Ya çıldıracağım artık. 22 yaşında gençliğimin baharında bir üniversite öğrencisiyim. Fakat bu korona muhabbeti bitirdi beni. Her gün dünün aynısı. Kalk, online derse gir, yemek ye, yat. Yapacak hiçbir şey bulamıyorum. Normalde oyun oynamayı çok severim ülkenin ekonomik krizinden dolayı PC falanda toplayamıyorum. Tüm yakın arkadaşlarımda var PC her akşam oyun oynuyorlar. Ben ise sadece dizi, film izleyebiliyorum. İşe girip para kazanmak istiyorum PC toplamak için. Korona korkumdan işede giremiyorum. Dışarı çıkamıyorum bi başım ağrısa direkt anksiyete krizlerine giriyorum acaba korona mi oldum diye. Psikolojik olarak çöküntüdeyim gerçekten. Aile evine döndüğüm için huzursuzum. Evde her gün kavga gürültü bitmiyor. Zaten evden ayrılma sebebimde aile arasındaki huzursuzluklardan. Şimdi gelip bana şükret haline demeyin lütfen. Tamam şükredelim elbet ama biz genç nesil olarak bunları hak edecek ne yaptık arkadaşlar. Ben eminim benim yaşıtlarımın çoğu psikolojik olarak sıkıntılar yaşıyordur. Bizlere sadece korku, gelecek kaygısı ve fakirlik aşıladılar. Bizi bitirdiler be en azından ben bittim. İçimi dökmek istedim buraya kadar okuyan olduysa teşekkür ederim. Ayrıca varsa bana vakit geçirebileceğim bir tavsiyeniz okumak isterim. < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
Bildirim