kocaman bir buhran içindeyim.Büyük bir çılgınlık yapmaktan korkuyorum.

Para yok kız yok. Büyük bir yokluk içindeyim çaresizlik içindeyim forum ise sadece alay ediyor başka hiçbir şey yapmıyor

Hayallerimin hepsi sanki birer birer yok olmuş gibi. Forumda paylaştığımda bu durumun insanı nasıl bir cehenneme sürüklediğini anlayan yok. Umutsuzluk, karamsarlık ve geleceksizlik hissi o kadar baskın ki, bazen yaşamın bir yük haline geldiğini düşünüyorum.Herkesin güldüğü, alay ettiği forum baya alay ediyor da. Bir yerde senin içimdeki fırtınanın kimse tarafından duyulmaması daha da yıpratıcı. Çaresizlik içinde kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi, her şeyin çok karanlık olduğunu ve kurtuluşun bir hayal olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum. Bu hislerim bir nebze olsun hafiflemiyor.

işim var ama işte büyümek istiyorum.

çalıştıracak adam bulamıyorum. herkes nankör olmuş

iş anlamında büymediğim zaman da bu sefer kendimi yoksul gibi hissediyorum

bir de param az oldugu için güzel bir bayan da bulamıyorum

yaşım 41 ömrüm hem cimrilik hem de güzel bir bayana özlemle geçti.

gercekten intihar etmek istiyorum

ya bir insan düşün 41 yaşına kadar sevgilisi olmaz mı

benim yok işte olmadı