Imperator: Rome (2019) [ANA KONU]

Yeni dlc çöplüğümüz hayırlı olsun

Oyunda Romayla oynamaktan zerre zevk almadım. Aşırı güçlü devlet. Etrafında adam akıllı bir Etrüskler var onlar bile vız geliyor. Hani Eu4 de Osmanlı da böyleydi ancak oyunun ilerleyen vakitlerinde Avusturya, Memlük, Common Wealth savaşları oyunu zorlaştırabiliyordu. Aslında tarihi, Romanın henüz bir şehir devleti olduğu bir dönemden başlatsalarmış daha mücadeleci bir ortam olurmuş. Çünkü hatırladığım kadarıyla bu güneydeki Samnit devletleriyle Etrüskler bir birlik kurup Romaya daldıkları meşhur bir savaş vardı. 10 vs Rome ayarında bir şeydi. O savaşı Romanın kazanması dönüm noktası olmuştu falan.

Şimdi Romayı sallayıp, her ne kadar oyunda İrani halklar olarak gösterilseler de manevi ecdadımız deyip Hyrkania(Hazar) bozkırından Sakaları seçtim. Doğuda Harezm var. Tam güneyimde Parnia diye devlet var. İkisinin ortasında da Zamtia mıdır nedir öyle bir devlet var. Biz de en kuzeydeyiz. Batıda kimse yok yerleşilmeyi bekleyen topraklar var sadece. Ayrıca bu saydığım devletlerin hepsi de İskit kültüründe ben de dahil. Şimdi beyler kabile halinde yönetildiğimiz için devlet çeşitli klanlardan oluşuyor. Bunlardan biri high chief konumunda ülkenin başında diğerleri ise çeşitli kademelerde bulunuyorlar ya da ülkenin çeşitli yerlerinde ordularıyla beliriveriyorlar. Bunlar neye göre çıkıyor ortaya onu çözemedim. Ck 2 deki Türk boyları gibi kendi orduları var adam topluyorlar falan. Ancak bunları sen direk yönetebiliyorsun. Gördüğüm kadarıyla da her kabilenin kendi manpowerı var bu ordulardan adam eksildiğinde senin manpowerından gitmiyor. Dezavantajı ise eğer o ordunun kabile şefi sana sadık değilse verdiğin emirleri uygulamıyor. Şuraya git buraya saldır falan diyemiyorsun. Ayrıca kabile şeflerinin orduları birleşmeyi de kabul etmiyor. İki tane 5k lık orduyu birleştirip 10k şeklinde yapamıyorsun. Merkezi devlet anlayışını ilerletmek lazım sanırım. Neyse konu çok dağılmasın.

Bu Zamtia devleti bölgenin en güçlü devleti. Oyunun başında bu üç komşuyla da nötr başlıyorsunuz ilişki olarak. Yani nereye doğru gelişmek istiyorsanız ona göre planlayıp düşman edineceksiniz. Ben dedim ki başlarda çok şeyapmim. Doğudaki Harezmle ittifak kuramıyorum o local power ben regional powerım. Güneydeki Parnia benden hallice belki ona dalarım. Zamtia da güçlü onunla da müttefik olurum. Ama iş öyle olmadı tabi. Bir event geldi. Bir grup mülteci topraklarıma sığınma talep etti. Tamam lan dedim gelin yerleşin. Zaten küçük devletiz adam lazım alın size şu kadar at bu kadar kımız kurun çadırınızı bozkıra. Sonra bir event daha geldi meğerse bu mülteci grup Zamtiada mevzu yaşayıp bana kaçmış. Zmatiayla ilişkim direk -30 a girdi. Dedim tamam düşman belli oldu. Direk Parniaya müttefiklik çağrısı yaptım. Kabul etti. Sonra gittim Harezme yalakalık çektim. Onlarda iyisin iyisin deyip başımı okşadı. Bu arada Harezm ve Zamtianın da arası bozuk. Ben bunların savaşmasını bekledim. Olmadı. Bölgede herşey süt limandı. İlk taşı atan ben oldum. Parnia ile ortaklaşa Zamtiaya girdik ancak harekat benim için tam bir fiyasko oldu. Şeflerim bir biriyle uyumlu bir şekilde savaş meydanlarına girmediği için 10k lık düşmana 5k 5k sırayla girdiği için mal oğlu malla adam kaybedip durduk. Neyse ki paralı asker vs derken war skoru belli bir düzeye getirip kuzey eyaletini ele geçirdim.Koca Zamtiayı yedik. Ancak müttefikim olan Parniaya toprak vermedim diye bozuldu. Üst üste iki kere sövüp ittifakı bozdu. Artık onlarla da düşmandık.
Eyaletteki Zamtialı kabileleri de kılıçtan geçirdim ki sonradan sıkıntı yaşamayak diye ama gel gör ki ben Zamtialı halktan çekinirken düşman içimizdeymiş, alagavat şeflerden biri yeni eyalette isyan başlatıp iç savaş çıkardı. Ben isyanı bitirmeye uğraşırken bunu fırsat bilen Parnialı at seviciler isyan eden şefe savaş açıp benim bin bir emekle fethettiğim eyaleti kendi topraklarına kattılar. Bana da eyaletin ortasından iki kıytırık otlak kaldı. Kendi ordumu da kurduğum için isyan sırasında manpower da 0 a indi. Ekonomi de - lerdeydi. Dedim başlarım böyle işe bozkurtlar ulusun Tabiti İskiti korusun deyip daldım Parniyaya. Savaşı kaybettik en son bıraktığımda Parnialılar başkentteki çadırların üzerine geldik yoktunuz yazıyorlardı.