KENDİMDEN UTANİYORUM

Ben kendimden utaniyorum. O kadar aşağılık bir insanım ki bu aklımdan asla çıkmıyor gece kafamı yastığa koyduğumda bile bu düşünceler kafamda dönüyor. Bu yüzden rüyalarımın kabuslarımın konusu bile, tipsizliğim, zavallı olmam ve sefil olmamdan öteye gitmiyor. En son ne zaman güldüm hatırlamiyorum. Bastırmaya çalıştım ama bunu başaramadım çünkü bu tip suyun yansımasında bile karşıma çıkıyor. Ucubeyim, inanmazsınız tek bir arkadaşım olmadı 20 yıldır. Kız arkadaşından bahsetmiyorum zaten. Kekemeyim düzelmek için tedavi gördüm ama beceremedim. İşeyaramaz bir Ucubeyim. Sizin hayatınızı bırak kendime bir katkım yok, şu dünyaya en ufak katkım yok. Öldüğümü bile hayatınız ufaktan düzene girer öyle anlarsınız. Zarardan başka bir şey değilim  

İnsana neden ihtiyacınız var? Yaşıyorsunuz, eliniz ayağınız tutuyor. Elinizdekiyle yetinin, kendinizi olduğunuz gibi kabul edin. Zira olduğunuzu kabul etmediğinizde hiç mutlu olamayacaksınız. Kendinizi sevmeye başladığınızda her şey normale dönecektir. Ama önce kendinizi seveceksiniz. Siz kendinizi sevmiyorken insanlar niye sizi sevsin değer versin?