, Babam, abim, ben, annemlerin iki arkadaşları, onların iki çocuğu. Toplam 4 yetişkin 4 çocuk, Buick Regal ile İstanbul gezisi yapmışız. Ankara'dan...

Sonra 1980 Chevrolet Silverado kullandık yıllarca. Bagaj sorunu yoktu haliyle... Tek sıra koltuklu Silverado. 4 kişi yanyana otururduk. Babam-ben bir kemer, annem-abim bir kemer... Çünkü arabada iki kemer var. Arka koltuk da yok. Hehehe! Bagaj sorunu yoktu ama. Ek olarak, kısa mesafe 20 kişi de taşıyabiliyordu tabi, kasaya biniyorsun. 5-6 yaşlarındayken kaç kere kasasına binip, tavan üstündeki roll-bar'a tutunup seyahat ettim. Tabi seni tutan birileri oluyor. Bunun yapıldığı yer de orman, çiçek, böceğin olduğu medeniyetten uzak yerler oluyor... Gene de bir güvenlik şuuru çok yoktu.

Sonra Alfa 75 kullandık. Arka koltuk, kendime ait kemer konseptleri ile o zaman tanıştım. Ama abim 12, ben 6 yaşına gelmiştik. Bir sorunumuz kalmamıştı. Arka koltuk diz mesafesi de çok azdı, bagaj da çok küçüktü. Ama çocuktum. O bana dar, sıkışık gelmiyordu. Gayet konforlu geliyordu. Babamın bir arkadaşı araç yeni iken aracı ödünç almış, tamamen şanssızlık eseri araçla küçük bir kaza yapmış, suçluluk duygusundan araca babalar gibi bir müzik seti taktırmıştı. Araçta amfi, önde teyp, bagajda CD changer vardı. Yıl 1992. Müzik setinin uzaktan kumandası da vardı. Hatırladığım şey son ses, Whitney Houston, Madonna ve MC Hammer dinleyip arabada kafa salladığımızdı... Hahaha! "Can't Touch this!" Türkiye'de CD bulmanın kolay olmadığı yıllardı evet... Hahaha!

Sonra biraz daha büyüdük. Alfa gitti, Saab geldi. Saab rahattı. Arkası genişti. Ben büyüdükçe hafiften daraldı; ama beni hiç bunaltmadı. Yıllarca bindim.

2003 yılında Saab abimin oldu, babam Volvo S60 aldı. Ben üniversiteye yeni girmişim. Volvo'nun arkası iğrençti. Ayaklarımı yan yan koltuğun altına sokup, bacaklarımı açıyorum. Babamın koltuk iki bacağımın arasında... Bagajı büyüktü. Ama arkası kötüydü. Hiç dert etmedim. Yılda kaç kere birlikte tatile gidiyoruz ki? 2 kere. Maksimum. Kalan tatilleri arkadaşlarımla yapıyorum falan.

Sonra biraz daha büyüdüm. Ailemle yaptığım tatiller yılda bire, iki yılda bire düştü. Sonra evlendim. Şimdi keşke bir fırsat olsa da bizimkilerle tatil yapsam be! Ne güzel günlerdi. Eşimi de satmayayım, o da gelsin. Beşimiz tatile gidelim lan. İki tane kazık kadar herif, bir kazık kadar kız varken gene de babam kullansın. Biz arkaya oturalım, adama zulüm olalım falan...

--------------

Bence bu kadar kafaya takmamak lazım o yüzden. Bütün aile araba ile gezmeye yılda kaç kere çıkılıyor ki? Sıkışılır. Çocuklar hızla büyüyecek zaten. Bebek çantasıydı, arabaydı falan bagaja girmeyecek. Diğer çocuğunuz büyümüş zaten. Küçük çocuğunuzun da 2 yıl içinde bebek arabasına ihtiyacı kalmayacak. Bagaj sorununu böylece çözmüş olacaksınız. Araca bir yetişkin daha binecekse de bir zahmet sıkışıverecek. Beğenmiyorsa otobüse binsin. Ben olsam çocuklar için koltuk kullanmayı bırakmazdım. hiç olmazsa 8-9 yaşına kadar...

Zaman hızla geçecek. Çocuklarınız hızla büyüyecek. Kendi ayakları üstünde durmaya başladıklarını ilk bağımsız hareketlerinden, sizden ayrı tatil yapmalardan falan anlayacaksınız. O sıralarda bunun bir "değişim" ve "uzaklaşma" olduğunu hiç anlamayacak belki ama, bu olacak. Sonra az biraz durulduğunda (çok değil), arkasına dönüp baktığında arabalarda nasıl sıkıştığını, rahatsız olduğunu hiç hatırlamayacak. Ne kadar güzel vakit geçirdiğini hatırlayacak. O yüzden sonuna kadar bencil olabilirsiniz. Otomobilin bir önemi yok. Otomobilin içinde ne yaptığınızın bir önemi var.

12 yaşımdan beri, her tatil öncesi, arabanın bagajında geometri doktorası verdim ben. "Neyi nereye tıkarsak maksimum verimle tıkış yaparız?" Veya O lanet Volvo'nun arkasında, yanımda anneannem, o da artık eskisi gibi değil, çabuk yorulur olmuş, uyuyor. O tarafa doğru hamledemiyorum. Babam da eskisi kadar genç değil. Sola doğru hamletsem adamın koltuğunu tekmeleyeceğim. Eşek kadar da adamım, 17-18 yaşındayım. Benim tekmem sarsar adamı. Alçıya alınmış gibi oturdum iki saat. O günkü ben o yolculuktan nefret etti belki. Bugünkü ben ise o yolculuk için üstüne para verir.

O yüzden rahat olun, kafaya takmayın. Bu güzel ve sayılı günleri iyi geçirmeye bakın. Gerisi tırt.

quote:

Orijinalden alıntı: Huseyin-ZST

Biz çocukken çocuk koltuğu yoktu. Anne-babalarımız ondan rahat ettiler muhtemelen.

Benim bebekliğimin ilk iki yılında babamda 1974 Buick Regal varmış. Bir Buick'de çocukları nasıl zaptediyorlarmış, tutturuyorlarmış, orasını bilmiyorum... İki kapı araba, ama sıkıştıklarını sanmıyorum. Benim 9 aylık olduğum bir fotoğraf var. Annem, Babam, abim, ben, annemlerin iki arkadaşları, onların iki çocuğu. Toplam 4 yetişkin 4 çocuk, Buick Regal ile İstanbul gezisi yapmışız. Ankara'dan...

Sonra 1980 Chevrolet Silverado kullandık yıllarca. Bagaj sorunu yoktu haliyle... Tek sıra koltuklu Silverado. 4 kişi yanyana otururduk. Babam-ben bir kemer, annem-abim bir kemer... Çünkü arabada iki kemer var. Arka koltuk da yok. Hehehe! Bagaj sorunu yoktu ama. Ek olarak, kısa mesafe 20 kişi de taşıyabiliyordu tabi, kasaya biniyorsun. 5-6 yaşlarındayken kaç kere kasasına binip, tavan üstündeki roll-bar'a tutunup seyahat ettim. Tabi seni tutan birileri oluyor. Bunun yapıldığı yer de orman, çiçek, böceğin olduğu medeniyetten uzak yerler oluyor... Gene de bir güvenlik şuuru çok yoktu.

Sonra Alfa 75 kullandık. Arka koltuk, kendime ait kemer konseptleri ile o zaman tanıştım. Ama abim 12, ben 6 yaşına gelmiştik. Bir sorunumuz kalmamıştı. Arka koltuk diz mesafesi de çok azdı, bagaj da çok küçüktü. Ama çocuktum. O bana dar, sıkışık gelmiyordu. Gayet konforlu geliyordu. Babamın bir arkadaşı araç yeni iken aracı ödünç almış, tamamen şanssızlık eseri araçla küçük bir kaza yapmış, suçluluk duygusundan araca babalar gibi bir müzik seti taktırmıştı. Araçta amfi, önde teyp, bagajda CD changer vardı. Yıl 1992. Müzik setinin uzaktan kumandası da vardı. Hatırladığım şey son ses, Whitney Houston, Madonna ve MC Hammer dinleyip arabada kafa salladığımızdı... Hahaha! "Can't Touch this!" Türkiye'de CD bulmanın kolay olmadığı yıllardı evet... Hahaha!

Sonra biraz daha büyüdük. Alfa gitti, Saab geldi. Saab rahattı. Arkası genişti. Ben büyüdükçe hafiften daraldı; ama beni hiç bunaltmadı. Yıllarca bindim.

2003 yılında Saab abimin oldu, babam Volvo S60 aldı. Ben üniversiteye yeni girmişim. Volvo'nun arkası iğrençti. Ayaklarımı yan yan koltuğun altına sokup, bacaklarımı açıyorum. Babamın koltuk iki bacağımın arasında... Bagajı büyüktü. Ama arkası kötüydü. Hiç dert etmedim. Yılda kaç kere birlikte tatile gidiyoruz ki? 2 kere. Maksimum. Kalan tatilleri arkadaşlarımla yapıyorum falan.

Sonra biraz daha büyüdüm. Ailemle yaptığım tatiller yılda bire, iki yılda bire düştü. Sonra evlendim. Şimdi keşke bir fırsat olsa da bizimkilerle tatil yapsam be! Ne güzel günlerdi. Eşimi de satmayayım, o da gelsin. Beşimiz tatile gidelim lan. İki tane kazık kadar herif, bir kazık kadar kız varken gene de babam kullansın. Biz arkaya oturalım, adama zulüm olalım falan...

--------------

Bence bu kadar kafaya takmamak lazım o yüzden. Bütün aile araba ile gezmeye yılda kaç kere çıkılıyor ki? Sıkışılır. Çocuklar hızla büyüyecek zaten. Bebek çantasıydı, arabaydı falan bagaja girmeyecek. Diğer çocuğunuz büyümüş zaten. Küçük çocuğunuzun da 2 yıl içinde bebek arabasına ihtiyacı kalmayacak. Bagaj sorununu böylece çözmüş olacaksınız. Araca bir yetişkin daha binecekse de bir zahmet sıkışıverecek. Beğenmiyorsa otobüse binsin. Ben olsam çocuklar için koltuk kullanmayı bırakmazdım. hiç olmazsa 8-9 yaşına kadar...

Zaman hızla geçecek. Çocuklarınız hızla büyüyecek. Kendi ayakları üstünde durmaya başladıklarını ilk bağımsız hareketlerinden, sizden ayrı tatil yapmalardan falan anlayacaksınız. O sıralarda bunun bir "değişim" ve "uzaklaşma" olduğunu hiç anlamayacak belki ama, bu olacak. Sonra az biraz durulduğunda (çok değil), arkasına dönüp baktığında arabalarda nasıl sıkıştığını, rahatsız olduğunu hiç hatırlamayacak. Ne kadar güzel vakit geçirdiğini hatırlayacak. O yüzden sonuna kadar bencil olabilirsiniz. Otomobilin bir önemi yok. Otomobilin içinde ne yaptığınızın bir önemi var.

12 yaşımdan beri, her tatil öncesi, arabanın bagajında geometri doktorası verdim ben. "Neyi nereye tıkarsak maksimum verimle tıkış yaparız?" Veya O lanet Volvo'nun arkasında, yanımda anneannem, o da artık eskisi gibi değil, çabuk yorulur olmuş, uyuyor. O tarafa doğru hamledemiyorum. Babam da eskisi kadar genç değil. Sola doğru hamletsem adamın koltuğunu tekmeleyeceğim. Eşek kadar da adamım, 17-18 yaşındayım. Benim tekmem sarsar adamı. Alçıya alınmış gibi oturdum iki saat. O günkü ben o yolculuktan nefret etti belki. Bugünkü ben ise o yolculuk için üstüne para verir.

O yüzden rahat olun, kafaya takmayın. Bu güzel ve sayılı günleri iyi geçirmeye bakın. Gerisi tırt.