Ağır sosyal fobili olmak ve üniversite

Aşırı derecede sosyal fobili,tipsiz ve asosyal bir yıkığım.Tüm günüm üzüntülü şarkılar dinleyip ağlamakla geçiyor,19 yıllık hayatımda bırakın sevgiliyi konuştuğum kız bile olmadı,son 7 yıldır da hiç arkadaşım yok sadece lisede sınıfta 2-3 kişi vardı onlarda çıkarları ve zaman geçirmek için takılıyorlardı şimdi ise lise bitti o arkadaşlıklarda bitti ve yalnız kaldım şimdide önümde üniversiteye hazırlanmak var seneye ama açıkçası üniye gitmeye korkuyorum çünkü dediğim gibi aşırı fobili ve sıkılgan bir kişiliğim var,yeni insanlarla tanışamıyorum,onlara ayak uyduramıyorum,ortamlara kaynaşamıyorum,ağzım hiç laf yapmıyor,kendimi ifade etmekte çok zorlanıyorum konuşurken ağzım tutuluyor gibi ve özelliklede kızlarla nasıl konuşulur hiç bilmiyorum zaten ilk konuşmada rezil olacağımı çok iyi biliyorum. Evdeyken dünyanın en rahat insanıyım ama sınıf önüne çıkıp sunum yapmak kalp krizi geçirme nedenim benim ve zaten lise yıllarım da anlattıklarım gibi geçti.Bütün gün en arka sırada tek başıma uyurdum,kimseyle konuşmazdım,varlığım bile hissedilmezdi,suratımın çirkinliğini saymıyorum bile,okulda aynaların yanından geçerken kafamı çeviriyordum kendimi görmemek için,özgüvensizlikten kamburluğumda vardı zaten arkadaşlarım sürekli derdi çok kambur yürüyorsun diye ve hatta bir keresinde kızın biri bana yürüyen ceset gibisin demişti   ve açıkçası lise de yaşadıklarımı üni de yaşamak hiç istemiyorum

Neyse asıl sorum şu ;

Benim gibi aşırı sıkıntılı ve fobili biri üniversiteye gittiğinde rezil olurmu ? Sıkıntı çekermi ? Sizce bu eziklikten,aşşağılık kompleksinden nasıl kurtulabilirim ?

Üniversiteye başladığında üniversite hayatının aslında overrated olduğunu, herkesin kendi başında takıldığını göreceksin. Lisede olduğu kadar kollektif bir ortam yok.

Üniversiteye başlayana kadar kendine yatırım yap sonra üniversitede bakarsın.

insan yine de ürküyor hocam,modern zamanda mağara hayatı yaşamış adamım,buradaki çoğu kişi yıkıklık numarası yapıyor ama çoğu troll.Ben gerçek bir yıkıkım.Kendimi geliştirmemin ve korkuların üstüne gitmekten başka hiçbir seçeneğim yok.

Nofap e başla ve eş zamanlı olarak spor yap. Ağır spor yapmana gerek yok. Ben biraz yürüyüş yapıp şu parklardaki aletlerden çalışıyordum. 1-2 hafta içinde değişimi gözlemledim. Etkisi muazzam oldu. Yürüyüşüm bile değişti. Sporumu yapıp markete gitmiştim. Tam ne olay olmuştu hatırlamıyorum ama orda çalışan kız bana söylenip durdu. Ben de hiç umursamaz bir tavırla cevabını vermiştim. Hayatımda toplum içinde hiç o kadar rahat olduğumu hatırlamıyorum. İlaçlar bile böyle bir rahatlık veremedi. Erkekliğin gücünü iliklerime kadar hissettim. Bu da testosterondan kaynaklanıyor. Testosteron doğal antidepresandır. Testosteron olan bünyede sosyal fobi olmaz. Dene sonuçları gör.

Hocam daha önce fap bağımlılığım olmadı ki.Kendimi bildim bileli pornografiden nefret ederim,hep kaçarım o içeriklerden mesela lisede beden dersleri sınıf boş olurdu genellikle,kızlar dışarıda voleybol oynar ,ip atlar sınıfın erkekleri ise toplanır sınıfta erotik film açardı ve bende sınıftan kaçıp okulun bahçesinde banklarda 2 saat oturmak zorunda kalırdım.Ayrıca 3-4 ayda bir rüyalanmamın dışında vücudumdan çıkan hiçbir şey yok.

Spor konusuna gelirsek vücudum gayet fit ve kaslı diyebilirim,son 5 yıldır evimde ileri seviyeye yakın calisthenics yapıyorum.Evde ve bahçeden bütün ekipmanlarım var zaten ayrıca onun yanında bodybuilding hareketleri de yapıyorum.Ağır asosyalim demiştim ama ben başkaları gibi oyun oynamadım yıllarca, onun yerine sporda geliştirdim kendimi,lise yıllarındaki şınav,barfiks rekoru bendeydi ve şuanda tek seferde nizami regular barfiks sayım 40. Abur cubur,şeker,kola gibi çöp ürünleri de 5 yıldan beri hiç tüketmedim. Spor konusunda tek sıkıntım ortamımın olmaması,kendi başıma evde yapmak zorunda kalmam,hünerlerimi sergileyememek. Cidden bir arkadaş ortamı bulup beraber basketbol,futbol vb ne kadar spor varsa oynamak gerekiyor sosyalleşmek ve açılmak için. Aklımda gerçekleştirmek istediğim bir sürü hobi var ama malesef ortamlara girmeden olmuyor mesela bateriye çok merakım vardı ama bunun için asosyalliği,fobileri,takıntıları yenip sosyalleşmek gerekiyor beraber birileriyle müzik yapabilmek için.Şu sıralar ise koşu sporuna merak saldım diyebilirim.Koşmak beni çok iyi hissettiriyor mesela ve kendime hedef koydum 4 kilometreyi 8 dakikada koşmak gibi.

Açıkçası sosyal fobimin ana sebebi klasik tip takıntısı diyebilirim size.

Nofapcılar bunu da açıklayın

Hocam aşırı fobinin yanında aşağılık kompleksi var özelliklede kızlardan çok çekiniyorum ,göz göze geldiğimizde korkuyorum resmen,beynim donuyor kalıyor. Bilinçaltım direkt olarak '' Senin gibi tipsiz birine asla bakmaz kimse '' diyerek beni bitiriyor. Zaten yıllarca tip takıntım yüzünden hiçbir kızla konuşamadım sadece lisede bir kıza çok fena platonik olmuştum ve takıntılarım nedeniyle bir kelime bile edemeden sadece izleyerek kaldım ve lisede bitti eskide kaldı o günler artık çok geç.

Lise yılları berbat geçti bu yüzden üni için de korkuyorum.

Okuyacağım bölüm olarak ise Ziraat Mühendisliği düşünüyordum ve + olarak şuanda kendi başıma ingilizce de öğrenmeye çalışıyorum. Ne yapacağım ben de hiç bilmiyorum,daraldım yemin ederim.Yıkık,takıntılı,yalnız,aşşağılık kompleksli bir hayat istemiyorum kardeşim. Bıktım depresyonlu hayatımdan.

Oğlum sizin nasıl bir çevreniz var.İsveçte falanmı yetiştin sen ordakiler asosyal oluyor

Liseyi bitirdiğimden beri yatıyorum bu kadar asosyallikle çoktan sosyalfobim olması lazımdı ama bende yok sende nasıl var salla keyfine bak. Lise bittikten 3 sene sonra askere gittim sosyallik konusunda zayıfım haliyle asosyalliğin etkisi var askerde çok zorlanmıştım ama idare ettim bir şekilde hatta güzel bir tecrübe oldu ben askerliği bitirdiysem sende üniversiteyi bitirirsin rahat ol.

Kafelerden başka sosyalleşmek için hiçbir alanı olmayan 30 bin kişilik ilçe de yaşıyorum.

Sosyal fobimin sebebini tipsizlik diyebilirim ve üstüne de ağzım laf yapmadığı için tam anlamıyla kaybedenim.