Şimdi Ara

0 km. otomobil alacaktık. Satmak istemediler...

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar

Editörün Seçtiği Fırsatlar

Spigen 45W USB-C Adaptör + Örgü Kablo Samsung PPS 2.0 Şarj Isı Düşürücü GaN Hızlı Şarj Aleti ve Super Hızlı Şarj Destekli Kablo iPhone & Android & iPad & MacBook Type-C PE2015 White - ACH02589 : Amazon.com.tr: Elektronik https://www.amazon.com.tr/gp/product/B098P15D4N 9 sa. önce paylaşıldı

Amazon.com.tr: : Tüm Kategoriler https://www.amazon.com.tr/b?node=202451926031 8 sa. önce paylaşıldı

Tık Hızı Kupon Kampanyası - n11 https://www.n11.com/kampanyalar/tik-hizinda-kupon-kampanyasi 8 ay önce paylaşıldı

Daha Fazla

Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az

2 Misafir - 2 Masaüstü

5 sn

62
Cevap

0
Favori

2.205
Tıklama

Daha Fazla
İstatistik

Konu İstatistikleri Yükleniyor

Konuya Özel

0 oy

Öne Çıkar

Cevapla

Sayfa: 1 2 3 4

Giriş

Mesaj

Bir bayan arkadaşım çoğunlukla şehir içinde kullanacağı, yılda bir-iki kez de tatile gidebileceği bir araba almayı düşünüyor. Şoförlük tecrübesi yok, tipik bir acemi. Bu nedenle sıfır km. değil ikinci el bir araba düşünüyor. Mantığı malum; “acemiliğimi atana kadar kırar dökerim, boş yere sıfır km. alıp da arabanın canına okumayayım!” diyor. Tercihi; Palio, Corsa, Polo, Jazz veya Getz gibi “bayan arabası” olarak bilinen arabalardan yana...

Alacağı arabanın 2005 veya daha üzeri model, temiz, az km. yapmış, özellikle güvenlik donanımı eksiksiz olmasını istiyor. Ancak, tüm bu koşullar sağlanınca fiyat oldukça yukarıya çıkıyor. Öyle ki; aradaki fark neyse verip sıfır km. bir araba almak cazip hale geliyor. Zaten ikinci eli tercih etmemizin nedeni para değil, tamamen acemilik korkusu! Aslında doğrudan sıfır km. arabalara da bakabiliriz.

Ben de kendisine böyle dedim.. O da mantıklı buldu ve bir piyasa araştırması yapmak üzere vurduk kendimizi yollara... Başladık Ankara’nın Konya yolunda yanyana dizili Fiat, VW ve Honda plazalarını gezmeye...

Aşağıda bu süreçteki izlenimlerimi anlatacağım. Belki birilerine faydalı olur :

Bayan arkadaşım ile önce Fiat’ın Kartaş adlı yetkili satıcısına giderek Palio baktık. Bir satış görevlisi bizimle ilgilendi (adı bende saklı); ancak bence hiç ilgilenmeseydi daha iyiydi. Bir türlü anlaşamadık kendisiyle; sorduğumuz sorulara cevap alamadık, derdimizi anlatamadık... Hakkını yemeyeyim; kendince bir sürü bilgi vermeye çalıştı ama bunlar bizim kafamızın daha da karışmasından başka bir işe yaramadı. Bir ara sinirlenir gibi oldu, hafiften azarladı bizi... Baktım ki biz bu şahısla sağlıklı iletişim kuramayacağız, biraz daha devam edersek tepem atacak; apar topar kalkıp mekanı terk ettik.

Dışarı çıkar çıkmaz arkadaşımla (ikimiz aynı anda) “ne kadar kötü satıcı!” dedik birbirimize. Adam ikimizde de aynı izlenimi bırakmış.. Tabii ki iyi bir izlenim değildi ve bu nedenle Fiat ve Palio’yu eledik (ne acı ki ben de bir Palio sahibiyim).

Biraz ilerideki VW/Doğuş Oto’ya gittik. Amanın o da ne? İçerisi ana-baba günü; her arabanın başında üç-beş insan. Arabaların içini görmek için millet neredeyse birbirini itip kakacak, pazar yeri gibi... Ancak ortalıkta görevli yok. Tipik bir potansiyel alıcıyız; hani söylemesi ayıp, yeterli paramız da var. Ne bekleriz? Biri bizimle ilgilensin, bilgi versin, yardımcı olsun... Ancak ortada böyle biri yok. Sadece -yine adı bende saklı- bir görevli görünüyor ortada; herkes onun peşinde. Ne yapacağız biz de mi koşacağız peşinden? Adamların sattığı arabayı almak için ben mi uğraşmalıyım yoksa onlar mı bana satmaya uğraşmalı? Parayla rezil olmak, böyle alttan almalarla başlar; sonra iyice ayyuka çıkar! Elveda VW/Doğuş Oto!

O gün için fazla vaktimiz kalmadı. Son olarak Honda/Bora’ya bakalım dedik. Burası da VW’nin tam tersi. İçeride hiç müşteri yok, ancak her masada bir görevli var. “İyi, bunlardan biri bizimle ilgilenir” dedik ama yine yanıldık. Zaten içeride Civic’den başka araba yok, kıyıda bir yerde bir Jazz bulduk onun etrafında dönüyoruz. Kapısı kilitli, içine bakamıyoruz. Arkadaşım bu durumdan sıkılmaya başladı; hayatında ilk defa böyle bir işe kalkışmış, hatta ilk defa bir otomobil satıcısından içeriye giriyor. Bu üçüncü yer, ilgi-bilgi-sempati sıfır!

Ben bunu hissedince masada oturanlara seslendim : “Bu araca bakabilir miyiz?”. İçlerinden biri asık suratla kalktı, içerideki bir odaya gidip anahtar aldı geldi. Sonra “buna değil şuradakine bakın” diyerek bizi başka köşede -adeta Civicler’in arasına gizlenmiş- bir başka Jazz’ın yanına götürdü. Arkadaşım heyecanlı, yeni, gıcır gıcır araba –belki de onu alacak- gözünü alıyor. Sen de satıcı olarak bu psikolojiyi yakala; müşteriyi kap! Yok, hani “bir an önce bakıp gidin” der gibi edalar, soğuk ve kısacık cümleler, sorularımıza tek kelimelik cevaplar...

Ben de gerildim, dalaşma havasına girdim. Neyse ki kendimi tuttum, arkadaşımın koluna girip “Aaaa! Saat kaç olmuş! Geç kalıyoruz hadi gidelim” dedim ve apar topar çıktık Honda/Bora’dan...

Biraz yürüdük. Arkadaş şaşkın; “Ayakkabı alırken bile daha fazla ilgileniyorlar. Amma havalı adamlar yahu!” dedi. Üç farklı marka, aynı sonuç! Şaşırdı tabii..

Arkadaşım o günden sonra sıfır km. almaktan vazgeçti, ikinci ellere bakmaya başladı. Kendisine "Daha Opel Corsa, Hyundai Getz, Renault Cilo'ya bakmadık. Ayrıca Ankara'da Fiat'ın, VW'nin, Honda'nın başka satıcıları da var, oralara da bakabiliriz" diyorum, gülümsüyor...

ceyhunberber

Yarbay

8732 Mesaj

0 km. otomobil alacaktık. Satmak istemediler...

Benzer içerikler