Arkadaşlar bu durumun bir ismi var mı bilmiyorum fakat tam olarak böyle bir şeyden muzdaribim, kişilik olarak pek duygusal sayılmam, sessiz ve soğuğum ortamlarda da gerekmedikçe konuşmam kimseyle doğru düzgün samimi değilimdir hatta biriyle çok samimi olup durmadan görüşmek bayıcı geldiği için kendimi geri çekerim, ama nedense aşk, ilişki işlerinde kendimi bildim bileli çok duygusalım. Örneğin bir kızla tanışıyorum, her kıza o gözle bakmam tabii ama bakıyorum işler ilişki yolunda ilerleyecek, hemen kendimi kaptırıp zamanımın çoğunu buna ayırmaya başlıyorum, sürekli o kızı düşünüyorum, durmadan aşk şarkıları dinliyorum, hele birkaç kez ciddi ilişkim oldu ve ben o zamanlar resmen hayattan koptum, kavga ettiğimizde ayrıldığımızda vb. inanılmaz bir stres kaplıyordu toksik şekilde durmadan barışıp kavga etmeyi saymıyorum bile, ilişki bittikten sonra unutup kendime gelmem de en az birkaç ayı buluyor, ve garip şekilde unuttuktan sonra içimde his de kalmıyor, özlemiyorum bile. Yaşla birlikte değişen bir şey de değil, örneğin ortaokulda sevdiğim bir kız vardı onu da bütün gün düşünüp kendimi kaptırmıştım o yaşa rağmen, şu anda da 22 yaşındayım, flört sayılabileceğim bir kız var yine aldım başıma belayı aylardır sürekli onu düşünüp şarkılar dinliyorum, anlamadığım şekilde kadınlar ve ilişki konusunda bir şey beni çekiyor, başka hiçbir konuya kendimi bu kadar veremedim. |
Bildirim