Çok sevdiğiniz birinin sözüne gelip bir ömür onu mutlu etmek adına kendi mutluluğunuzu şansa mı bırakırsınız, mutluluk adına garantisi olmayan bir yolda kendi düşüncelerinizle ilerleyip çok sevdiğiniz o kişiyi bir ömür mutsuz mu edersiniz?
Siz hangisini seçerdiniz?
Başıma gelen onca şeye rağmen hep mutlu kalabildim çok şükür. Dolayısıyla sevdiğim biri (hayat arkadaşı olarak varsayıyorum) nasıl mutlu olacaksa kendi mutluluğumu şansa bırakmaya hazırım.
Soruyu boş bırakır, sonra tekrar gelir, yapamazsam arkadan bakardım.
Ben de soruyu boş bırakmayı yeğliyorum ama uzun süredir boş olduğu için soru, hem aklımı epeydir meşgul ediyor hem de artık çıkılmaz bir noktaya eriştiğini hissediyorum.