YALNIZLIKTAN GEBERMEK

Yaklaşık 21 senedir yalnızım ve herhangi bir kız arkadaşım olmadı. Kampüsteki çiftleri görünce de sürekli onlara sinirleniyorum, hatta açık seçik bir kız gördüğümde “orospu bu” diye içimden söyleniyorum. Bir kızı farklı bir ortamda gördüğümde onu kıskanıyorum, kızları metalaştırıyorum.

Öz güven sorunum var, tipim tr ortalamasının altında. Şu ana kadar hiçbir insandan iltifat almadım, bir kıza da soru sorarken tipimi beğeniyor musun derim eğer bilmiyorum ya da hayır derse onu aşağılarım.

İkinci olarak, whatsapp’ta bile annem hariç bir kızla konuşmamışım.

Mühendislik fakültesindeyim ve kız oranı yüzde 10’un altında.

İncel olabilirim, bir kızın da hep tip ve boya baktığını düşündüm. Bu bence doğru ya da değil ama ben buna takıntılıyım. Boyum 176, hâliyle hayatım boyunca yalnızım.

Günlerden bir gün bir kızla buluşmaya çıktım, sanaldan bulmuştum ve yüzüme karşı boyun kısa dedi. Kız 155 idi, sonrasında eve giderken bunu aşağıladım. Ciddi cevapla dedim “ilgini çektim mi?” dedi hayır. Oradan travma tetiklendi, bir ara unutmuştum.

BURASI ÖNEMLİ.

Hiçbir zaman bir kızla hayatım boyunca kesismedim. Hiçbir kızın bana baktığını görmedim. Hani derler ya, ya şu kız bana baktı şöyle böyle.. hayatım boyunca hiçbir kız bana bakmadı.

Kız olayını geçersek,

geçen hasta oldum. yurttan zor bela izin alıp hastaneye tek başıma gittim, eczaneye tek başıma gittim. yemeği tek hazırladım, hayatım boyunca düzgün bir arkadaşım da olmadı. sürekli bir takıntı hali, sürekli bir bıkmışlık.

Hayatta motivasyonuma dair hiçbir şeyim yok, psikiyatrilere gittim. SSRİ gönderdiler, motivasyonun çok düşük; halletmen gerekiyor dediler. Sporu da denedim, bıraktım. Olmuyor, bir şeyler eksik. Ateş yapmak için kıvılcım şart, o kıvılcım yok işte.

Şaka yapmıyorum, kolum uyuşuyor gece yattıktan sonra kendime sarılıyorum. Başkası gibi hissettiriyor, ara sıra da yorganıma sarılıyorum.

70

derslerden biraz bunalıma girmişsin.

geçer kardeşim geçer, bunları sorun etme önüne bak sen.