o kadar yalnızım ki, yanlışlıkla para biriktiriyorum... (2. sayfa)

evet doğrudur bi spor salonuyla anlaşmıştım ama korona patladı öyle kaldı

belli bir yaşa kadar farkına varmıyorsun koymuyor da. ama yaş ilerleyince öyle bir koymaya başlıyor ki gece karanlık çökmesin diye dua ediyorsun

önyargılı davrandım kusura bakmayın.

haklısınız denemek lazım. bende bu durumların getirdiği takıntılar da var örneğin mükemmeliyetçilik gibi. böyle olunca çok fazla şey deneyemedim.

Hocam sizin ilacınız spor. Başka bir şey değil.

Sizin ihtiyacınız olan sizin tam tersi özellikte yani sosyal özellikte bir sevgili veya yakın arkadaş. Arkadaş da olsa sevgili de olsa önemi yok yakın olsun yeter. Bir arkadaş bile insanı çekingenliğinden kurtarabilir. Çok olmasam da bende de biraz asosyellik var fakat arkadaş çevrem de var. Çünkü şanslı bir şekilde doğuştan sosyal bir arkadaşa sahibim. Kendisiyle doğduğumdan beri tanışıyorum yani ve ister istemez yakın oluyorsunuz durum böyle olunca. E şimdi yakın olunca çoğu yerde o da sizinle birlikte oluyor. Mesela dershaneye birlikte gittik ilk haftalar sınıfımda çok konuşmazdım o başka sınıftaydı. Ara verilince onun sınıfına giderdim ordaki ortama ister istemez dahil olurdum ben de. Aradan bir sene geçti ve ordaki arkadaşlarımla hala görüşüyorum arada ve korona dönemi araya girmesine rağmen görüşme fırsatımız oldu hep birlikte.

Ama genel olarak düşünürsek ben ilkokul ortaokul zamanları çok daha çekingen biriydim ve dediğim arkadaşla yine birlikteydik. Onun sayesinde yıl geçtikçe kabuğumu kırdığımı fark ettim ve liseye geçtiğimizde maalesef farklı liselerdeydik. İlk yılım sürekli telefonda yakın arkadaşımla konuşmakla geçti çünkü tek başıma başka şehirde kalmıştım. Arkadaş çevrem de yok gibi birşeydi. Sınıftakiler var arada konuşuyoruz fakat samimi diyebileceğim 1 kişiyi geçmezdi. En yakın arkadaşım sayesinde olsa gerek tek başıma olmama rağmen diğer yıllara geçtiğimizde daha da rahat biri oldum. Dershane hikayesi liseden sonraydı. Ondan sonra üniversite derken şimdiki zamana geldim :) Şimdi en yakın arkadaşım kadar yakın diyebileceğim bir arkadaşım var üniversiteden ve sürekli görüşüyoruz. Üniversitede de genel olarak rahattım çekingenliğim neredeyse hiç kalmamış diyebilirim. Maalesef araya korona girince bu günlerde biraz eskisi gibi oldum fakat umarım bunların hepsi düzelecek :)

Bunların hepsini niye anlattım? Çünkü kabuğunu kırmana yardımcı olacak sana yakın ve sosyal özellikli birine ihtiyacın olduğunu örnek vererek anlatmak istedim sana. Şimdi korona günlerinden dolayı pek mümkün olmasa da, eski günlere döndüğümüzde sosyal aktivitelere katılmanızı öneririm hocam. Yakın bir arkadaş veya sevgili elde etmeniz çok önemli. En önemlisi de asosyal olmaması yoksa hiç bir anlamı kalmaz..

Alla allaa için kararmış senin haberin yok ama var senin gibi insanlar

ne söylesek iflah olmazsınız çünkü aptal değilsiniz aksine diğer insanlardan bi tık daha zekisiniz

çekingenlik değil sorunun çünkü çekindiğin bişey yok.. bence hayatta sana çekici gelen bişey yok

sanki yaşıcağını yaşamızsında, bunalmışsın gibidir

özetle senin kendi kendine çözebilceğin bi durum bu.. ama tavsiye istersen; hayvanlarla, toprakla, bitkilerle, doğayla vakit geçir

Selahattin Özdemir deyince konuya yazmak istedim.. Allah kurtarsın hocam.

uzulme, yalnizlik bu zamanin hastaligi... yas ilerledikce zaten daha da bu yone kayiyor hayat cunku insanlardan bikiyorsun. Hobilerin olmali, elektronik olabilir, spor olabilir, dil ogrenebilirsin (Dil ogrenmek yeni insanlarla tanistirir), pen pal bulabilirsin, illa yuz yuze goruseceksiniz diye bir sey yok. Bu yolla bulacagin kisi daha duzgun olacaktir.

Yasarken yapacak cok sey var, olum zaten istesen de istemesen de bulacak seni de bizi de, eger sikayetin yalnizliksa, bunu ortadan kaldirmak icin caba gostermelisin ama belki de sonra daha da mutsuz olacaksin...

Hayat biraz enteresandir yani, mutsuzlugu ve basarisizligi goze alamiyorsan, zaten hicbir sey yapamazsin. Deneyeceksin surekli... O sirada saglam durman lazim, zor kismi bu... Zamanla alisacaksin zorluklara ama bu kez de yaslanmis olacaksin.

Felsefesiz hayat olmaz, asiri felsefe de melankoliye yol acar. Ortasini bulacaksin.

Saygideger valideni de uzmeyeceksin. Ona yansitmayacaksin. Durum budur. Onlar zaten yeterince yorulmuslar, yorulma sirasi bizde.

Bir de tersten düşünün, bu durumları getiren mükemmeliyetçiliğiniz de olabilir. Mükemmeliyetçilik harekete geçmenizi engeller. Hayatta hiçbir şeyin mükemmel olmayacağını kabullendiğinizde daha mutlu olursunuz. Düzenli spor yapmanızı şiddetle tavsiye ederim. En basitinden haftada bir koşu yapmak daha iyi hissetmenizi sağlayacaktır.