22 Yaşına Geldim Ne İçin Yaşıyorum ?

Başlıkta dediğim gibi 22 yaşına geldim 1 üniversite bıraktım tekrar sınava hazırlanıyorum ama ne istediğimi bilmiyorum. Rotam yok, hedefim yok sadece düm düz gidiyorum.

Günlerim hep yatarak geçsin, bir kaç bir şeyler izliyeyim akşam olunca da yatayım istiyorum. Ama içim çok huzursuz ne olacağımı ne yapacağımı bilmeden yaşamak çok huzursuz ediyor beni.

Neleri seveceğimi bilmiyorum. Küçüklüğümden beri bilgisayar oyunları ile içli dışlı oldum bilgisayarda akşama kadar vakit geçirebilirim fakat yazılımcılık bana göre mi bilmiyorum kendime en yakın gördüğüm meslek yazılımcı olmak fakat sırf bilgisayara yakınım diye yazılımcı olmakta ne kadar doğru bilmiyorum. Zaten bir hayli diplomalı veya diplomasız yazılımcı çok fazla var.

Üniversiteye odaklı olma çeşitli online eğitim sitelerinden kendini geliştir diyenler var biliyorum fakat bunun için de güven lazım. Hayatta bir başarısı olmayan biri için böyle şeyler çok fazla. Daha garanti ve elde somut şeyler olsun istiyorum.

Aileden şanslı değilim bir ev araba yok. 30 yaşıma geldiğimde her insan gibi fabrikalarda sürünmek istemiyorum.

Liseden beri bir eczane açmak ve matematik öğretmeni olmak istemişimdir ama ikisininde durumları ortada. Eczane kotaları dolu, atamalar yok.

Neyse biraz içimi dökmüş oldum dostlar. Varsa yardımcı olmak isteyen ( nasıl olacak bilmiyorum ) keyifle dinlerim. Nasıl atlatırım bu boşa yaşanmışlık hissini.

Not: Az önce konuyu yanlış yere açtığım için bir daha konu açtım.

yaş 22 boş oturma. gir bir çağrı merkezine çalış. asgari ücret alırsın harçlığın çıkar.

ben olsam oto sanayiye gider, çırak olarak çalışırım 1 yılda meslek öğrenirim. sonra makine okurum. sonra kendi dükkanımı açarım. odama para sayma makinesi koyarım.

Ben de 21'im bu yaşta sanayiye alırlar mı bizi

Tıp oku hasta görmeyeceğin bir uzmanlık yaz. Rahata erersin.

Okulun yoğunluğundan kafan dağılır bayağı, ciddiyim bu arada

Dini vecibelerini yerine getiriyor musun? Onların kalbine ferahlık vereceğini düşünüyorum

büyük şehirlerde en az 10 tane sanayi sitesi, her sitede 300-500 tane dükkan var. gez. usta meslek öğrenmek istiyorum çıraklık yaparım de. en kötü 5. girdiğin dükkan gel der.

Dostum tıp okuyan biri olarak yaşlarimizda yakın yerinde olsam eğer aile uzaklığı veya sosyal yaşam çok dert etmem dersen gemi kaptanliği okurdum ben tabi pilotaj kazanabilirsen daha iyi gemiyi daha kolay kazanirsin diye dedim

Dostum yolun başındaşın aslında, sonunda değil:)

Aslında dışarı çıkıp sosyalleşmek lazım bu yaşlarda, ekonomiyi incelemek lazım, iş yapan insanlarla sohbet etmek lazım. İnsan davranışlarını analiz etmen lazım.

Sana gelecek namına çok şey kazandıracaktır emin ol buna.

Uzak durman gereken tek şey var : Oyunlar! adı üzerinde oyun.

günde 5 vakit olmasa bile sadece farzları kılmak olsa bile yerine getirmeye çalışıyorum hocam. O konularda da ayrı sorularım düşüncelerim var.

Dostum asıl sorun hedef belirleme. Ne olmak istediğimi neyi sevdiğimi bilmiyorum. Belki de kendimi tanımıyorum :/

23 yaşındayım bende bulamadım. geçen hafta uyurken 4 şiddetinde deprem oldu uyandım yataktan bile çıkmadım lan inşallah ölürüm diyip yorganı kafama çektim tekrar.

ya şunu demeyin abi. neyi sevdiğin infosu allah vergisi gibi havadan inecek bi şey değil. herkes amaçsızım, hayattan ne beklediğimi ve istediğimi bilmiyorum diye geziyo. abi bi şeyler deniyceksiniz. bi şeyi yapmadan içine girmeden sevip sevmediğinizi zaten anlayamıyosunuz. kodlamaya başlamadan önce özel bi sevgim yoktu. (çünkü nasıl olsun ki ne olduğunu verebilceği keyfi içine girmeden bilemem ak) başladım, bayıldım. böylece sevdiğim şey oldu. yani bi şeye başlamadan bi şeyi sevip sevemeyeceğinizi zaten bilemezsiniz arkadaşlar. bi şeyler deneyin ve 2 gün sürmesin. bi şeyi beğenme ölçüsü başlanan süreyle doğru orantılı değildir ortaya bi şeyler çıkarmayla doğru orantılıdır, keyif bi şeyler yaratınca gelir. bi şeyler deneyin ve bi şeyler yaratana kadar uğraşın. o yarattığınız şeyler keyif veriyo mu vermiyo onlara bakın onlardan anlarsınız seviyomuymuşsunuz sevmiyomuymuşsunuz