Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
|
En Beğenilen Resimler
Hızlı 
Bildirim
Mezun senesinde evden çıkmamak
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
İnna sabirin inna sabirin
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > -
4 aydır balkona bile çıkmadım, delirdim bunu yapmayın
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
quote:
Orijinalden alıntı: phosphorus
4 aydır balkona bile çıkmadım, delirdim bunu yapmayın
İyi yapmışsınız hocam arada bir arkadaşlarla takılın seneyi hasarsız atlatırsınız.Az insan çok huzur.
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > -
Çok haklısınız hocam. KÜtüphanedekiler de insan değil yılan resmen. Nefretle çalışıyorlar. Bu hırslarının sonu ne olacak acaba?
Ayrıca benim kütüphanede çalışmak dışında başka çarem yok. Evde bebek kardeşim var. Ve beni bırakmıyor. Zor ama kulak tıkayacağız boş laflara. -
Ben sabahın köründe yarım saat, gece 10 veya 11 gibi de kesin 1 saat yürüyüş yapıyorum. Evde olunca sürekli asabiyet, depresiflik olabiliyor. Ben yürüyüş yaptıktan sonra zihnim boşalmış gibi hissediyorum. Özellikle minimum insanla karşılaşacağım saatleri seçiyorum. Yoksa cidden haklısınız en ufak bir dokundurma bile insanı sinir hastası ediyor.
Önerim: insansız saatleri güzel kullanıp dışarı çıkma ihtiyacını gidermek.
Ek: (şu an aklıma geldi) (Kargoyla kitaplarım gelecek; anneme, kardeşime yalvarıyorum gidin siz alın diye. Kargo görevlisi bile "hala mı kitap?" diye soruyor yemin ederim o gün eve gelince sinir hastası oldum. Çok garip insanlar var, ömründe görmüyorsun etmiyorsun, birbirinizin hayatında yer etmiyorsunuz ama öyle boş boş sorular sormayı kendinde hak görüyor.)
Bir de çocuğu sizinle aynı sene sınava girip 180'i biraz aşıp herhangi bir okula gidince sizi başarısız olarak gözünde indirmesi, oğlunu/kızını yükseltmesi olayı var ki aman aman...
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi (: sanane :) -- 3 Aralık 2018; 15:10:55 >
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
-
Açık lisede okuyorum, senelerdir 1 kişiyle bile konuşmadım (liseye direk açıktan başladım) onun dışında dışarı çıkarım kendi başıma gezmek için fakat tek aktivitem o, kütüphaneye de gitmiyorum evde çalışıyorum, istediğim yeri kazanıp yazılana kadar sosyal çevrem olmayacak, çok gereksiz buluyorum, yaşıtlarım eğlenirken kendimi eve kapatıp ders çalışıyorum fakat bu durum beni rahatsız etmiyor, bütün gün onlarla takılıp babayı alacağıma alın terimle çalışıp imkansız denilecek dereceler yaparım daha iyi. -
(: sanane :)
(
kullanıcısına yanıt
Kesinlikle hocam.insanlar bu konuda o kadar cahil ki .Anneannem hastalanmıştı ziyarete gittim birsürü akraba vardı işte soruyorlar oğlun ne yaptı diye annem de bir sene daha hazırlanacak diyince iki yıllık gelmedi mi, att yazsaydın, öğretmenlik gelmiyor mu gibi saçma sapan sorular sorup sinirlerimi bozdular.Sıralamanı söyleyince de bir şey anlamıyorlar.Adama 70 binden mezuna kaldım diyince sayıyı gözünde büyütüyor sanki kılpayı barajı geçmişim gibi muamele yapıyor.
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > -
11mf
kullanıcısına yanıt
Valla ya. Komşumuz beni geçen sene köşeye çekti diyor ki "bak kızım ileride emekli olurken 1 yıl geç olacaksın." Ben bu cümleden sonra ne yapacağımı şaşırdım. Geçen de kızı ilk sene barajı geçemeyip, ikinci senesinde 250-350k'dan mühendisliğe giden kadın diyor "Sizin sınavınız bu sene kolaymış." Ulan sen nerden duydun, nerden girdin? Bir de küçük bir yerde yaşıyorum baya sıkıntılı. Otobüste giderken yol 40 dk falan sürdüğü için ntv'deki tartışma programlarından indirmiştim. Neyse izliyorum, kulaklık kulağımda... Oradan bir kadın yarım saat bağıra bağıra dedikodu yapıp konuşacak bir şeyi kalmayınca "Gençler de böyle etrafını göremez oldular, esir oldular" diyip gülüyor. Ulan sonra kafamı kaldırdım cidden herkes bana bakıyor. Sanki duymamış gibi yaptım ne yapayım. Ne tanıyorum kadını, ne gördüm. Bu kadar müdahale edilemez insana cidden benim de çok canımı sıkıyor. Sanki karşımda atomu parçalıyor da ben evlilik programı izliyorum gibi bir ambiyans yarattı iki dakikada. :D
Bu sene sağlık meslek mezunu arkadaşım da diyor: "Ben sizin kadar çalışsam prof olurum." (Sağlık meslek mezunu diye belirtme sebebim: bizim dersleri görmemişler falan)
Ben de 70k'dan kaldım ama sanki barajı geçememiş gibi triplere giriyorlar ki sanki geçemesem de onları bağlayan ne cidden anlayamıyorum.
0 arkadaşım kaldı yemin ederim bu mezunluk bana herkesi hem uzaktan, hem yakından daha da tanımama yardım etti. Bazen o an'ın çok içinde olunca anlayamıyorsun ama geri çekilip dışarıdan bakınca daha iyi anlıyorsun, görüyorsun. İşte mezunluk geri çekiyor insanı. Hayata bir adım geriden, bir basamak aşağıdan bakıyorsun. İnsanların ne kadar iyi, ne kadar kötü, kim çıkarcı, kim değil vs. olduğunu çok iyi anlıyorsun.
(Ek: Ne dertlenmişim be! )
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
-
Herkeste benzer sıkıntılar var demek ki. İnsanlar küçük bir şey deyince siniriniz bozuluyor falan. Dışarı çıkmamak bunun için çözüm değil dostlar, anksiyete yaratıyor mezunluk psikolojisi bizde. Eğer dışarı çıkıp kafanızı dağıtmazsanız(yukarıda bir arkadaşın dediği gibi günde 2 kez yürüyüşe çıkmak falan) bir süre sonra ders çalışma veriminiz düşer. Çok stresli olduğum dönemlerde arkadaşlarımla buluştuğumda tüm stresi atıyorum, onlarla oturup iki bira içmek onların üniversite ortamımdan konuşmak beni kamçılıyor bir bakıma. Ha tabi arada küçük mezun şakaları yapan tipler oluyor mu oluyor, hayatın gerçekleri bunlar.
Bu sene hayatımızı yönetmeyi öğreneceğiz, sorunlardaki kaçmayın sorunlarınızın üzerine gidin. Gittiğin kütüphane görevlisi sana ters yaparsa sen de ona ters yapacaksın. Otobüste kadın sana laf sokarsa karşılığını vereceksin. Kimseye hakkınızı bir sistem yüzünden yediremezsiniz.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Raveen -- 3 Aralık 2018; 16:35:53 >
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
-
Valla kötü bir durum. 2 senedir deli kilo aldım geçen sene paramedikliğe gidecektim kilo sebebiyle yazmadım. 2. mezun senem liseyi uzakta okumuştum zaten tek bir arkadaşım kalmadı ufak bir yerde yaşıyorum. Evden çıkmadım anksiyete başladı bende. Çok derin düşüncelere kapılıyorum tuhaf şeyleri araştırıyorum ölümü ve ölümden sonraki zamanı düşünüyorum falan. Birde hayata atılma, ülkenin durumu, askerlik falan kafaya takılmayacak gibi değil. Bilmiyorum çalışmaktan başka çarem yok ve arkadaş sayım sıfır evden çıkmıyorum. Diksiyonum kendime güvenim falan kalmadı değersiz ve sanki hiç yaşamamışım gibi hissediyorum bazen. Ama hayallerim var ve peşinden gitmek istiyorum ne kadar dezavantajlı olsam da pes etmeyeceğim. -
Evde kalmayın delirirsiniz
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > -
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Her hafta gs maçlarını izlemeye kafeye gidip milkshake icip mac izliyorum hem para gidiyor hem gsye sinirleniyorum artık gitmeyecegim -
Moving On
kullanıcısına yanıt
Hocam paralel evrende düşündüğüm ütopik düşünce liseyi tamamen açıkta okumak.Hayatınız nasıl?Neden okumadınız?Özel değilse yazabilir misiniz?Özel mesaj da atabilirsiniz. -
Herkesin karakteri farklı.Ben evde çalışamıyorum.Kütüphanede de çalışıyorum fakat çok dikkat dağıtan etken var.Onun için onları hiçe sayıp normale indirmek gerek.Bir de mesela tus dus çalışanlar ile kpss çalışanlar arasında acayip bir fark var.Yks çalışanlar keza.Kütüphaneye gittiyseniz tus dus çalışan kişinin yanına oturun genelleme olacak ama pek zarar etmez size.Cinsiyet farketmeksizin.Neyse.
Evde çalışamıyorum,kafayı yemek üzereyim.Evde kaldığım için değil.Çalışamadığım için.Vücudum bir faaliyet bir sosyallik istiyor.Bence insanın yalnız kalması fıtratına aykırı.İnsan sosyal bir varlık.Çoğunuz sosyal hayatı beceremiyor bu da cahil olduğumuzdan.Ben bir nebze olsun sosyal iletişimi güçlü bir insanım övgü olarak demiyorum fakat karşınızda tümüyle negatif bir kütüphane görevlisi gelince karşınıza bir engel geliyor,buna da sabretmeniz gerekecek.
Havalar soğuk olmasaydı kütüphaneden çıkmazdım,kütüphaneye gidecek yol param da olmadığı için(bunu söylemek zorundayım ilerde biri okursa anlasın Türkiye'nin durumunu) evde çalışmak zorunda kalıyorum çalışamıyorum da ama kendimi geliştirme açısından mesafe kat etsem de bazı sebepler yüzünden yaşamak istemiyorum.
Bu soğukta yürürsem hasta olurum ama bir plan yaptım saat 2 de hava sıcak oluyor o zaman dışarı çıkacağım.
Bu konuya tüm yıkıklığımı yazmış olabilirim.Affedersiniz.İyi çalışmalar
-
hayallereinanmak
H
kullanıcısına yanıt
Hocam sizi iyi anlıyorum ben de 12de açığa geçtim ve o yıkıklıktayım evde çalışamıyorum.Üniversiteye yakın bir kütüphane buldum oraya gidiyorum.Evde zor bir konuya yoğunlaşamıyorum.Atıyorum zor bir problem sorusu çözerken takıldığımda hemen arkamdaki yatağıma kendimi atıp hayatı sorguluyorum ama kütüphanede öyle bir imkan yok inatlaşıyorum
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > -
ichabod
kullanıcısına yanıt
Comfort zone dediğimiz olay.Fıtratımızı inkar edemeyiz maalesef insanın psikolojisi böyle.Ben de yeni bir program yaptım.Mesela evde 5 saat en motive olduğum saatler çalışacağım.Saatleri ortalamam yazdım - + 30 olur
06 08
09 12 evde ders çalışmma
14 17:30
Kütüphanede
18den sonra kendime ayıracağım
22de de yatarım dedim
Saatler ortalama ders çalımak için saatin tama gelmesini beklemem kesinlikle o kadar cahil değilim
Hergün 3.5 saat salt çalışırım ama evde kalınca 0 saat çalışıyorum kasım ayım boşa gitti aralık ayında sırtımı doğrultmayı planlıyorum -
hayallereinanmak
H
kullanıcısına yanıt
Benimki de buna benzer hocam sabah kütüphane açılana kadar çerezleri(günlük paragraf vs) halletmeye çalışacağım.Kütüphaneye geçince de ana konulara girerim diye düşünüyorum.Tek istediğim şu aralık ayı bittiğinde bu ay güzel çalıştım demek.Umarım bu ay bizim ayımız olur hocam -
dikkat et yalnızlık insanı depresyona sokar o kadarda şey yapma hayatı haftada bir mutlaka sosyal aktiviten olsun
En Beğenilen Yanıtlar
Tüm Yanıtları Genişlet
|
Valla ya. Komşumuz beni geçen sene köşeye çekti diyor ki "bak kızım ileride emekli olurken 1 yıl geç olacaksın." Ben bu cümleden sonra ne yapacağımı şaşırdım. Geçen de kızı ilk sene barajı geçemeyip, ikinci senesinde 250-350k'dan mühendisliğe giden kadın diyor "Sizin sınavınız bu sene kolaymış." Ulan sen nerden duydun, nerden girdin? Bir de küçük bir yerde yaşıyorum baya sıkıntılı. Otobüste giderken yol 40 dk falan sürdüğü için ntv'deki tartışma programlarından indirmiştim. Neyse izliyorum, kulaklık kulağımda... Oradan bir kadın yarım saat bağıra bağıra dedikodu yapıp konuşacak bir şeyi kalmayınca "Gençler de böyle etrafını göremez oldular, esir oldular" diyip gülüyor. Ulan sonra kafamı kaldırdım cidden herkes bana bakıyor. Sanki duymamış gibi yaptım ne yapayım. Ne tanıyorum kadını, ne gördüm. Bu kadar müdahale edilemez insana cidden benim de çok canımı sıkıyor. Sanki karşımda atomu parçalıyor da ben evlilik programı izliyorum gibi bir ambiyans yarattı iki dakikada. :D
Bu sene sağlık meslek mezunu arkadaşım da diyor: "Ben sizin kadar çalışsam prof olurum." (Sağlık meslek mezunu diye belirtme sebebim: bizim dersleri görmemişler falan) Ben de 70k'dan kaldım ama sanki barajı geçememiş gibi triplere giriyorlar ki sanki geçemesem de onları bağlayan ne cidden anlayamıyorum. 0 arkadaşım kaldı yemin ederim bu mezunluk bana herkesi hem uzaktan, hem yakından daha da tanımama yardım etti. Bazen o an'ın çok içinde olunca anlayamıyorsun ama geri çekilip dışarıdan bakınca daha iyi anlıyorsun, görüyorsun. İşte mezunluk geri çekiyor insanı. Hayata bir adım geriden, bir basamak aşağıdan bakıyorsun. İnsanların ne kadar iyi, ne kadar kötü, kim çıkarcı, kim değil vs. olduğunu çok iyi anlıyorsun. (Ek: Ne dertlenmişim be! ) |
Benzer içerikler
- arca savunma maaşları
- tyt matematik kaç günde biter
- meslek seçemiyorum
- en iyi tıp fakülteleri
- kitap pdf bulma
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
