Covid oldum ve tecrübemi aktarayım

ailenden biri ölüyor

mezar için para , işlemler için para.

hadi bakalım paran olmasın göreyim seni asıl o zaman görürsün üzüntüyü ölen anana babana bir mezar yaptıramadım adam akıllı , yok milletten o üzüntüde borç diledim , yok mezar yerine gitmeye taksi param yok.


hayat böyle PARAN yoksa sende yoksun

bir doktor olarak kapitalist dunyanin bu hastaligin caresine bulamadigina inanamiyorum cumlesine inanamadim.. hadi cahil biri dese neyse de doktor olmus adamin kurdugu cumleye bak.. hayir sanki butun hastaliklarin caresi var da, butun hastaliklarin caresi onbinlerce yil once bulunmus gibi konusmus... eger tip su an boyle doktorlari yetistiriyorsa yazik cidden...

ayrica dusunme kismina gelince.. ee dusundunuz de ne oldu gecince yine gidip ayni ise ayni hayata devam edeceksiniz.. ama koklu bir karar aldiysaniz paylasin da bilelim...

Geçmiş olsun. Sormak istediğim birşey var, neden bazıları bir gün önce konuşup hareket edebiliyorken bir anda yoğunbakımlık oluyor. Hastalık çok hızlımı nüksediyor vücuda.

Teşekkürler, bir kere şunu belirtmek lazım ki hastalık tek tip değil. En sık belli başlı semptomları olsa da herkeste farklı ilerleyebiliyor süreç. Bu yüzden semptom konusunda uyanık olmakta ve test yaptırmakta fayda var. Ben dün hastaneden çıktım, test aldılar o da pozitif geldi. Ilk tanının üzerinden 6 gün geçmişti. Hocam 5 gün sonra tekrarlarız dedi. Amaç negatif saptayıp tekrar işe başlatmak, 14 gün kuralı sağlıkçıda işlemiyor. Koku tamamen gitti, tat duyusu çok büyük oranda azaldı. Güçlü bir motivasyon şart bu hastalığı yenmede. Umarım hastalık kalıcı bir sekel bırakmaz veya ilerde farklı biçimde reaktive olmaz.

Amma abartmışsınız ya.. Benim annem 10 yıl önce vefat etti. Devlet o zamanın parasıyla 1500 tl ölüm yardımında bulundu. O parayla bir çok işi halletmiştim (2010 yılı) şuanda da var ölüm yardımı. Bazen öyle şeyler okuyorumki afganistanda mı yaşıyoruz diyorum. Arkadaşlar yapmayın etmeyin burası Türkiye. Kimsenin ölüsü ne sokakta kalır nede ölüsü olan insan çaresiz bırakılır. Siz hangi coğrafyada yaşadığınızı unutuyorsunuz. Ülkenizin kıymetini bilin. Ha evet başka ülkede olsaydınız devlete ölünüz olduğu için muhtemelen borçlanabilirdiniz de..

yav he he

para boş olsa seni tedavi edecek kimse yok , o yüzden direk geberirsin. Ölüm romantikliği yapmaya gerek yok

Neyi abartmış adam gayet doğru yazmış paran olmasın bu memlekette sürüne sürüne ölürsün kimsenin umrunda olmaz. Ben hastahaneye gidemiyorum düşün ölsem hastahaneye gidemiyorum niye gss ödemediğim için. Nasıl ödeyecem ödeme gücüm yok. Yaş 38 ne yapacam birşey olsa gittim.

İnsan vücudu çok garip ve muazzam bir şey. Benim kalp bildiğin 70 atıyor. Ama ben de 4 yaşından beri dalgıçım. 13 yaşından beri de bröveli dalgıçım. Bir noktada kendiliğimden kalp atışı düzenleyebilmeye başladım. Kalp atışımı yavaşlatıp hızlandırabiliyorum. Ancak kontrolü çok garip bir his ve normal kalp atışımın ne hızda olduğunu tam kestiremediğim için doktor karşımda ölçüm yaparken nasıl davranacağımı şaşırıyorum. Çünkü "normalim nedir ki acaba" diye düşünüyor insan. Düşününce de ister istemez regüle etmeye çalışıyorsun. Salak bir durum. Lan bırak. Normal atsın. Adam ölçsün işte. Yok. Kafana bir kez takıldı mı olmuyor. "Düşünme, başka bir şey düşün. Kabe'de dönen hacılar, Şenay Düdek..." falan diyorum içimden. O an doktor beynimi okusa gülmekten ölür.

Dalgıçlıkla kalp atışının alakası nedir diye sorana:

Serbest dalışta (tüpsüz dalgıçlıkta) nefes tutma dalış süresinin, dolayısı ile inebildiğiniz derinliğin kilit noktası. Gözünü kapalı tutmakla, gözünü açık tutmak arasında bile enerji tüketim farkı oluyor. Bu bile nefes tutma sürenizi etkiliyor. Kalp atış hızını regüle etme de enerji sakınımının bir yolu. Bir noktada kendiliğinden gelişiyor bu yetenek. Normalde çok saçma ve gereksiz bir eylem. Yıllarca serbest dalış yaptıktan sonra, tüpü takıp dalmaya başladığında alışkanlıkların devam ediyor. Normalde tehlike anında sakat bir durum. Tüplü dalış yaparken nefes tutmamak lazım. Nefes tutmak enerjinin sakınımı ile doğru orantılı. Kendi halinde dalış yaparken nefes tutmak riskli değil. Ama bir anda akıntı çıksa, bir anda çok enerji harcamaya başlarsın. Ve aldığın nefes yetersiz kalır, nefes darlığı yaşarsın. Tüplü dalgıçlık da tek yapılmadığı için, sen istediğin kadar tasarruflu kullan tüpü, yanındakinin tüpü bittiği an başlarsın yukarı çıkmaya... Dolayısı ile aşırı tasarruflu takılmak zaten saçmadır. Ama alışkanlık aga... Birkaç kere akıntıyı yeyip, nefes nefese kalıp, bir kayaya tutunup 2-3 dakika soluklandığımı hatırlarım. Normalde salakça olan bu alışkanlık çok büyük de bir artizlik kaynağı aynı zamanda. Bir gün dalış yapacağız. Bir abi geldi. Son model bilgisayarlar, kendi tüpü, takımı, kıyafeti falan... Adamı daldıracağız. En güzel yere gitmek istedi. Artist artist de konuşuyor. Kızıldeniz'e gitmiş, yok Bahamalar falan... Gıcık olduk elemana. Bizim hoca "sen benle gel, bu herifi mort edelim" buyurdu. "Eyvallah" dedim. Ben teknenin ayak işini yapıyorum. Karşılığında beleşe dalıyorum. Neyse, tekneyi demir atmadan beklettiler. Biz girdik. Anında anladım pisliği... Hocanın hedefi anında 0'dan -30'lara inip herife çok oksijen tükettirmek. Çok derine indiğimiz için de ikinci dalış yapamadan, tek dalışla adamı uğurlamak. İndik abi biz. -18 turistik dalışın sonu. Ondan sonrasını turistik dalış olarak değerlendirmemek lazım. İş de iyice ciddiye biner. Kurallar katılaşır. Vurgun yeme ihtimali arttığı için. Hesap hatası yapmışız. İn in bitmiyor. -39'da dibi gördük. Bize artizlik yapan herif 15 dakikada oksijeni tüketti. Bekleye bekleye geri yükselip adamı tekneye uğurladık. Biz hoca ile 20 dakika daha gezindik. Hoca sürekli bana işaret çakıyor, tüpümde ne kadar hava var soruyor. Gösteriyorum. Bir noktada herif sayaca vurdu falan, "lan alet mi bozuk" diye. Anlamıyorum mevzuyu. Neyse en sonunda pes etti. İşaret etti, geri dönüyoruz. Geri yükselirken bana kendi sayacını gösteriyor. Herifi oksijeni bitirmiş, ama güvenlik payı bırakmadan bitirmiş. Okeye dönüyor. İki nefes ya çeker ya çekmez. Sudan çıktık. Teknede "lan sen ne yapıyorsun? Havan niye bitmiyor senin" buyurdu. "Abi ben yüzmeden önce dalmayı öğrendim. Anılarımı hatırladığım günden beri dalıyorum ben. Alışmışım, nefes tutuyorum. Suyun dışında bile fark etmeden tuttuğum oluyor" dedim. "Madara ettin beni. 30 yıllık dalgıçın tüpü biter mi lan?" diye geyik yaptı. Türkiye'de mevcutta, aktif olan toplasan 50 tane 3 yıldız hoca vardır. Herif onlardan biri. Teknenin sahibi. İşi bu falan... "Görürüm seni akıntıda" dedi. Ne demek istediğini bir hafta sonra anladım. Havan var. Nefes alıyorsun. Ama bildiğin boğulma hissi. Nefes alıyon alıyon yetmiyor. Bildiğin bir köşeye pısıp kayaya tutunup, akıntıya palet vurmayı bırakıp, soluklandım da kendime geldim.

Özetle bir işe yarıyor mu? Yok. "3.5 dakika nefes tutuyom ben." Eee? Yani? Kalbim normal insan gibi atıyor. Sporcu kalbi değil. Normal insan riskleri taşıyorum. Ama isteyince yavaşlatabiliyorum. Aferim. Ne geçti eline? Tombul taslak. Salakça. İnci avcısı mıyım lan ben? Ne işime yarar bu? Heç. Ama enteresan yani. İnsan vücudu çok muazzam bir şey.

-----------------------

Doktor arkadaşımıza çok geçmiş olsun diyorum. Suratta tebessüm bırakacak eğlencelik malzeme de vermiş olmak istedim. Bol bol dinlenin. İşe geri döndüğünüzde de bir gün benim gibi bir malın nabzını ölçerken karşınızda adamın "Kabe'den dönen hacılar, Şenay Düdek..." falan şeklinde kafasından abuk subuk şeyler geçirebileceğini düşünüp ayrıca eğlenirsiniz.

ben de bu kadar neyden emin olduğunu anlamadım? ilaç firmalarının bilerek hastalık çıkartmayacağına mı, kesin tedavi yerine sürekli ilaca bağımlı şekilde bir tedaviyi sunacak kadar materyalist olmadıklarına mı, neyden eminsin bu kadar? genetik müh. okuyan biriyle tanıştım, ilaç firmalarına güvenmiyorum demiştim, güvenmemelisin zaten kesinlikle dedi. mecbur kalmadıkça ilaç kullanmayın kullanacaksanız Türk markaları tercih edin