O akşamı unutamıyorum. Gerçek bir BÜZÜKLÜKtü benim için. Annem servis tabağında yanında limonla birlikte getirince o an bittim.. İçimde buzlar eridi sanki. Tüm saatler durdu.Sadece dolmanın gelişini izledim.. Çatal batırmaya kıyamadım. Elimi daldırdım.. Tam çıkarırken tabağın dibi görünüyordu. İşte o an bittim. Ve direk mutfağa yöneldim. Annem: "Dur! Babana da bırak" demesiyle bütün hayallerim silinmişti ve hayal kırıklığı içerisinde sofraya boş servis tabağına bakmaya döndüm. Derken kapı çaldı.. Gelen babamdı.. "Karnım çok aç yemekte ne var?" Demesiyle bütün Dünya benim oldu sanki.. Annem mutfağa gitti ve servis tabağına ince ince sarılmış ekşili,limonlu yeşil sarmaları getirdi. Çatalımı aldım..Tam batıracakken babam;
Oğlum şu aldığım şeyleri dolaba yerleştiriver. Demesiyle hayallerimin bir kez daha kırıldığını görmek beni ciddi anlamda üzdü. Tam yerleştirdim sorfraya döndüm.. Bir de ne göreyim.. Babam dolmaları bitirmiş!!
İşte benim büzük hikayem.. Umarım sizi üzmemişimdir..
YAŞASIN SARMA AŞKI !!!
benim gibi yurtdisinda olan birinden iyi kufur edin haberin olsun neyse en azindan kisa sure sonra turkiye'de olacagim o zaman yerim. Ama genede yurtdisinda yasan cok insan var bunlari burya yazionus insanin bi tarafi sisiyor ayip degil mi la
Dayanamıyorum hocam. Dünya'nın yemeğini de yesem üstüne 1 tencerede sarma yerim.. Hastasıyım.. Bak yine ağzım sulandı. Zaten açtım.