Sosyal yaşamı reddetmek neden bir hastalık gibi algılanıyor (2. sayfa)

Bunu reddetmen hastalık zaten, insan evriminin doğası sosyalleşmek.

Bizi diğer canlılardan ayıran bu denli gelişmemizi sağlayan en önemli şey de sosyalleşmek. Konuşma, yürüme yetisi gibi genetik bir özellik 300.000 yıldır nesillerce aktarılıyor.

Eğer yaşın gençse tedavisi kolay, sosyalleşmeni engelleyen şeyleri tespit ediyorsun, fiziksel olur, aile baskısı şiddeti olur, çekingenlik ürkeklik, arkadaş çevrende bullyinge maruz kalma vs bir sürü etken olabilir.

En güzel yöntemi korkuğun şeylerin üzerine gitmek, birkaç kez failleyince üzülüp kabuğuna çekilmemek daha da hırslı üzerine gitmek. Ken

Öyle bir sorunum yok ki, istediğim zaman sosyalleşebilirim öyle fobim felan yok.Öyle bir sorunum olsa binlerce insanın içinde askerlik yapamazdım, bir sürü arkadaşım olmazdı.Fakat ben kendim yalnızlığı tercih ediyorum, zorunlu kaldığım bir şey değil bu yani sadece tercih.

uzun zamandır "konu dışı" bölümünde tartışmaya değecek bir konu denk gelmemişti. kendini çok güzel ifade etmişsin ve ben de aynı fikirdeyim. evlilik hakkında da aynı şekilde düşünüyorum.

eğitim hayatında bu olay (sosyal yaşam) bu kadar problem değildi benim için çünkü kafa dengi dediğimiz insanlarla bir araya gelme ihtimalin yüksek. en azından seçebiliyorsun. ama askerlikten itibaren çalışma hayatıyla birlikte insanın gözleri daha da çok açılıyor. mecburiyetten muhattap olmak zorunda kaldığın için insanlara ne kadar iyi davranırsanız davranın çoğu kişi tamamen çıkar uğruna iletişim içerisinde.

çiğ muhabbetlere zordan gülmek zorunda kalıyorsunuz. ortak noktan yoksa bir insanla ilişkiyi ne kadar ileri götürebilirsin ki? sessiz sakin adam oluyorsunuz. muhabbeti sarmayan kişi oluyorsunuz. yahu ne anlatayım sana? bana bahsettiğin konular ilgimi çekmiyor, bir yorumum bilgim de yok ne dememi bekliyorsun? ben senin bilgin olmayan bir konu açsam kibarlık yapıp dinlemez, arkamdan da laf yaparlar :) ama çoğu kişi o kadar alışmış ki rol yapmaya, bütün gününü o şekilde geçiriyor. siz de mecburen ayak uydurmaya çalışıyorsunuz.

daha yazardım da gerek yok. bu konuda yalnız değilsin yani dostum. saygılar...

Not: @piyanist2014 arkadaşın yorumuna da katılıyorum.

Mutsuz bir görüntü veriyorsan ve sana değer veren insanlar bu durumdan çıkman gerektiğini düşünüyorsa müdahale etmek istemeleri hoş olmasa da iyiniyetli kabul edilebilir. Ama sen böyle mutluysan kimseyi ilgilendirmez. Bir de aslında seni umursamayan ama kendi egosunu tatmin etmek için seni yaftalayan tipler olur, onları zaten sert şekilde çevrenden uzaklaştır haklılar mı diye düşünme bile.

Açıkçası ben de insanlarla yüzgöz olmayı sevmiyorum, zamanında iyi anlaştığım insanlarla bile yaşla birlikte ego yarışına girdiklerinde ilişiği kestim. En yakın akrabam olsa bile iğneli sözler söyleyen, saçmasalak şakalar yapan, hayatın hakkında illa bir fikir beyan etmek zorunda hisseden, her konuda bilmişlikler yapan ve bu yüzden çok küçük bir konuda bile anlamsız tartışmalara giren, sesinin tonunu ayarlayamayan, nezaket ve ince düşünce nedir bilmeyen insanlarla mecburiyetler dışında muhattap olmuyorum. Maksimum yalnızlık istemiyorum ama kaliteli zaman geçirebileceğim minimum sayıda insan bana huzur ve mutluluk veriyor.

Yazılanları görünce benim gibi düşünenleri sayısının bir hayli fazla olması beni mutlu etti. Ne yazık ki bizim toplum kendi gibi olmayanı pek sevmiyor. 10 yaşında da 20 yaşında da dışarıda olduğumda sıkılırdım. Yaş da geçmek üzere evliliği de kafamdan sildim. Eş arkadaş yok zaten belli bir saatten sonra bu durum kişide oturuyor. Genelde yalnızlığı seven insanlar için sosyalliği beceremiyor diye düşünüyorlar. Ayrıca insanlar sizinle zırt pırt buluşamayınca size trip atıyorlar. Gel çıkıp takılalım dediklerinde 1-2 kere hayır deyince size düşman oluyorlar. Ben insan ilişkilerinden çok yoruluyorum ve bazen zarar görüyorsam kendimi güvende hissetmek en doğal hakkım. Yeni bir yerde göreve başladım kendi başıma uzaktan şimdilik takılıyorum ama insanların içlerinden geçeni hissedebiliyorum. Eskiye nazaran değişen dünya ve Türkiye şartlarına göre bence bu durum çok normal.

@takami59 aynen hocam bir de beni en son 5 yaşındayken görmüş çeyrek asırdır görüşmediğim akrabaların hakkımda yorum yapması çok yoruyor, sonra da beni kendileri gibi sanıp benimle sürekli iletişim kurmaya çalışıyorlar.Kuzenim gelmiş diyor ki daha sıkı görüşelim, yahu görüşüp ne yapıcaz tanımıyorum ki seni ? 50 yaşında adamsın ben 30 yaşındayım seninle ne paylaşacağım ki ? Yanlış anlaşılacağımı bildiğim için görüşmek istemiyorum da diyemiyorum çok zorlanıyorum o yüzden.

@Hayalci tavsiyelerin için çok teşekkür ederim, çok doğru noktalara değinmişsiniz.Benim babam da engelli bu arada, fakat o çok fazla samimi oluyor herkesle araya hiç mesafe koymuyor.Ancak onun yapısı böyle, çok temiz kalpli biri olduğu için aklından hiç kötü bir şey geçirmez.Herkese güvenir ondan sonra da onlardan bir yanlış görünce şaşırıp üzülür.Ben hep uyarırım o yüzden çoğu zaman da haklı çıkarım uyarılarımda ama bazen dinler bazen dinlemez.

@stylerbb Aynen öyle aynı şeyi düşünüyoruz, ben de direkt silerim o tarz insanları akraba felan dinlemem.Bana cenazede bile laf sokup nasihat vermeye çalışan, acım varken acımı bile yaşamama engel olan insanla daha niye muhatap olayım ki zaten.Adam aradı utanmadan bir de telefonu açmadım bile.Ben sanki çocuğum otuz yaşındayım gelmiş bana akıl veriyor, senin ne haddine ? Hadi kendinde bunu hak gördün iyiliğimi düşündün yanlışımı yüzüme söyleyip nasihatde bulundun tamam eyvallah.Peki bunun yeri gasilhane midir ? İçeride annemin cenazesi yıkanırken ben senin aforizmalarını dinlemek zorunda mıyım ? Nasıl gamsız insanlar anlamıyorum, kendisi iyi bir haltmış gibi bana nasihat verip orada bir de aynı günün akşamı miras muhabbeti yapıp malları ne yapacaksın felan diye soruyor.Lan benim canım gitmiş başlarım malına da sanada diyemiyorsun tabiki çünkü ayıp olur.Fakat bunlar ayıp nedir kendileri bilmiyor.Neyse uzattım, bu sadece bir örnekti.İşte bu yüzden aslında insanlara artık mesafeliyim.Çünkü hangi biriyle uğraşacaksın ? Birisinin yanlışını düzeltsen onu uyarsan öbür gün öteki gelip sana yanlış yapacak, etrafın aranın kötü olduğu insanlarla kaynayacak bu sefer.O yüzden boşverdim ben de saldım kendimi, yalnızlıkta buldum gerçek huzuru.Ondan sonra da kimin ne dediği umrumda olmadı zaten.

@Hakkan_Pasha Doğru hocam Türkiye de sosyo kültürel ortam zaten kötü, kiminle dost olacaksın kiminle ilişki yaşayacaksın ki ? Orta karar bir insan bulamasın, maşallah herkes uçlarda yaşıyor.Kimi çok sağcı muhafazakar, kimi aşırı solda seküler.Kendi halinde merkezde yaşayan özgürlükçü bir yandan da kendini bilen dürüst düzgün kaç insan kalmış ki piyasada ? O yüzden yalnız kalmak daha iyi geliyor, insanları memnun etmek için uğraşarak kendimi yoramam veya onlarla anlaşabilmek için onların görüşlerine katılıyormuş gibi rol yaparak kendimden ödün veremem.Fakat bir gün doğru insan çıkar karşımıza elbet, o yüzden fazla karamsar olmamak lazım.

Bu arada konuya yazan herkese çok teşekkür ederim, benim gibi insanların olduğunu görmek yüreğime su serpti.Burada sizlerle aynı ortamı paylaşmaktan sizlerle sohbet etmekten onur duydum, iyi ki varsınız arkadaşlar.Bu forumu ve sizleri seviyorum, keşke gerçek hayatta sokakta çarşıda pazarda her yerde karşılaştığım diğer tüm insanlar da sizler gibi anlayışlı mantıklı ve hemfikir olduğum insanlar olsa.O zaman işte bu küçük dünyam yaşamaya değer bir hale gelirdi.Tekrar sağolun.