Zengin çocuklarının iyi üniversiteleri kazanmasını başarı olarak görmüyorum (2. sayfa)

Buna eğitimde fırsat eşitsizliği deniyor. Bu hep vardı, ne yazık ki hep var da olacak. Ancak bu fırsat eşitsizliğini kırmış nice örnekler de mevcut. Ya da tam tersi bu eşitsizliği kullanamamış nice örnek olduğu gibi. Bahsettiğin durum başarı için büyük konfor ve güç. Bunu hiç kimse inkar edemez. Ancak tek başına yeterli değil. Bu düşüncenin arkasına sığınmak başarısızlığa ve yenilgiye zemin hazırlamaktan başka bir şey değil.

Başarı, içinde bulunan imkanlar doğrultusunda değerlendirilir. Başarılı olmak demek sadece matematiksel olarak sıralanmaktan ibaret değildir.

Basariyi ve başarılı olanı belirleyen de senin düşüncen değil. Bugün senin elinde o eleştirdiğin güç olmuş olsa, bu eşitsizlikten bahsetmiyor dahi olabilirdin ( ki bahsetmezdin) . Bu sebeple kimse kimsenin şartlarına, emeğine ve sonucuna dil atamaz, atmamalı. Muhatabın kişiler değil, her geçen sene bu fırsat eşitsizliğini arttıran siyasi güç ve ona oy verenlerdir. Yakındığın bu eşitsizlik bundan 20 yıl önce bu seviyede değildi. Bir kar topu gibi giderek büyüdü. Ne yazık ki görünen o ki giderek de açılacak.

Kırmızı şortlee gelecek konu:

Dünyanın düz olduğuna inanmıyorum

Farklı bir bakış açısı getiriyorum. Gerçekten zeki ve çalışkan bir zengin çocuğu olmak ta zor aslında. Çünkü başardığınız hiçbir şey değer görmeyecek ve zengin aileniz sayesinde başardığınız varsayılacak. Aklıma Rocky 6 filmi geldi. Rocky ile oğlu arasında geçen diyalogta bu durum işleniyordu.

çok haklı bir insansınız şu an da hocam

Ancak bu durumun şöyle bir tarafı da var. Zengin oldukları için para kazanma kaygısı olmuyor bazılarının. Çünkü zaten her şeye sahip oluyorlar. O yüzden de hiçbir şey başaramıyorlar. Boş bölümlerde okuyorlar.

çalışkan insanların iyi üniversiteleri kazanmasını başarı olarak görmüyorum. çalışkan olarak doğmuşlar zaten kazanmaları gerekiyor

Pek öyle değil aslında. Zengin olan zeki ya da çok başarılıysa mutlaka hakkını verirler, ama sıradan veya ortalamanın biraz üstündeyse kimsenin umrunda olmaz, ama sonuçta varılan yer değil mi başarı biraz da? Mesela atıyorum Elon Musk'ın çocukları da dolar milyarderi olacaklar, bu onlar için de, bu duruma şahit olanlar için de sıradan bir durum olacak ama yine de dolar milyarderi hayatı yaşayacakları gerçeği değişmiyor. Bu durumda çok başarılı fakir çocuklarından daha iyi yere gelecekler zaten. Ben aslında zenginlerin çok kafa yorduğunu bile snmıyorum, zenginsin; Amerika, koç, sabancı, İngiltere falan gideceksin üniversiteye başka ihtimal yok yani, zamanı gelince parayı basıp gidiyorlar. Bu olayı büyüten fakir çocukları oluyor, yıllarca mezuna kalmalar, derece yapmalar falan.

Hayattaki diğer çoğu şey için de durum böyle; fakirler için çok büyük sayılan bir başarı veya dönüm noktası olayları, bedelini ödeyip geçiyorlar sıradan şekilde, fark etmiyorlardır bile bir çoğunu bu şeylerin, mesela evlenmek için para blmak, ev sahibi olmak, iyi bir işe girmek, iyi bir üniversiteye girmek, güzel bir araba sahibi olmak, yurt dışında çıkılan güzel bir tatil vs.

ben görüyorum.

Hocam ben şunu anlamadım; yeterince puan aldın da odtüye mi almadılar? Boğaziçi sınavla girilen bir okul değil mi? Hatta Galatasaray lisesi gibi ciddi bir lise var sınavla girilebiliyor vs.

Evet bazı okullara para ile, her hangi bir puan sınırlaması vs. olmadan girebiliyorsunuz. Ama çoğumuz için o elemanlarla aynı okulda okumamak, hatta aynı ortamda olmamak bile daha iyi.

Düşünsene, sen otobüsle gidiyorsun eleman otoparka spor arabası ile gelmiş. Kızları geç bir sürü erkek öğrenci bile o eleman ile aynı ortamda olmak için uğraşır vs. Yaşayabileceğin travmadan kurtardığı için bile özel okulların varlığı desteklenebilir.

Uniye girebilmek parayla degil zeka ve özveri ile alakali. Aptal hangi zengin cocugu burs kazanmiş ? Her bolume de giremez. S.sonik bir bolum okur, uluslararasi bilmem ne adi uni mezunu olur. Bunu saymayalim zaten.

Zengin fakir fark etmez eczaciliga girmiş ya da burslu olarak iyi.bir uninin muhendisliginde okuyan cocuk çöp degildir. Zengin olmasi ile de alakasi yok. Aile en fazla ders verir, zorla o cocuga kimse ders calistiramaz.

Zengin çocukları TR'de özel okullara giriyor zaten, Boun veya ODTU zengin çocuklarının favori mekanı olarak bilinmiyor.

Özel üniversiteler de (top-tier olanlar) şu an TR'nin en iyi üniversiteleri, yurt dışı seçenğini konuşmuyorum bile.

Ben okul birincisi olup, okul sonuncusu zengin çocuğunun ulaştığı imkanların yanından bile geçemiyorsam bu haklı bir serzeniştir.

Ben üni kazanmayı başarı olarak görmüyorum

Başarı aylık kazancı bol olan bir işe girmek ya da iş kurmaktır günümüzde. Aslında bu 1000'lerce yıldır böyleydi, bu yüzden bilim insanları genelde para pul sorunu olmayan zengin ailelerin çocuklarından çıkıyor. İş kurma ya da işe girme derdi olmayan insanlar bilime yönelip keşif ve icat yapabiliyorlar. Yani ekonomik krizler artarsa bilimsel gelişme yavaşlar. Tersi durumda bilimsel gelişme daha hızlanır.

arttırıyorum, üniversite okumayı bir başarı olarak görmüyorum, tamamen zaman ve para kaybı.

Güzel tespit ben de 2008 de bu netice ulaşmıştim. Vasat bir ogrencisi oldugum Ankara Gazi Anadolu mezunu olduktan sonra gittigim bölümü beğenmedim okul sonuncusunu gibi birsey idim lise o yıl 220 mezun verdi 80 ODTÜ 40 tıp 40 da bilumum Boğaziçi bilkent burslu vs yerleşti diğer çocuklar ben kıytırık bir mak muh gidebildim ama bir türlü bunu sindiremedim 3 yıl uğraştım ama tek 1 ders bile veremedim. Herkes in iyi fakülteler kazandigi bir ortamda gittiğim okulu kabullenemedim neyse 2008 e geldiğimde okula devam edemeyeceğim kesinleşince tekrar memlekette küçük bir ilçede dershane yazıldım. Zaten ilk denemede 30 puan farkla birinci olmuştum gel seni ücretsiz alalım dediler. Girdik ama ben nasıl bir hirsliyim dershane problemler öğretiyor ilk yarı ben türev integral organik kimya çalışiyorum. 2 ayda hatmettim tüm programı 1 ocakta 300 üzerinden 290 ham puan alacak seviyeye ulaştım. işte o zaman farkettim. Etrafımda kimsenin benim gibi hedefi bir azmi çabası vs yoktu. Herkes gariban çocuğu zaten. Bunun adına vizyon dedim. Bu bölgedeki çocukların iyi yerlere geleceğim diye bir vizyonu bir öngörüsü yoktu. Neredeyse hiç birisi iyi bi yerlere gelemedi. 200 300 kişilik dershanede 2 tıp vardı. Biri bendim zaten. Yıllarca bir gün zengin olursam bolgeme bir özel okul açayım ve bu bölgenin çocuklarına ücretsiz eğitim vereyim diye hayal kurdum. Bugün bu hayalimin gerçekleşmeyeceğini anlıyorum çünkü gittiğim yoldan üreterek kazanma yolundan(ikinci iş) bu iş mümkün değil. Ülkede herkes dolandırıcı ve emek hırsızı. Ömrümün de yarısı gitti.

Hangi özel üniversite odtüden daha iyi mesela? İsterseniz şehrinizdeki en yakın fabrikaya gidin ve patrona sorun bakalım nasıl bir yorum yapacak.

Özel okulda okuyan çocukların genelinin bir süre sonra bir yerlere gelmesinin sebebi o okullar değil. Sahip oldukları network. Adamın babası zaten fabrika sahibi, deli gibi ciro yapan bir şirket. Mezun olunca da doğal olarak zengin hayatına devam ediyor.

Evet bu durumdan memnun olmamanı anlıyorum ama o olmuyorsa hayat bitmiş moduna girmeye gerek de yok.

Hatta şunu söyleyeyim, üniversiteye kadar gitmene gerek yok, bazı ailelerin yeni doğan bebeklerine aldıkları beşik, bazı diğer ailelerin arabaları ile aynı para belki de daha pahalı. Evet bu adaletsiz bir durum ama kalkıp dünyada böyle şeyler var diye oturup ağlayacak mıyız?

Koç, Sabancı ve Bilkent iyiler. Hoca kaliteleri de, sağladıkları imkanlar da, kontenjanları da devlet okullarından iyidir. Evet farkındayım, ağlayarak bir şey olmuyor ama durum oldukça vahim. Hani öyle yakın şeyler de değil, okul 1.'si fakir, okul sonuncusu zenginin çok gerisinde oluyor, buna rağmen toplum bir adalet varmış gibi davranmaya devam ediyor. Bazı şeylerin konuşulmasında ve tartışılmasında bir sakınca görmüyorum, hep içimize mi atalım?