Ölüm Korkusu/Sevdiklerini Kaybetme Korkusu

Çaresizlik, hissettiğin şey çaresizlik ve seni bundan kimse kurtaramaz. Çünkü seninle birlikte hepimiz aynı felakete doğru yürüyoruz ve yardım için el açacağın herkes aynı geri dönüşü olmayan yolda yokoluşa doğru yürüyen koyun sürüsünden başka birşey değil.

Burada kendinden en emin kişiden, en korkağına, en büyük insanlardsan, peygamber dediklerinden, eli kanlı diktatörlere herkes aynı zavallılığı için için yaşıyor ve bu çaresi olmayan bir durum. Bizim varlığımız bir balon köpükçüğü gibi olup yokolmaktan ibaret ve hiçbir değerimiz yok, dünya için hiçbir anlamamız yok ve sanmak istediğimizin aksine hiçbir değerimizde yok.

Bir taşın üzerinde duran bir öbek organizmadan farklı değiliz ekmeğin üzerinde oluşmuş bir tutam küf gibi.Bunlar çok acı gelecek biliyorum ama herkes çaresiz. Dünyanın yaşadığı bu delilik, bunca uydurma hayaller, bunca saçmasapan davranışlar hayali varlıkların önünde beş vakit yerlere kapanıp yalvar bu hareketlerin nedeni ne sanıyorsun ?Neden bu kadar yerin dibine geçiyoruz sanıyuorsun çünkü hepimiz yokoluş karşısında kıvranıyoruz ve bir çözüm arıyoruz fakat çözümü sana sunacvak hiç kimse yok.

Hepimiz boş lakırtılar içerisinde kaçınılmaz olana doğru yürüyoruz. Bu da dünyayı ve herşeyi bizim için absürt kılıyor. Bir yanıt yok ve bu yanıtı sana verecek hiçbirşeyde yok. Çünkü burada bu sorunun yanıtını sorduğun kişiler bütün o filozoflar veya din adamları hepsi sensin. Kendine soruyorsun ve duydukların sadece kendi içindeki boşluğun yankıları.

Bütün insanlar hepimiz mezbahada kesime doğru ilerleyen bir grup besi hayvanından farklı değiliz ve bir çözüm yok, anlam veya hiçbirşeyder yok her saniye bir adım daha çürüyüp, yokoluşa bir adım daha yaklaşıyoruz. Şunu bil geçen her gün bir önceki günden daha kötü olacak ve bunu bilerek varolan günlerini keyif alarak geçirmeye çalış boş, bomboş felsefeler veya dini hurafeler yerine deneyimin kendisine odaklan. Yaşam deneyimine.

Seni hiç kimse kurtaramayacak. Sende hiç kimseyi kurtaramayacaksın bunun bilincinde olursan belki kalan günlerini daha dolu geçirirsin.

En sonunda da şunun farkına var çevrende yardım istediğin herşey aslında sensin.

yaygın anksiyete bozukluğun var gibi, uzman yardımı alabilirsin.

Anksiyetede pek çok şeyin kaygısı oluyor; yalnızca ölümün değil. Başka konularda da ciddi kaygısı varsa anksiyete bozukluğu çok muhtemel. İnsanı çok yıpratan bir duygu çünkü stres yaratan bir takım enzimlerle, daimi uyarım ve stres oluşumuyla ilgili.

doktorum. arkadaşın bahsettiği nefes darlığı ve ölüm korkusu duygusu anksiyeteyle ilişkilidir ki ortada belli bir sebep olmadığını kendisi de söylemiş. makul gerekçeler olmadan sürekli aileyi kaybetme kaygısının olması da diğer kriterler sağlanırsa anksiyete bozukluğu konulmasına yeterlidir. buradan tanı konulamaz, psikiyatriye gitmesi lazım.

Senin sorunun din ile ilgisinden çok ölümlü olmayı kabul edememekle alakalı gibi duruyor. Sevdiğin her şey, sevdiğin herkes bir gün ölümü yaşayacak. Bu hayattaki en gerçek şey ölümdür. Bunu kabullenmek istemesek de soğuk bir gerçeklik olarak karşımızda durur. Bu gerçekliği bilip ona göre yaşamak gerekli elimizden geldiğince.

İnanıyorsun diye anlıyorum yazdıklarından; bu ölüm sadece ilk aşama inancımıza göre. İbadeti kendin için yapman lazım. Dini bütün olsan da dertlerin bitmeyecek; bu kaygılarını geçirmek için kendinde huzuru bulman gerekli.

Doktor tavsiyesi de verilmiş sana eğer şiddetli olduğunu düşünüyorsan bir uzmana da görünebilirsin. İlaç verirse ama ilaçları iyi incelemeni öneririm, çok yan etkisi oluyor bazı ilaçların.

Arkadaşı bir uzmana görünmesini söylemekle iyi mi ettik diye düşündüren bir konu açıldı, mesajlarını tamamen küçük harflerle yazdığına göre sen de ekşi sözlüktesin sanıyorum, belki görmüşsündür de konuyu.

https://eksisozluk.com/psikiyatriye-gidilmemesinin-gerekliligi--6755612?p=1

Konuya cevap veren insanlardan bazılarının yazdıkları gerçekten oluyor mu bu ülkede? Sırf ilaç aldı diye bu devlet polis vb güvenlik görevlisi olmaktan alıkoyuyor mu gerçekten? Durduk yere konu sahibinin hayatıyla oynamayalım.

Sevdiklerinle güzel anıların olmuş. Onları kaybedersen muhtemelen bir daha mutlu olmayacağını sanıyorsun. Bunun tek çaresi uzaklaşmak. Kişilerden, kurumlardan seni aşırı derece mutlu eden her şeyden. Ama tabi bu mutlu olamazsın demek değil. Mutlu ol ama sınırını bil. Korkma çünkü korkunun ecele faydası yok. Dediğim gibi sınırları bil ve pozitif olmaya çalış.

herkes bu korkuyu yaşar, doğal bir duygu bu, bana göre.