İçimi sıkıntı kaplıyor,beyler mobilyacıda çalışıyorum ilk defa işe girdim 18 yaşındayım çırak olarak çalışıyorum lise 4'e geçtim.Birisinin bana sürekli emir vermesi çocuk gibi hissettiriyo sanki 10 yaşındaki çocuğa kalk su getir der gibi oluyo.Bu sene sınavlara falan giricem çok çalışıcam derslerime falan sözelim matematikten yengemden ders alıcam kazandığım parayla dershaneye giderim heralde bilmiyorum ne yapacağımı üniversite falan kazanabilecek miyim bilmiyorum spor yapıyorum wushu-taekwando belki bunlar sayesinde bişey olabilirsem diye bakıyorum ama ailem yüzünden doğru dürüst ilerleyemedim parasızlık oldu şu oldu bu oldu ilerde işsiz olursam böyle bi yerde çalışmak zorunda kalırsam diye sıkıntı yaptım ve çok sevdiğim bi kız arkadaşım var o da kilerde kasiyer onunla ilerde güzel bi hayatım olsun istiyorum nası iyi bi kız melek gibi tanıştığımız ilk gün aşık oldum zaten neyse durum böyle konuşalım istedim
bakıverceniz mi bi
Gelecek hayelleri olmasaydı insaoğlu ne diye yaşardı
gün gelir devran doner
biraz daha açık olaydını eyiydi
Al işte yine ailelerimizin oku adam ol yada çalış eve ekmek getir mantığı yüzünden kaybolan yetenekli bir sporcumuz. Oysaki sporcu olsa deli para kazancak hemde zevkli bi iş yaparak.
quote:
Orijinalden alıntı: Mert_Jeksin
Al işte yine ailelerimizin oku adam ol yada çalış eve ekmek getir mantığı yüzünden kaybolan yetenekli bir sporcumuz. Oysaki sporcu olsa deli para kazancak hemde zevkli bi iş yaparak.
Çok bir şey de istemiyorum belki çok yetenek yok ama süper azim var aslında antrenör olmak istiyorum