İlerde ölecek olmamız çok korkunç değil mi? (6. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: OrosbianoRonaldo

Düşünsenize insanlık tarihinin başlangıcından beri milyarlarca insan öldü ama kimse ölünce ne olduğunu bilmiyor. Bu da bi gariplik. Hiç kimse kanıtlayamıyor öldüğün andan itibaren ne olduğunu. Bide arkadaşın biri demiş sonsuzluk da bir hayli korkunç bir şey. Doğmadan önce sonsuzluktaydın bilinç verilmemişti sana. Doğduğun andan itibaren bilinçlendin öldükten sonrası da sonsuzluk ise zaman nasıl geçecek öldükten sonra. Düşünün 20 yaşına kadar geldim yüzlerce olay yaşadım ama hala 20 yaşındayım uzun bir süre öldükten sonra 100 yıl geçse ne olur acaba. Şuan ölüler ne yapıyor acaba bilinçleri nerde hangi alemde.

Teknolojinin yetmediği şeylerden biri.

quote:

Orijinalden alıntı: Mr. Cheritto

Ben ölüme çok yaklaştım


9 yıl önce başımdan geçen bir olayı anlatayım size


Kendi yazımdan alıntıdır


Sabah yataktayım uyuyorum yazın hava sıcak saat belki 6 - 6:30 suları idi bedenimde bir tuhaflık hissetim. Çok zaman geçmeden gözlerimi aralamaya çalıştım ve çok az miktarada ışık gördüm ama gözlerim tekrar kapanıverdi. Daha sonra etrafımdaki her şey hafifçe titreşmeye başladı sanki havada parazitlenme oluşuyordu atomlar birbirleriyle kaynaşmaya başlamıştı gibi havada partiküller kaynıyordu ve kulaga garip gelen kısık fisıltılı bir sesi vardı bunun. Bu şey gittikçe artmaya başladı parazitlenme yogunlaştı ve yavaşça tüm cevremi sarmaladı ve bedenimin derinliklerine ilerlemeye başladı. Bu öyle bir şeydi ki parazitlenme sanki beni kendi kotrolü altına almaya çalışıyordu ve o anda bedenimin fonksiyonlarıni kaybetmeye başladığımı anladım ve kapalı gözlerimin ardından kendi bedenimi görmeye başladım. O anda ben yatakta sırt üstü yatıyorum ve içimdeki ben hafifçe omuzlarımdan kafamdan ayrılmaya başladı başımın üzerinde çok yoğun bir yük hissedebiliyordum. Öyle bir şeydi ki anlatamam sanki o anı yaşamak için programlanmıştı bu olay. Yani o içimdeki bilinç beni yani benim bedenimi bırakıp gitmek istiyordu bedenimi umursamıyordu bunu anlayabiliyordum onun gidecek bir yeri vardı ve kendine başka bir yerde güven bulacaktı bu yüzden gitmeye kararlıydı. Ama ben buna karşı koymakta çok ama çok zorlanıyordum ölecektim ama gitmemeliydim çaresizlik çözüm değildi ve bir an sonra aklıma dünya kelemesi geldi. Dedim DÜNYA, HAYAT ve gerçek hayatın anlamı dünyaya bağımlı kalmak çok direndim hayatımın en sıkıntılı anını yaşıyordum ve sonra.... 

...yavaşça sol tarafıma döndüm gözlerimi açmaya çalıştım. Çok zordu. Gözlerimi açtım ve karşımda odanın duvarını gördüm beynim tamamen silinmişti sıfırlanmıştı kendimle ilgili hiç bir hatıra kalmamıştı ismimi dahi hatırlayamadım. Daha sonra 4 - 5 dakika kadar duvara bakakaldım ve ismim yavaşça zihnimde belirmeye başladı ve hatırladım. Gözümden yaş geldi beynim o kadar yorulmuştu ki anlatamam. Neyse ki şu an iyiyim umarım yakın gelecekte bunu bir daha yaşamam.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: sybercomp

Sen ölmeyi bayılmak zannedenlerdensin galiba arkadaşım , ölürken duyduğun acı hiçbir acıya benzemez , inşallah o acıyı yaşamayanlardan oluruz.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Ele7en

Anlat da bilelim deneyimlemişsin sanırım

Alıntıları Göster

quote:

At Hour 1
At the moment of death, all of the muscles in the body relax, a state called primary flaccidity.1 Eyelids lose their tension, the pupils dilate, the jaw might fall open, and the body's joints and limbs are flexible. With the loss of tension in the muscles, the skin will sag, which can cause prominent joints and bones in the body, such as the jaw or hips, to become pronounced.

quote:

Orijinalden alıntı: dav

Ölüm felaket değildir; asıl felaket öldükten sonra başına neler geleceğini bilmemektir
İktibas