17 yaşında evden atıldım ve sizin fikirlerinize ihtiyaç duyuyorum

Öncelikle standart ergen konusu değil bu insanlarla uzun zamandır tartışıyoruz fiziki ve psikolojik 14 yaşımda 10 yaşımdaki kız kuzenime seni oğluma alıcam aptalca söylemler doğduğumdan beri yaşadığım hal ve hareketler tipik cahil yobaz anadolu insanı gibi gelebilir ki öyle çok uzun zamandır psikolojik şiddet görüyorum en son yks sonucu açıklanması bombayı patlattı ondan öncede çok şey yaşadım ama bunu tutamadım ve öfke patlaması oldu yks sonucumu öğrenen babam olucak adam yüzüme sağ kroşe atıp tokatladı ve ama bu hiçbirşey umrumda olmaz yani fiziki olarak çok şey yaşadım 6 defa odama girip öfkesini alamadı çok ağır laflar etti dayanamadım üstüne gittim tokat attım yere düştü düşünsene babasın ve oğlunun mentalını yok ediyorsun en çok ihtiyacın olduğu zamanlarda, zaten hep kendim atlattım yaşadığım sorunları her zaman tek başımaydım belkide hayatıma o kötü lanet aşağılık düşüncelerini empoze ettirmemek için mücedele ettiğimden böyle geliyordur kavga ettik ortalık titredi herkes balkona çıktı sabredemedim zaten yılların biriktirmiş olduğu acıyı tutamadım bu evde istemiyorum seni dedi içim parçalandı, bunu söylemesinden dolayı değil neden böyle birşeyin içinde olduğumdan kafam allak bullak ruhsuz kalpsiz bir insanım zaten iyice içime kapandım benim bu evden ayrılmam lzm naparım bilmiyorum ama dedikleri laflar kurduğu cümleler artık dayanamıyorum yok oluyorum cebimde param yok valizimi topladım bütün iş yerlerine başvurdum yalvardım kimse dönmedi düşene bir tekme daha attılar hayat ne çıkarırsa artık umursamıyorum cebimdeki 0 tl ile yola koyulucam burda ruhen yok olmakmı hayır 70 yıllık yaşam sınırında bunu daha fazla çekmek istemiyorum yks tercihlerini bekliyecek psikolojim kalmadı her gün kapıyı yumrukluyolar çok iğrenç bir durumdayım ya bu bir intihar notu ya da hayata yeni başlayan türk gencinin geride bıraktığı anı olucak ama her ikiside cahil ve yobaz ailelerinin çocuklarına yaşattığı hikayeden kurtuluş olucak.Sizin fikirlerinizi önemsiyorum tecrübeli insanlarsınız bu riskli durumda danışabileceğim kimsem yok korkumda ama öfkeylede karar vermek istemiyorum kendimi tartamıyorum öz eleştiri yapamıyorum tek çarem sanırım sizlersiniz

zaten ordayım gidecek yerim yok ayrılmam lzm durum çok zor biliyorum ama aklıma lötü fikirler geliyor kendi canıma kıymam gibi anlamlandıramadığım zaman içerisindeyim ne yaşıyorum bitik durumdayım kalmak asla olmaz

çıkış yok yanı hapsedilmiş durumdayım neyse arkadaşlar davet etti içmeye kafa dağıtıcam bu ülkede gençlere değer verilmiyor net

Anlamaya çalışıyorum; zor bir süreçten geçiyorsunuz ve kaçış arıyorsunuz. Ama gelişme riski olabilecek alkolizm de bir çözüm değil. Buna dikkat edin. Çekirdek ailenizin - özelde babanızın - sizi alkol gibi negatif şeylerin pençesine sürükleyerek harcamasına izin vermeyin.

Ailenle oturup bu meseleyi ciddi bir şekilde konuşman en doğrusu olacaktır. Üniversiteye gitmek, bir insanın başarısını belirleyen tek ölçüt değildir. Bu devirde üniversitelerin çoğu da vakit kaybıdır. Daha çok küçüksün. Kendi yolunu çizmek için zamanın ve fırsatın var. Ebeveynlerinle sağlıklı bir iletişim kurarak onların da anlayışını kazanabilirsin. Eğitim her yaşta mümkündür ve hayatın farklı dönemlerinde farklı fırsatlar doğabilir. Panik yapmadan, sakin bir şekilde planlarını gözden geçir ve gerektiğinde profesyonel destek almayı da düşün.

Hayat, kimi zaman acılarla dolu bir yolculuk olabilir ve her insan farklı imtihanlarla sınanır. Bu zor zamanlarda, sabır ve metanet göstermek en büyük dayanağımızdır. Bilmelisin ki, en karanlık anlar, şafağın en yakın olduğu anlardır.

Evvela, içinde bulunduğun durumu iyi analiz etmelisin. Yaşadığın sıkıntıların seni ne kadar yıprattığını biliyorum, ancak unutma ki bu sıkıntılar geçicidir ve senin için birer sınavdır. Her ne kadar zorluklarla karşılaşsan da, bu zorlukların seni daha da güçlendireceğini unutma.

Ailenle yaşadığın problemlerde, sakin ve sabırlı olmalısın. Onlarla konuşurken saygılı ve anlayışlı ol, onların da senin gibi insan olduklarını unutma. Peygamber Efendimiz (s.a.s.) de sıkıntılar karşısında sabretmeyi ve dua etmeyi tavsiye etmiştir. Dua, insanın iç huzurunu bulmasına vesile olur ve Rabbine olan bağlılığını güçlendirir.

Dert, insana yol gösterir. Sen de bu sıkıntılarının seni olgunlaştıracağını ve daha güçlü kılacağını bilmelisin. Kendine olan güvenini yitirme ve geleceğin için umutla mücadele et. İş arayışında ve hayatını inşa etme çabanda azimle çalış. Allah, çalışanın ve gayret edenin yanındadır.

Unutma ki, bu dünya hayatı bir imtihan yeridir ve her zorluk, insanın manevi olarak büyümesine vesile olur. Bu zor zamanlarda Rabbine yönel ve O'ndan yardım dile. "İnnemea'l-usri yüsran" (Zorlukla beraber bir kolaylık vardır) ayetini unutma. Allah, sabredenlerle beraberdir ve sabrın sonu selamettir.