Şu hayatta olduğum süre boyunca insanlara söyleyemediklerimi günün birinde hissetmelerini istiyorum. Onlar ne olduğunu anlamaksızın bunları hissettiklerinde, içime gelen ferahlığın tadını çıkarmak istiyorum. Umarım günün birinde nedenini bilmediğim bir rahatlık veya bir ferahlık gelir bana da, ben de anlarım birinin düşüncelerimi bildiğini. Mükemmelliğimi; bu dünyada yaşamaya alışınca tamamlamış olacağım. Duygusuzum. Duygusuz olmak istediğimden. Duygusuz olduğumdan da bunu istiyor olabilirim. Dışardan göründüğüm gibi değilim. İçimdekileri hiç kimse bilmiyor. Bunları zaten bir yere yazabildiğim, bir kişiye söyleyebildiğim zaman belki "rahatlamayı" hissederim. Maalesef kendimi tanıyorum, bütün bu içimdekileri mezara götüreceğimin, bunları buraya yazarken içten içe kendime küfrettiğimin farkındayım. Hiç uyumadan sadece düşünmek ve ağlamak istiyorum. Evet. Ben. Bunları buraya yazdığıma inanamıyorum.