Şimdi Ara

Yeni keşif fizik kurallarını değiştiriyor: 5. bir kuvvet olabilir

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
28
Cevap
0
Favori
775
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
5 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Yeni keşif fizik kurallarını değiştiriyor: 5. bir kuvvet olabilir
    Dünya'ya yakın bir cisim olan Asteroit Bennu, asteroitler ve Dünya tarihi hakkındaki bilgimizi geliştirmede önemli bir rol oynadı. Şimdi ise Bennu'nun izleme verilerinin yeni bir çalışması, bunun evrendeki olası beşinci temel kuvvete ışık tutabileceğini gösteriyor.



    Yeni keşif fizik kurallarını yeniden yazabilir



    Bu varsayımsal kuvvet, standart fizik modelimizin bir parçası olarak yer çekimi, elektromanyetizma ve güçlü ve zayıf nükleer etkileşimlere katılabilir. Önerilen beşinci kuvvetin, henüz doğrudan tespit edilemeyen bir karanlık madde türü olan varsayımsal ultra hafif parçacıklar tarafından iletilmesi mümkün olabilir.



    Çalışmanın arkasındaki uluslararası ekip, 2018-2021 yılları arasında Bennu'yu ziyaret eden OSIRIS-REx uzay aracından gelen verilerin yanı sıra Dünya'dan alınan ölçümlerden de yararlandı. Bu bilgi, eğer var olsalardı bu potansiyel parçacıkların ne kadar büyük olmaları gerektiğini belirlemeye yardımcı oldu. 



    Ayrıca Bkz.Bilim insanları kuantum hesaplamada imkansızı başardı



    New Mexico'daki Los Alamos Ulusal Laboratuvarı'ndan astrofizikçi Yu-Dai Tsai, Bennu'yu takip ederek elde edilen verilerin yorumlanmasının, evrenin teorik temellerine dair anlayışımızı geliştirebileceğini söyledi. Bu, Standart Fizik Modeli, yer çekimi ve karanlık madde hakkındaki bilgimizde devrim yaratabilir. Bennu'nun Güneş etrafındaki yörüngesinin uzun süreli takibiyle elde edilen ayrıntılı bilgiler, şimdiye kadar ölçülemeyen varsayımsal kuvvetlerin son derece ince etkilerini ortaya çıkarabilir. 



    Sicim teorisinden türetilen bir kuvvetin, büyük ölçeklerde kütle çekimini değiştirebileceği ve bunun da karanlık madde için mükemmel aday olabilecek parçacıkların ortaya çıkmasıyla sonuçlanabileceği öne sürüldü. Bu parçacıklar Yukawa etkileşimine göre davranarak Newton'un yerçekimi yasalarında ufak değişiklikler ile büyük nesnelerin yörüngelerini uzun mesafelerde etkileyebilir.



    Bu yeni bulgu, beşinci bir kuvvetin var olma olasılığını tamamen ortadan kaldırmıyor ancak böyle bir kuvvetin var olması durumunda, gücünün veya menzilinin belirli bir seviyenin altında olacağı öne sürülüyor. Kozmolog Sunny Vagnozzi, "Elde ettiğimiz sıkı kısıtlamalar, Yukawa tipi beşinci kuvvetler üzerindeki şimdiye kadarki en sıkı sınırlamalardan bazılarını kolayca ortaya koyuyor" dedi.




    Kaynak:https://futurism.com/the-byte/asteroids-fifth-force-physics







  • Yer çekimi diye bir kuvvet yok.
  • Engelliyorum , ciddi yahut troll fark etmez.
  • 6. his gibin yok ama var
    artık nasıl bişiyse, bilmiyoruz ama kanıtlıyoruz
  • çekim kuvvetinin dışında karanlık maddenin itimi de var, galaksi kümelerini şekillendiren bir kuvvet.
  • DH Misafiri D kullanıcısına yanıt

    Yer çekimi diye bir kuvvet yok.

  • Linux Super User kullanıcısına yanıt
    Gök itimi var dimi :))
  • Çok uzak mesafeden ise bunu ileride gök taşı savunmasında kullanabiliriz.
  • Mesutzgvn M kullanıcısına yanıt

    Ne kadar bilgisiz cahil var diye araştırma yapmak için bilerek açıklamadım başta sen şortla gezerken biz diferansiyel denklemlerden rolativiteden ders veriyorduk çocuk.


    Yeni keşif fizik kurallarını değiştiriyor: 5. bir kuvvet olabiliryoutube
    Some viewers think that this video is wrong or I am a flat Earther or that this could only be true if the Earth is expanding (see below). It's 100% consisten...
    https://m.youtube.com/watch?v=nR9nE1TalZc&pp=ygUXaXMgZ3Jhdml0eSBhY2NlbGVyYXRpb24%3D
  • sething S kullanıcısına yanıt
    Doğru söylüyor, işte kanıtı..

    Şahan Gökbakaryoutube
    Dünya Aslında Dönmüyor mu? - Cevizkıran - Dikkat Şahan Çıkabilir
    https://www.youtube.com/watch?v=X7qOAyDmCEI&ab_channel=%C5%9EahanG%C3%B6kbakar




  • korozyon kullanıcısına yanıt

    Bir deha daha aferim oğlum aferim cahillikle tam yol ileri. Ben bu halkı eğitecem ama. Kararlıyım. Kuvvet ve ivme farkını bile bilmiyorsunuz değil mi daha.




    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Linux Super User -- 11 Ekim 2024; 14:53:33 >
  • Linux Super User kullanıcısına yanıt
    Kütle çekim(yer çekimi) kuvveti yok mu diyorsun yani sen şimdi? Doğru mu anladım?
  • MilesTeg M kullanıcısına yanıt

    relativistic mass, in the special theory of relativity, the mass that is assigned to a body in motion. In physical theories prior to special relativity, the momentum p and energy E assigned to a body of rest mass m0 and velocity v were given by the formulas p = m0v and E = E0 + m0v2/2, where the value of the “rest energy” E0 was undetermined. In special relativity, the relativistic mass is given by m = γm0, where γ = 1/Square root of√(1 − v2/c2) and c is the speed of light in a vacuum (299,792.458 km [186,282.397 miles] per second). Then the corresponding formulas for p and E, respectively, are p = mv and E = mc2. The relativistic mass m becomes infinite as the velocity of the body approaches the speed of light, so, even if large momentum and energy are arbitrarily supplied to a body, its velocity always remains less than c.



    Kuvvet olarak yok uzay zaman kiriliminin oluşturduğu bir ivme olarak var


    Einstein's equations

    edit

    Main articles: Einstein field equations and Mathematics of general relativity

    Having formulated the relativistic, geometric version of the effects of gravity, the question of gravity's source remains. In Newtonian gravity, the source is mass. In special relativity, mass turns out to be part of a more general quantity called the energy–momentum tensor, which includes both energy and momentum densities as well as stress: pressure and shear.[40] Using the equivalence principle, this tensor is readily generalized to curved spacetime. Drawing further upon the analogy with geometric Newtonian gravity, it is natural to assume that the field equation for gravity relates this tensor and the Ricci tensor, which describes a particular class of tidal effects: the change in volume for a small cloud of test particles that are initially at rest, and then fall freely. In special relativity, conservation of energy–momentum corresponds to the statement that the energy–momentum tensor is divergence-free. This formula, too, is readily generalized to curved spacetime by replacing partial derivatives with their curved-manifold counterparts, covariant derivatives studied in differential geometry. With this additional condition—the covariant divergence of the energy–momentum tensor, and hence of whatever is on the other side of the equation, is zero—the simplest nontrivial set of equations are what are called Einstein's (field) equations:


    Einstein's field equations

    G

    μ

    ν

    R

    μ

    ν

    1

    2

    R

    g

    μ

    ν

    =

    κ

    T

    μ

    ν

    {\displaystyle G_{\mu \nu }\equiv R_{\mu \nu }-{\textstyle 1 \over 2}R\,g_{\mu \nu }=\kappa T_{\mu \nu }\,}


    On the left-hand side is the Einstein tensor,

    G

    μ

    ν

    {\displaystyle G_{\mu \nu }}, which is symmetric and a specific divergence-free combination of the Ricci tensor

    R

    μ

    ν

    {\displaystyle R_{\mu \nu }} and the metric. In particular,


    R

    =

    g

    μ

    ν

    R

    μ

    ν

    {\displaystyle R=g^{\mu \nu }R_{\mu \nu }}

    is the curvature scalar. The Ricci tensor itself is related to the more general Riemann curvature tensor as


    R

    μ

    ν

    =

    R

    α

    μ

    α

    ν

    .

    {\displaystyle R_{\mu \nu }={R^{\alpha }}_{\mu \alpha \nu }.}

    On the right-hand side,

    κ

    {\displaystyle \kappa } is a constant and

    T

    μ

    ν

    {\displaystyle T_{\mu \nu }} is the energy–momentum tensor. All tensors are written in abstract index notation.[41] Matching the theory's prediction to observational results for planetary orbits or, equivalently, assuring that the weak-gravity, low-speed limit is Newtonian mechanics, the proportionality constant

    κ

    {\displaystyle \kappa } is found to be

    κ

    =

    8

    π

    G

    c

    4

    {\textstyle \kappa ={\frac {8\pi G}{c^{4}}}}, where

    G

    {\displaystyle G} is the Newtonian constant of gravitation and

    c

    {\displaystyle c} the speed of light in vacuum.[42] When there is no matter present, so that the energy–momentum tensor vanishes, the results are the vacuum Einstein equations,


    R

    μ

    ν

    =

    0.

    {\displaystyle R_{\mu \nu }=0.}

    In general relativity, the world line of a particle free from all external, non-gravitational force is a particular type of geodesic in curved spacetime. In other words, a freely moving or falling particle always moves along a geodesic.


    The geodesic equation is:


    d

    2

    x

    μ

    d

    s

    2

    +

    Γ

    μ

    α

    β

    d

    x

    α

    d

    s

    d

    x

    β

    d

    s

    =

    0

    ,

    {\displaystyle {d^{2}x^{\mu } \over ds^{2}}+\Gamma ^{\mu }{}_{\alpha \beta }{dx^{\alpha } \over ds}{dx^{\beta } \over ds}=0,}

    where

    s

    {\displaystyle s} is a scalar parameter of motion (e.g. the proper time), and

    Γ

    μ

    α

    β

    {\displaystyle \Gamma ^{\mu }{}_{\alpha \beta }} are Christoffel symbols (sometimes called the affine connection coefficients or Levi-Civita connection coefficients) which is symmetric in the two lower indices. Greek indices may take the values: 0, 1, 2, 3 and the summation convention is used for repeated indices

    α

    {\displaystyle \alpha } and

    β

    {\displaystyle \beta }. The quantity on the left-hand-side of this equation is the acceleration of a particle, and so this equation is analogous to Newton's laws of motion which likewise provide formulae for the acceleration of a particle. This equation of motion employs the Einstein notation, meaning that repeated indices are summed (i.e. from zero to three). The Christoffel symbols are functions of the four spacetime coordinates, and so are independent of the velocity or acceleration or other characteristics of a test particle whose motion is described by the geodesic equation




    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Linux Super User -- 11 Ekim 2024; 15:3:38 >




  • korozyon kullanıcısına yanıt

    Ben ikna oldum..

    Dünya dönmediği gibi yer cekimi de yalanmis..Yeni keşif fizik kurallarını değiştiriyor: 5. bir kuvvet olabilir 

  • Bir güç var denirdi, 5 oldu.
  • Linux Super User kullanıcısına yanıt

    dünya aslında düz dimi hocam. nasa falan hepsi birleşip yalan söylüyorlar insanlara

  • Halikarnas Şakşakçısı kullanıcısına yanıt

    arkadaşım ıq kaç yukarda anlatmışım okumayı da mı bilmiyorsunuz bugün engellediğim 5. kişi.

    relativistic mass, in the special theory of relativity, the mass that is assigned to a body in motion. In physical theories prior to special relativity, the momentum p and energy E assigned to a body of rest mass m0 and velocity v were given by the formulas p = m0v and E = E0 + m0v2/2, where the value of the “rest energy” E0 was undetermined. In special relativity, the relativistic mass is given by m = γm0, where γ = 1/Square root of√(1 − v2/c2) and c is the speed of light in a vacuum (299,792.458 km [186,282.397 miles] per second). Then the corresponding formulas for p and E, respectively, are p = mv and E = mc2. The relativistic mass m becomes infinite as the velocity of the body approaches the speed of light, so, even if large momentum and energy are arbitrarily supplied to a body, its velocity always remains less than c.



    Kuvvet olarak yok uzay zaman kiriliminin oluşturduğu bir ivme olarak var


    Einstein's equations

    edit

    Main articles: Einstein field equations and Mathematics of general relativity

    Having formulated the relativistic, geometric version of the effects of gravity, the question of gravity's source remains. In Newtonian gravity, the source is mass. In special relativity, mass turns out to be part of a more general quantity called the energy–momentum tensor, which includes both energy and momentum densities as well as stress: pressure and shear.[40] Using the equivalence principle, this tensor is readily generalized to curved spacetime. Drawing further upon the analogy with geometric Newtonian gravity, it is natural to assume that the field equation for gravity relates this tensor and the Ricci tensor, which describes a particular class of tidal effects: the change in volume for a small cloud of test particles that are initially at rest, and then fall freely. In special relativity, conservation of energy–momentum corresponds to the statement that the energy–momentum tensor is divergence-free. This formula, too, is readily generalized to curved spacetime by replacing partial derivatives with their curved-manifold counterparts, covariant derivatives studied in differential geometry. With this additional condition—the covariant divergence of the energy–momentum tensor, and hence of whatever is on the other side of the equation, is zero—the simplest nontrivial set of equations are what are called Einstein's (field) equations:


    Einstein's field equations

    G

    μ

    ν

    R

    μ

    ν

    1

    2

    R

    g

    μ

    ν

    =

    κ

    T

    μ

    ν

    {\displaystyle G_{\mu \nu }\equiv R_{\mu \nu }-{\textstyle 1 \over 2}R\,g_{\mu \nu }=\kappa T_{\mu \nu }\,}


    On the left-hand side is the Einstein tensor,

    G

    μ

    ν

    {\displaystyle G_{\mu \nu }}, which is symmetric and a specific divergence-free combination of the Ricci tensor

    R

    μ

    ν

    {\displaystyle R_{\mu \nu }} and the metric. In particular,


    R

    =

    g

    μ

    ν

    R

    μ

    ν

    {\displaystyle R=g^{\mu \nu }R_{\mu \nu }}

    is the curvature scalar. The Ricci tensor itself is related to the more general Riemann curvature tensor as


    R

    μ

    ν

    =

    R

    α

    μ

    α

    ν

    .

    {\displaystyle R_{\mu \nu }={R^{\alpha }}_{\mu \alpha \nu }.}

    On the right-hand side,

    κ

    {\displaystyle \kappa } is a constant and

    T

    μ

    ν

    {\displaystyle T_{\mu \nu }} is the energy–momentum tensor. All tensors are written in abstract index notation.[41] Matching the theory's prediction to observational results for planetary orbits or, equivalently, assuring that the weak-gravity, low-speed limit is Newtonian mechanics, the proportionality constant

    κ

    {\displaystyle \kappa } is found to be

    κ

    =

    8

    π

    G

    c

    4

    {\textstyle \kappa ={\frac {8\pi G}{c^{4}}}}, where

    G

    {\displaystyle G} is the Newtonian constant of gravitation and

    c

    {\displaystyle c} the speed of light in vacuum.[42] When there is no matter present, so that the energy–momentum tensor vanishes, the results are the vacuum Einstein equations,


    R

    μ

    ν

    =

    0.

    {\displaystyle R_{\mu \nu }=0.}

    In general relativity, the world line of a particle free from all external, non-gravitational force is a particular type of geodesic in curved spacetime. In other words, a freely moving or falling particle always moves along a geodesic.


    The geodesic equation is:


    d

    2

    x

    μ

    d

    s

    2

    +

    Γ

    μ

    α

    β

    d

    x

    α

    d

    s

    d

    x

    β

    d

    s

    =

    0

    ,

    {\displaystyle {d^{2}x^{\mu } \over ds^{2}}+\Gamma ^{\mu }{}_{\alpha \beta }{dx^{\alpha } \over ds}{dx^{\beta } \over ds}=0,}

    where

    s

    {\displaystyle s} is a scalar parameter of motion (e.g. the proper time), and

    Γ

    μ

    α

    β

    {\displaystyle \Gamma ^{\mu }{}_{\alpha \beta }} are Christoffel symbols (sometimes called the affine connection coefficients or Levi-Civita connection coefficients) which is symmetric in the two lower indices. Greek indices may take the values: 0, 1, 2, 3 and the summation convention is used for repeated indices

    α

    {\displaystyle \alpha } and

    β

    {\displaystyle \beta }. The quantity on the left-hand-side of this equation is the acceleration of a particle, and so this equation is analogous to Newton's laws of motion which likewise provide formulae for the acceleration of a particle. This equation of motion employs the Einstein notation, meaning that repeated indices are summed (i.e. from zero to three). The Christoffel symbols are functions of the four spacetime coordinates, and so are independent of the velocity or acceleration or other characteristics of a test particle whose motion is described by the geodesic equation




    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Linux Super User -- 11 Ekim 2024; 17:45:18 >




  • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.