Dün gece açlıktan uyuyamamıştım. 1 tane ekmek alamadım ki karnımı doyurayım. Uykusuz geçen geceden sonra derse gitmem gerekiyordu. Neyseki derse zamanında yetiştim. Zaten çok sinirliyim hoca çıkageldi. Gülümseyerek konuşuyor kahkahalar atiyor. Aşerdiğini ve kocasının peşinde köpek olduğundan bahsediyordu. Kendimi çok kötü hissettim ve dersten çıkmak istedim ama hoca bunu duyunca sert ve alaycı bir yüzle "ne o sınıfın tipsizi bizi beğenmiyor mu?" dedi.  

Ani bir sıcak bastı yumruklarımı sıktım bunu gören yalaka sporcu tip "Hayırdır?" dedi. Tam da bunu bekliyordum yumruğu hemen yüzüne geçirdim. Kargaşa çıktı kızlar bağırıyordu. Çocuk bayılmıştı sonra arkadan 2 kişi geldi bu herifin arkadaşlarıydı. Biri sıranın demirini sökmüş bana salladı. Yerden 1 metre yükseğe zıplayarak kurtuldum ve hocaya doğru koşmaya başladım. İngilizce hocam 4 aylık hamileydi ama ben de acımasız bir insanım bana söylediği şeylerin cezasını kesicektim. Hocanın önüne geldim ve bana yalvarmaya başladı "bebeğim var karnımda ühü ühü" Masayı tek elimle kaldırdım ve diğer elimlede ingilizce hocamın boğazını tuttum. Masayı tam kafasına geçirecekken o 2 eleman hızlıca bana koşuyordu ani bir refleksle masayı üstlerine fırlattım. Masanın demiri birinin kafasına girdi diğeri de altında kaldı. O sırada ben diğer elimle hocanın boğazını sıkıyordum mosmor olmuştu ve tam o an omzumda bir el hissettim başımı çevirince sınıfta tek sevdiğim ve uğruna ölüceğim kız vardı.

Bana yapma diyordu, çok kötü hissettim   Bir anlık dalgınlıkla hocayı bırakmışım, hoca yere yığılacakken suratına iki tane sağlam yumruğu çaktım. Burnun kırılma sesini tüm sınıf duydu. Sonrasında ağzı burnu kanlar içinde kalmış ve mosmor olmuştu. Hemen sınıfı terkettim ama Sevdiğim kızın bana öyle bakması aklımdan çıkmıyordu  

Büyük ihtimalle tutuklanacağım ve kimse beni savunmayacak çünkü çok tipsiz ve aşağılık bir insanım. Sevdiğim kızın o bakışları ölmem için yeterli bir sebep  

Dışarıdan bakıldığında çok çekici biriyim kızlar benimle konuşmak için can atıyor ama o kadar üşengecim ki tek bir şey yazmak istemiyorum. Muhabbetin bi yerde sıkışıcağını tahmin ettiğim için ikinci mesajı bile atmiyorum. Bunları yaparken aklıma arabamın olmadığı ve yurtta kaldığım gerçeği geliyor. rezalet hissediyorum. Benimle konuşan kıza yazık olucak benim fakirliğime katlanmaz diyerek hiç uzatmiyorum. Kendimi nasıl motive edicem yardım edin

ÇOK BÜYÜDÜ AĞZIMI AÇAMİYORUM LÜTFEN BİLDİĞİNİZ VARSA YAZIN

Bu sabah 9 da dersim vardı ve ben derse otobüsle giderim. Sabah 8.30 da uyandım üstümü geceden giymiştim sonra dolaptan piliç salam kestim somun ekmeğin arasına koyup aceleyle durağa koştum. Hem koşuyordum hem de yarım ekmeği bitirdim. Otobüs 15 dk sonra gelince geç kaldığımı anladım saat 9.03 filandı otobüsten indim. derse koştum 10 dk geç kalmıştım ama hocayla kapıda karşılaştık. O da yeni gelmişti.

Bana şimdi mi geldin diye sordu:

-evet dedim

ama hoca bana pis bir surat ifadesiyle:

-şimdi de geri dön dedi.

Derdimi açıklamama izin bile vermeden kapıyı suratıma kapattı ve derse girdi. ben dışarıda kalmıştım, neyse eve dönmek yerine 2. dersi beklemeyi seçtim kapının önünde. Ara oldu tam derse giricem ama hoca daha çıkmamıştı ve beni gördü sonra hakaretler etmeye başladı bana

-alçak terbiyesiz sorumsuz suratsız herif dersime giremezsin demedim mi?

diyerek 80 kişilik sınıfın önünde rezil etti. ben utancımdan yere bakiyordum.  

Tam özür dileyecekken kekeme olduğum için ö ö ö özzğüüür d d d dile dilerim dedim ve herkes gülmeye başladı. Utancımdan ağlamaya başladım ve sınıftan koşarak çıktım. Çantam sınıfta kalmıştı ağlamam geçtikten sonra tekrar sınıfa gittim çok kimse yoktu ama çantam çöpün yanında ve toz, çamur, pislik içindeydi. Birileri üstüne basıp zıplamış olmalı. Sonra içerdeki kızlardan biri beni işaret ederek arkadaşlarına gösterdi. Tipsiz ve kızarmış yüzümü görünce kahkalara boğuldular. Ben ise tekrar ağlayarak eve döndüm.

Bu gün geçecek belki ama önümde koskoca 2 yıl daha var nasıl dayanıcağım veya tekrar o sınıfa girebilecek miyim bilmiyorum. Yardım edin yol gösterin intihar etmek istemiyorum  

1 Ay önceydi, çok suratsız ve tipsizim ama kendimle ilgili bir şeyler değiştirmek istedim. Estetiğe verecek param yok burnum aşırı büyük ve yüzüm de küçük olduğu için çok kötü gözüküyor. Her neyse en azından küpe takanları kıskanıyordum o gün kuyumcuya gittim 1 tane gümüş küpe taktırdım hiç acımadı.

Sonra kimseye gözükmeden eve döndüm. Evde 1 tek engelli kardeşim vardı annem ve babam işteydi, akşam oldu babam işten geldi. İlk başta kulağımı farketmedi sonra annem geldi ama annem anında farketti bana bağırmaya başladı sonra babam salondan çıkageldi. Durmadan küfürler ediyordu ve yüzümü yumruklamaya başladı. Yere düşüp kafamı betona çarptım. O sıra babam küpeyi çekerek çıkarmaya çalışıyordu. Kendimi zor kurtardım banyoya kaçtım.

Kulağım kanlar içinde kaldı ve aşırı sinirlendim banyodaki duş başlığının hortumunu çıkarıp babamın üstüne saldırdım suratına suratına hortumla vurdum tam o an annem beni tuttu ve annemi bir anlık sinirle tekmelemeye başladım. Bu olaylar olurken engelli kardeşim her şeye şahit oldu ve zavallı çığlıklar atiyordu. Annem yere yığıldı ve babam yüzüne aldığı darbeyle sol kulağında duyma kaybı oldu benim kulağım ise iyileşti. Ama evden atıldım  

Diyeceğim o ki böyle acımasız bir aileniz varsa siz de onlara acımayın, ben şu an eve dönemiyor olabilirim ama tüm hırsımı attım. Ve bir şeyler başardığımı hissediyorum. Gerekiyorsa Anneniz de olsa Babanız da olsa döveceksiniz. bunun başka yolu yok...  

Ben kendimden utaniyorum. O kadar aşağılık bir insanım ki bu aklımdan asla çıkmıyor gece kafamı yastığa koyduğumda bile bu düşünceler kafamda dönüyor. Bu yüzden rüyalarımın kabuslarımın konusu bile, tipsizliğim, zavallı olmam ve sefil olmamdan öteye gitmiyor. En son ne zaman güldüm hatırlamiyorum. Bastırmaya çalıştım ama bunu başaramadım çünkü bu tip suyun yansımasında bile karşıma çıkıyor. Ucubeyim, inanmazsınız tek bir arkadaşım olmadı 20 yıldır. Kız arkadaşından bahsetmiyorum zaten. Kekemeyim düzelmek için tedavi gördüm ama beceremedim. İşeyaramaz bir Ucubeyim. Sizin hayatınızı bırak kendime bir katkım yok, şu dünyaya en ufak katkım yok. Öldüğümü bile hayatınız ufaktan düzene girer öyle anlarsınız. Zarardan başka bir şey değilim  

O kadar tipsizim ki bu sabah uyandım ve aynaya bakmaya korktum. Tam bir tarla sıçanına benziyorum rengim kara 166 boyundayım 55 kiloyum. Saçlarım aşırı yağlı 2 yıldır berbere gitmedim. Saçıma bakamiyorum ama berbere de gitmeye korkuyorum çünkü en son gittiğimde saçımı kesmeyi reddetmişti, rezil olmuştum. Maske takmaya çalıştım ama bir şeye yaramadı insanlar benden hep uzak durdu. Kimseyle yüzyüze konuşamam

Bazen dilsiz taklidi yapiyorum telefona yazıp iletişim kurmaya çalışıyorum. Ama bu çok zavallıca, ben yaşamak istemiyorum böyle tipsiz kısa ve cılız güçsüz olmaktan kötü ne olabilir. Parayı dert etmiyorum çünkü zaten hiç arkadaşım filan yok günlük 20 liradan geçiniyorum sıkıntı yok.