Gece gökyüzüne baktığımızı düşünün. Ve gece yıldızların sizi büyülediğini, ne kadar güzel dediğinizi. Kimilerini belkide hiç büyülemediğini "işte her zamanki gece ne varki bunda" dediğini. Bunu başka şeyler içinde düşünebiliriz. Kişiye göre değişiyor ama gerçektende güzel olan yıldızlarmı yoksa ona bakan sizmi?
Buda benim düşüncem:
O an baktığımız gökyüzünün gözümüz ve sinirlerimiz vasıtası ile sinyallere dönüştüğünü ve ışık almayan beynimizin görme merkezine bir sinyal olarak gittiğini düşündüğümüzde. O zaman güzel dediğimiz şey aslanda bir sinyal oluyor. Sinyalin güzel olması mümkün değil o zaman ona katılan yorumun güzel olduğu aşikar. Yani gördüğümüz her güzellik güzel olduğu için değil ona biz güzel yorumu kattığımız için güzel. Kötü olan herşey de öyle.
Örneğe dönersek gökyüzüne baktığımızda eğer büyüleniyor ne güzel diyorsak bu kendimizi büyüleyici bulduğumuzdan, kendimizin yorumunu beğendiğimizden aslında.
Bizi büyüleyen kendimiziz yani!! Bu şu demek olmuyormu o zaman hayat iyi veya kötü yorumlarımızdan oluşuyor. Biz olmasak yorumda olmayacak evren saadece o haliyle var olacak. Einstain zamanında yorum olduğunu söylemişti. Hatırlarsak yanan bir ocağın üzerinde 1 dk 1saat gibi, sevgilinizin yanında 1 saat 1 dk gibi gelir insana. :) Yani hayat her şeyiyle yorum galiba nedersiniz?
yeni mesaja git
Yeni mesajları sizin için sürekli kontrol ediyoruz, bir mesaj yazılırsa otomatik yükleyeceğiz.Bir Daha Gösterme