Anne babam bile benden artık bir yol olmayacağının farkında.

En son iş yerimden kovulduğumda babam yanıma gelip noldu diye sordu. Anlatırken sinirden kahkaha atmaya başladı “lan dandik bi yerden bile kovuldun” dedi.

annem bile gülerek “sınıfın en zekisiydi sınıfın en salağı bile işe girdi evlendi bu bizim başımıza kaldı” diyor.

tek dostum sizlersiniz, nolur beni hor görmeyin

yalvarırım bana yardım edin

Seni forum olarak abdülhamitin yalnızlığına bırakmayacağız.

Trol müsün gerçek misin ayırt edemiyorum ki

Anlık maraz ali

Ben de anlamadım. 10 sene önce bugünlerde evini arabasını almış aşık olduğu kişiyle evlenmiş biri olarak hayal ederdim kendimi.

hocam kafam çalışıyordu çünkü misal sayısalda 20-30 bin arasıydım çok da kötü değil tamam zekiyim demiyorum da tr şartlarına göre ort üstüydüm sonum böyle olmamalıydı

ve evlilik konusuna gelince, ben lisedeyken kızların ilgisini çekiyordum, sık sık kızların arkamdan "bu çocuk çok yakışıklı" "çocuk taş" vs. dediklerini duyuyordum, herhalde 28 yaşıma gelince aşk evliliği yapmış olurdum diye düşündüm. maalesef ki yanlış tercih yaparak kocaeliye düşünce oradaki kızlarla anlaşamayıp abdülhamit yalnızlığı yaşadım. eğer ytü'nün düşük puanlı mühendisliklerini ya da boğaziçi kimya odtü şehir planlama falan yazsaydım oradaki daha yüksek iq'lu kızlarla anlaşırdım yalnız kalmazdım. üni zamanı tek kız arkadaşım oldu o da mimar sinan'da iç mimarlık okuyordu... yeterince açık her şey.

Ben zekiyim demedim

ayrıca beni kovacakları zaten belliydi süreyi 9 ay uzattılar sadece