İş Hayatının İnsanı Yıpratması

Şöyle arkama dönüp bakıyorum, aradan 4 sene civarı zaman geçmiş. 21 Yaşında işe başladım 25 yaşındayım. Alanımla alakalı bir iş yaptığım için memnundum fakat iş hayatı gerçek anlamda insanı yıpratıyor.

İnsanlarla, bürokrasi ile uğraşmak, saçma sapan yazılı olmayan yasalarla ve kurallarla uğraşmak. İnsanı en genç zamanlarında yaşlandırıyor. Birde buna aile baskısı eklenince daha kötü oluyor. Mesleğimi severek yapıyorum ilerlemeye çabalıyorum fakat yabancı veya Türk vatandaşı olsun insanların aşağı yukarı mentalitesi aynı.

Her mesleğin zorlukları var fakat insanlarla uğraşmak beni öldürüyor. Yeri geldi kanser yöneticilerle beraber iş yapmak zorunda kaldım hatta kavga ettim yeri geldi onlar gittiler ben kaldım iş yerinde.

Bir süre kafamı dinlemem ve kendimle ilgilenmem gerek diye hissediyorum. Yeni bir iş, yeni bir başlangıç... 2025 büyük şeylere gebe her zaman diyordum öylede oldu.

Önlisans zamanlarımı özlüyorum. Öğrencilik paran varsa gerçekten güzel bir şey. İş hayatı insanı çökertiyor.