Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Kayıp Komşumu Merak Ederken Neredeyse Ben Kayıplara Karışıyordum...

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
20
Cevap
0
Favori
338
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Sizlere aktaracağım olay 2010 yılında evden ayrılıp kendi ayaklarımın üzerinde durduğum zamanlarda yaşandı.Kaldığım evde yalnız yaşıyordum.Doğal olarak hüzünlü,dertli olduğum zamanlardı.

    Gece yarısı odamdan dışarıya bakarken aklım karşıdaki komşum Hayriye Teyzenin evine gözüm çapıyordu.İlk taşındığımda Hayriye Teyze bana kapıdan hoşgeldin deyip,elinde pişi deriz hamurişi getirmişti.Birkaç kez daha bana yemek yapıp bana kapıdan bırakırdı.Bende ona tabaklarını usulünce geri verirdim.Hayriye Teyze senin çoluğun çocuğun yok mu dedim.Bir kızım var dedi Almanyada yaşıyormuş.Ayda yılda bir ziyarete gelirse gelir dedi.2 de torunu varmış.Neyse o günden sonra Hayriye Teyzeyi bir daha görmedim.Herhalde bir yakınına ziyarete falan gitmiştir dedim.

    Hayriye Teyzenin evi bizim apartmanın yan tarafında müstakil bahçeli bir evdi.Ben eve doğru bakarken bir şeylerin doğru olmadığını hissetmeye başladım.Her akşam penceremden bakarken, o eski evin içindeki o garip sessizliği fark ediyordum.Bu sefer ışıklar yanmıyordu, hiçbir hareket yoktu. Her şey normal görünüyordu, ama bir gariplik hissediyordum.

    O gece, bir içgüdüyle içimden bir şey beni o eve çekti. O evin içine, o terkedilmişliğin ve boşluğun içinde kaybolmuş bir şeylerin peşine düşmek.Bir ipucu bulabilirmiyim bunun hesabını yaptım kafamda.Etrafı gözetlemeye başladım.Ortalık sessiz sakindi.Ve saat 03:00 e 10 vardı.Üzerimde eşortman takımı vardı.Ceketimi odanın askılığından aldım.Evin anahtarını alıp kendi evimden çıktım.Ön taraftan gidip dikkat çekmemek için ara duvardan atlayarak geçtim.Evin bütün perdeleri çekilmişti.Bende balkon tarafına geçip balkon kapısını yokladım.Etraftan birisi görse başıma bela açılacak diye söyleniyordum.

    Garip bir şekilde balkon kapısı açıktı.Balkon kapısından içeri girdiğimde odadaki bütün eşyaların üzeri beyaz örtüyle örtülüydü.İç kısıma doğru gitmek için koridora hareketlendim.Sonra evimin tam karşımdaki cephesinde bulunan Hayriye Teyzenin oturduğu oturma odasına doğru yöneldim.Bu arada ev küf kokuyordu ve içerisi soğuktu.

    Bu oda bomboştu.O anda fark ettim.O garip şey odanın tam köşesindeydi.Gözlerim, yerinden oynayan bir şey aradı, gözlerimi bile kısmıştım, ama yine de gördüm. Tam oturma odasında, karanlıkla birleşmiş bir köşede… Büyük, donuk bir cansız manken duruyordu. Ama... o mankenin gözleri... bu kadar yoğun bir soğukluk ve derinlik... Sanki bana bakıyordu. Bakışları ruhuma kadar işlemişti.O kadar netti ki, kalbim birden hızlanmaya başladı.

    Bir an, derin bir korku duydum. Mankenin bembeyaz yüzü, bana meydan okurcasına hareketsiz duruyordu. Ama bir şey daha vardı, bir detay. Mankenin yüzünde, bir resim vardı. Bir portre… Hayriye Teyzenin portresi!

    Gözlerindeki boşluk, bir zamanlar tanıdığım kadının korkunç, boğulmuş bakışlarına dönmüştü. Yüzündeki çarpık gülümseme, garip bir şekilde bana bakıyordu. Her geçen saniye, kalbim göğsümde hızla çırpınarak atıyordu.

    Neredeyse nefes almak bile zorlaştı. Sonra bir şey fark ettim.Hareket edemiyor gibi donakalmıştım.
    Birden, o mankenin gözlerinden ince bir damla yaş süzüldü. O an, odadaki hava aniden soğudu, sanki rüzgârın göğsüme çarpması gibiydi,rüzgarın sırtımdan çıktığını hissettim. Kapalı pencerelerin camı titremeye başladı.

    Cansız mankenin gözleri aniden harekete geçti ve sanki hayattan bir iz taşıyor gibi,sanki canlıymış gibi bana doğru bakarak hareket etmeye başladı. Tüylerim diken diken oldu, içimdeki korku, bir kabus gibi her yeri sarıyordu.

    O anda, o korkunç fısıldama sesi… “Beni bırakma...”

    Bütün vücudum bir anda titremeye başladı.Ben cesur biriydim ama ondan bir korkak bir çocuk gibi titremeye başladım.O ses, sadece ses değil, sanki bir varlık beni içine çekmek istiyordu. Sanki odanın her köşesinden yankılanıyordu. O kadar netti ki, o sesin bana ait olmadığını, başka bir şeye ait olduğunu hissedebiliyordum. Ellerim terlemişti, parmaklarım titriyordu. Ne yapmalıydım.

    Hızla geri adım attım. Ama manken… Ona ne kadar uzaklaşsam da, adeta her yerden çıkıyordu. Her adımımda, o garip, korkutucu gözler bana daha da yaklaşarak bana doğru ilerliyordu. Yavaşça ama kararlı bir şekilde bana doğru yaklaşıyordu. O kadar soğuktu ki, vücudumun her bir hücresini donduruyordu.Sanki dondurucu odasında gibiydim.

    Ve sonra kaçmak için geldiğim kapıya yöneldim.Kapıyı açmaya çalıştım, ama o kapı bir an sanki ruhla tutulmuştu. Bunu hissettim. Kapı kilitli gibiydi ama sanki arkasında bir el vardı, bana engel oluyordu. Hemen çevremi taradım. Bir an gözlerim, duvarlarda gezinen bir gölgeyi fark etti. Şekil, Hayriye Teyzenin bir silueti gibiydi.Her şeyin dışındaki dünya benden uzaklaşıyor, her şey bulanıklaşıyordu. Ama odanın içinde o korku kalıcıydı.

    Birden, o manken kollarını hareket ettirdi ve benim üstüme doğru hızla yürüdü. Gözlerim kararmıştı ve mankenin soğuk ve ölü bakışları beni izlemeye devam ediyordu. O an, tüm bedenimle bir çığlık atmak istedim ama sesim çıkmadı.

    Son bir hamleyle kapıyı zorlayarak dışarı çıkmayı başardım. Evdeki her şey, beni kovalarcasına arkamda çığlık atıyordu. Ama ne kadar uzaklaşırsam, o korku bir o kadar peşime düşüyordu. Hızla kaçarken, birden anladım… O mankenin bakışları beni bulmuştu. Onunla, her geçen gün yüzleşecektim. O korkunç resim,Hayriye Teyzenin ruhunun bir parçasıydı.

    Kendi evime vardım.İçeriye geçip o eve baktım.Işıklar kapalı herhangi bir hareket yoktu.Ama hâlâ orada, karanlıkta, beni izlediğini hissedebiliyordum.Yatağa geçtim ve sabah olmasını bekledim.Ertesi gün izinliydim.Bu olayı araştırıp bu mevzunun arkasındaki gizemi çözmeliydim.Mahalleden denk geldiğim insanlara Hayriye Teyze hakkında sorular sormaya başladım.Asıl işin ilginç tarafı burada başlıyor.Hayriye Teyze bundan 2 sene önce mahallede yaşayan ismi İbrahim diye uyuşturucu müptelası biri tarafından 6 yerinden bıçaklanarak öldürülmüş.Bu şerefsiz kadının bileziklerini çalmış.Ve uyuşturucu almak için torbacıya bir tanesini vermiş.Sonra bu katil aynı semtte bir çöp kutusunda yüksek dozdan ölmüş şekilde leşini buluyorlar.Cebindede 5 tane bilezik.Bunları öğrendikten sonra içimdeki korku yerini hüzüne bırakmıştı.Birden tansiyonum düştü.Bir apartmanın kapı önüne oturup başımdan geçenleri düşündüm.Bu mahalllede son ayımdı zaten.Farklı bir iş için şehir değiştirecektim.İnsanlara söylemedim tabi ben bu kadınla konuştum,bana yemek getirdi diye.Kimse inanmaz üstüne birde deli damgası yerdim bu cahil insanlardan.Ayrılmadan son kez mezarını ziyaret edeyim dedim.Şehir mezarlığına gittim.Oradaki görevlilere ismini ve soyismini söyledim.Yakınımısınız dediler uzak bir akrabasıyım dedim.Tarif ettikleri tarafa gidip buldum ve dua ettim.Bu olayların yaşandığı geceden sonra bir daha benzer bir durumla karşılaşmadım...

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >







  • Zebani yoksa okiyim

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • okudum. serin hikaye dostum. sana puanım dokuz.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >

  • fazla supernatural izlemişsin dostum. acil supernatural kes.

  • Birkaç olay yaşamış olsam bile yine de sana inanmama hakkımı kullanıyorum.
  • 01001101 kullanıcısına yanıt
    Ow ye men! Ow ye! Benim de arkadaşa puanım dokuz kanka!

    Aklıma sorular takıldı:

    Evde manken ne arar?
    Gece gece kadının evine giderken hiç mi korkmadın?
    Hayriye Teyze diye yemek alıp verdiğin kişi ruh mu olmuş oluyor?

    Falan filan ama çok sağlıklı gelmedi bana arkadaşın anlattıkları.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >

  • Okumadım. Çok meraksız bir insanım. Hayatım boyunca neler neler duydum yada uzaktan gördüm ama hiç gidip bakmadım. Bazen (genelde) kapıya da bakmıyorum, hiç merak etmiyorum, çok çok çok önemliyse kırarlar zaten (gerçi o da sağlam çelik kapı kıramazlar). Neyse boşveer
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Hayatım boyunca 5-10 kişi birden üzerime saldırdığı için zorbalık gördüm ABD de vs ler niye teke tek
    6 ay önce açıldı
    Yolda giderken kafama kan damladı ! Merak edip bakmaya gittim ... - FİNAL
    10 yıl önce açıldı
    camdan bakarken bir adam gördüm şu an aglıyorum :(
    2 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • limbesh kullanıcısına yanıt
    İnanıp inanmamak sizin elinizde.Ben başımdan geçen hikayeyi anı niteliğinde paylaştım.Yakın zamanda sizlerle bir olayı daha paylaşacağım.Okuyan arkadaşlara teşekkürler...

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
    • 
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum