Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

HAYATIMI BOŞA HARCADIM

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
109
Cevap
4
Favori
7.441
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
20 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Uzun bir yazı olabilir. Bu hesap benim yan hesabım. 5 yıldır bu forumdayım. Bu bölümde birçok kişiye psikolojik tavsiyelerde bulundum. Lakin kendime bir çözüm bulamıyorum. Yaşadığım hayattan iğreniyorum. Belkide buraya içimi dökmem bana faydalı olabilir.

    Son günlerde iyice hayatımdan soğudum. Hayata beni bağlayan herhangi bir sebep göremiyorum. Aslında bu his yıllardır bende var. Ama yaş ilerledikçe hayattan daha da koptum. 18 yaşındayım. Size bu yaş genç gibi gözükebilir ama bir insan bu yaşına kadar kendi benliğini oturtabilir ve büyük ölçüde geleceğini çizebilir. Ben ise hayatımı daha da büyük bir çıkmaza soktum.

    Herkesin girdiği o üniversite sınavına bu yıl girdim. Benden herhangi bir başarı beklenmiyordu. Ama ben ailemin o düşük beklentilerini bile karşılayamadım. Berbat bir sınav süreci geçirdim. Bu yıl sistemin alaşağı edilmesi de cabası. Aşırı tembel biriyim. Ders çalışmak hayatımın bir parçası olmadı. Tek isteğim batı da iyi bir üniversite de bilgisayar mühendisliği okumaktı. Beceremedim. Hayattan küsmeme sebep olan şey sadece sınav olamaz elbette. Sınav sadece berbat hayatıma bir yük daha koydu. Gelecek hayallerimi yıktı. Asla istediğim hayatı yaşayamayacağım.

    Birde sosyal hayatım var tabii ki de. O da sınavım kadar berbat. Şu an baktım ve rehberimde sadece 34 kişi kayıtlı. Bu 34 kişininde yarısından fazlasının akraba olduğunu söylemiyorum bile. Dışarıya nadiren çıkıyorum. İnsanlarla konuşamıyorum. Çok pısırık kalıyorum. Küçüklüğümden beri babam bana hep bu konuda yetersiz olduğumu söylerdi. Kısacası sosyal fobim var. Bir insanla asla tanışamam. Sadece karşı taraf bana sıcak davranırsa konuşabiliyorum. Tabii yaşadığımız ülkede herkesin egosu en üst seviyede. Bana hep 'soğuk davranıyorsun' diyorlar. Aslında içimde o kadar çok şey var ki söylemek istediğim. Ama söyleyemiyorum işte. Mütevazı bir kişiliğim var. Çok ince ayrıntılara takılabiliyorum. Hep alttan alan biriyimdir ki buna da halk arasında 'beta' diyorlar. Tabii böyle birinin bir kız ile tanışma ihtimali var mı sizce? Koca bir 18 yılı deyim yerindeyse sap geçirdim. Sadece lisede bir kez flörtüm oldu. O da benim gibi birini beğenmedi tabii ki. Herhangi bir kızın elini tutmadım şu ana kadar. Kız işlerinden hep midem bulanmıştır. Çevremdeki çoğu insan bana samimiyetsiz geliyor. Bir kızla konuşmayı bile beceremiyorum. Kem küm edip hemen oradan uzaklaşıyorum. Kızdan hoşlanmasam bile kalbim küt küt atıyor. Haliyle insanlar bana zavallı gözüyle bakıyor.

    Fiziksel özelliklerim ise yine tahmin edeceğiniz üzere 'zayıf'. Sıfatım hakkında bir şey söyleyemem. Ama iyi olsaydı birinden illa bir iltifat alırdım herhalde. Beni asıl yakan şey ise boy/kilo sorunu. Boyum 1.75 ve kilom tam 52. Evet aşırı zayıfım. İnsanlar benimle genelde bu konuda dalga geçiyorlar. Sınav zamanı 48'e kadar düştüm ama genelde 50-55 arasıyım. Belki de bu kadar öz güvensiz olmamın en büyük sebebi budur.

    Yetenek konusuna değinmek istiyorum. Her insanın en az bir şeye karşı becerisi olduğunu düşünür herkes. Ama yanılıyorsunuz. Çünkü daha beni tanımadınız. Hayatımda her türlü şeyde başarısız oldum. İyi olduğum herhangi bir şey yok. Kabiliyetsiz, yeteneksiz birinin tekiyim. Bilgisayar mühendisliği istiyorum ve kazansam bile bunda da çuvallayacağıma eminim.

    Aile hayatı. Belki de beni hayata bağlaması gereken tek konu bu olmalıydı. Ama maalesef bu da yok. Ailem benim istedikleri evladın zıttı olduğunu düşünüyorlar. Babam bunu çok kez yüzüme karşı da söyledi. Hatta bir ara gizlice annem ile babam arasında ki yazışmalara baktım ve babamın şöyle yazdığını gördüm: 'Biz bu oğlanı yanlış yetiştirdik. Hayat ile bağlantısı olmayan, aile sevgisi olmayan bir serseri yetiştirdik. Umalım da kızımız böyle olmasın.' Hayatta en yakınım diyeceğiniz birinin sizin hakkınızda böyle düşünmesini kelimelerle anlatamıyorum. Çocukken bana çok duygusalsın derlerdi. Şimdi ise psikolojisi bozuk bir zavallı gibi davranıyorlar bana. Ben psikolojimin bozuk olduğunu düşünmüyorum. Sadece biraz farklıyım. Herkes gibiyim. Beni bir çok kere psikolog a götürmek istediler. Ruh hastası olmadığımı ve sizin gitmeniz gerektiğini defalarca dile getirdim. Ailem ile nadiren iletişime geçiyorum. Bir kız kardeşim var. Ama onunla o kadar az ilgileniyorum ki sanki birbirini tanımayan iki insan gibiyiz. Nadiren onlarla konuştuğum için benim onları sevmediğimi düşünüyorlar. Aslında onları seviyorum ama bana pislik gibi davranmalarından nefret ediyorum.

    Karamsar biriyim. Yalnız takılmak, boş banklarda gece hüzünlü bir müzikle sigara içmeye bayılıyorum. Biraz kötümserim. Olaylara hep en kötü tarafından bakmaya çalışıyorum. Çünkü hep kaybetmekten, hep üzülmekten bıktım. Arkadaşlarla bir yerde deliler gibi eğlenmektense loş ışıkta hayatımı gözden geçirmeyi tercih ederim. İşte sırf bu yüzden insanlar bana ruh hastası gözüyle bakıyor.

    Olayı toparlamam gerekirse, tam bir yıkık olduğumu düşünüyorum. Bu konuyu uzun zaman önce açmak istemiştim bugüne kısmet oldu. Hayatımda değerli diyebileceğim en ufak bir şey bile yok. Eğer inançlı biri olmasaydım intihar etmek isterdim. Gerçi inançlı dediğime bakmayın. Sadece bir şeylere inanmak istiyorum. Hayata sadece böyle tutunabiliyorum. Ama bu gün geçtikçe daha da zorlaşıyor. Yazıyı bir çok kez silip yeniden yazdım. Eksikler olabilir. Zaten burada size hayat hikayemin tamamını anlatamam. Ama geçirdiğim onca boş yıl şu an bana misliyle geri dönüyor. Hayatımdan sıkıldım. Güzel bir gelecek kurma hayalimi mahvettim. Sıradan bir insan olarak ölmek çok acı







    • En Beğenilen Yanıtlar

    Tüm Yanıtları Genişlet
    quote:

    Orijinalden alıntı: Guest-B076F42F8

    Bu mesaj silindi.
    Spora zamanında gittim ve bıraktım. İstekli değildim. Eğer bu hayatı yaşamaya devam edeceksem kendimi zorlayıp gitmeyi düşünebilirim. Ama iştah sıkıntım var. Yiyorum ama kilo alamıyorum.

    Ders konusunu söyledim zaten. Tembelim. Alışkanlığım yok. Yapamıyorum. Ama kendimi zorlamam gerektiğini biliyorum. Umarım o azmi bulurum.

    Sorunum sosyal ortam değil. Yalnız olmaktan zevk bile alıyorum. Ama insanlar bana ucube gözüyle bakıyor. Çünkü hepsi samimiyetsiz, yapmacık ve iki yüzlü. Sosyal olup yüzsüz olacağıma yalnız ölürüm daha iyi. Tek istediğim iyi insanlar.

    Bence ülkenin bu halde olmasının sebebi benim gibi inançlı insanlar değil, senin gibi insanların inancını sorgulayan ve çamur atan insanlardan dolayı.
  • Aman hocam sakin intahar etmeyi akliniz ucjndan bile gecirmeyin.



    18 yil bosa gecmis olabilir ama onunuzde daha uzun zamanlar var. Surekli olarak kendimizi elestirince bir mok olmuyor. Tamam eksigimizi gorecegiz ama surekli de kendimkzi elestirmicez. Cunku surekli kendimizi elstirince daha da kotu bir donguye giriyor insan. Yapamayacagina daha da cok inaniyor.



    Kendiniz hatalari bulmussunuz. Sosyal fobiniz oldugunu soyluyorsunuz. Bunu tedavi etmeye calisin. Ne bileyim doktora basvurun. Hemen gececek bir sey oldugunu sanmiyorum bikmadan usanmadan devam etmeye calisin. Bir donem duzeldigini zannedip eski aliskanliklariniza donmeyin. Cunku o zmn daha da dibe batiyor insan. Kendimden biliyorum. Tamam hallettim bu yonumu dedim sonra bakmisim ki daha da beter olmus. Yillarinizi harciyacaksiniz belki ama ugrasmaya deger.







    Kilo ve boy konusuna gelecek olursak. Ben de 170 ve 53 kiloyum. Boy kilo endeksine gore normalim ama millet bana bakinca asiri zayifsin diyorlar. Belki haklilar belki de herkes de gobek gormeye alistiklari icin biz asiri zayif geliyoruzdur. Aslina bakarsak ben de simayetciyim bu durumdan bir kiyafet almak icin onca magaza geziyorum cunku uyumlu beden genelde olmuyor ugrastim kilomun artmasi icin. Spor yaptim , daha fazla ve duzenli yemeye calistim. 1 yil icinde 6 kilo aldim. 53 kiloya 6 kilo alarak ulastim ve sadece 1 yilda oldu. Simdi hedef 60 kilo olmak. Yine spor yapmaya devam ediyorum. Kendimizle barisik olmaliyiz. Birileri boyla ilgili dalga gecince onun ustune kendimiz de bir saka yapmaliyiz. Dalga gecen serefsizdir zaten oraya girmiyorum ama oldu ki karsilastik boyle cozumler uretmeliyiz. Boylece onlara zerre gibimde degilsin bak ben de guluyorum mesaji vermis oluruz.



    Ayrica psikologa gitmekten de korkmayin. Bir algi var deliler gider gibi ama oyle sacma sey mi olur. Herkesin ihtiyaci var psikologa. Ihtiyaci olmasaydi bu kadar sorun bu kadar kavga gurultu olur muydu. En basit olayda bile tartisma baslar miydi? Size sorunlu diyenleri aldirmayin ve psikolaga gidi derim. Iyi gelecektir.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Guest-B076F42F8

    Bu mesaj silindi.
    Spora zamanında gittim ve bıraktım. İstekli değildim. Eğer bu hayatı yaşamaya devam edeceksem kendimi zorlayıp gitmeyi düşünebilirim. Ama iştah sıkıntım var. Yiyorum ama kilo alamıyorum.

    Ders konusunu söyledim zaten. Tembelim. Alışkanlığım yok. Yapamıyorum. Ama kendimi zorlamam gerektiğini biliyorum. Umarım o azmi bulurum.

    Sorunum sosyal ortam değil. Yalnız olmaktan zevk bile alıyorum. Ama insanlar bana ucube gözüyle bakıyor. Çünkü hepsi samimiyetsiz, yapmacık ve iki yüzlü. Sosyal olup yüzsüz olacağıma yalnız ölürüm daha iyi. Tek istediğim iyi insanlar.

    Bence ülkenin bu halde olmasının sebebi benim gibi inançlı insanlar değil, senin gibi insanların inancını sorgulayan ve çamur atan insanlardan dolayı.




  • olm benim rehberim yok
  • Ben de 17 yılımı boşa harcamıştım.Son 2 yıldır yaşadığımı hissediyorum.
  • İnsanlar kanserden ölüyor senin derdine bak.Madem okul kazanamadin tekrar calisacaksin,ailen seni seviyorur muhtemelen ama sen yeterince caba gostermiyosun zaten bunu yapsan seni bagrina basarlar.18 yasindasin sen daha hayata yeni basliyosun bu kadar karamsar olmanin manasi yok.Onunde ne engel varsa hepsini kaldiracaksin.Yikilmayacaksin.Dayanacaksin.Yere duseceksin yerle seviseceksin ama kalkmasini bileceksin.Herkes anasinin karnindan harika sekilde dogmuyor.Herkes kendini gelistirerek bi noktaya variyor.Yakinmanin anlami yok.Kalk ayaga isine bak!

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Biseksuel Adam kullanıcısına yanıt
    Ozelden anlat kardes noldu da yasamaya basladin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Bahiste bütün birikimimi kaybettim Bunalımdayım
    5 yıl önce açıldı
    Yalnızlıktan para harcayamıyorum
    3 yıl önce açıldı
    Artık Hayatımı düzene soktum derken
    4 hafta önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Benim 24 yılım boş geçti 18 ne ki

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Aile hayatı dışında aynıyız seninle.



    '' Bana hep 'soğuk davranıyorsun' diyorlar. Aslında içimde o kadar çok şey var ki söylemek istediğim. Ama söyleyemiyorum işte. Mütevazı bir kişiliğim var. Çok ince ayrıntılara takılabiliyorum.''



    Burada yazdıkların harfi harfine uyuyor.



    Yaşıtlarım, çevrem sevgilileriyle dolaşırken ben evde oturuyorum ya da dersanede insanlardan uzak bir şekilde oturup yaşamaya çalışıyorum. Neredeyse konuştuğum hiçbir insan yok, erkek ya da kız olarak. Sadece annem ve babam var. Onların da suçu yok, ben kendim bok ettim hayatımı.



    1.85 boyum var kilom buna nazaran çok düşük. Hastalığım sebebiyle spor yapamıyorum. En az 2 sene daha spor yapmak için beklemem gerekiyor ki ben intihar evresine girdiğimi çok net anlıyorum.

    Forumda bu nickimi bilen yok, tanıyan yok iyi ki burada rahatlıkla kendimi dökebiliyorum. İnsanlar yüzüme bakmıyor, ben yokmuşum gibi davranıyorlar ama benim soğuk olduğumu söylüyorlar. Onlara da laf edemiyorum ki haklılar. Benim gibi çelimsiz tipsiz bir adamı kim ne yapsın.



    Üniversiteye çalışıyorum da kim ne yapsın benim gibi adamı işe almazlar ki.



    Param yok pulum yok. Kumar bağımlısıyım. Her yerim ağrıyor, vücudum ve ben bitiyor gibi hissediyorum. Kaldıramıyorum bu hayatı



    Her neyse dostum, yapabiliyorsan sporun özgüven geliştirdiğini söylüyorlar imkanın varsa fitness'a başla. Dışarı çık yemeklerini dışarıda ye, blind ID ve hola sohbet indir telefonuna, burada konusup selam vererek bile özgüvenini biraz olsun geliştirebilrisin. Derdin olursa özelden yazarsan artık son zamanlarımda sana elimden geleni yaparım manevi anlamda

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Fakirdepocu kullanıcısına yanıt
    Maalesef her geçen gün aklıma daha da mantıklı geliyor intihar. Ama o cesareti bulamıyorum kendimde. Ölümle bir kaç kez ciddi bir şekilde yüzleştim. O ciddiye almadığım hayatım o kadar değerli oldu ki o anlarda. Ama hayatımı daha da mahvedersem... Bilemiyorum artık.

    Uzun zaman ola da bilir, olmaya da bilir. Ama yine de hayat devam ediyor. Belki de yaşayacak güzel anlarla dolu bir hayatım var. Ama çevre baskısı beni bunaltıyor. Ruhumun çürüyüp gittiğini hissediyorum.

    Kilo alamıyorum. Kendimi baya zorladım ve en fazla 55 oldum o kadar. Benim vücut kitle endeksim de zayıf gözüküyor. Hiç bir kıyafet bana uymuyor. Kemer kullanmak zorundayım. Hatta ekstra delik açıyorum. Bileklerim kırıldı kırılacak. Çok zayıf. Toplum bana da hep aşırı zayıf gözüyle bakıyor. Kısa kolla dışarı çıkmaz olmuştum bir ara. Ama artık umurumda bile değil.

    Psikologa gitmekten az da olsa korkuyorum. Dediğiniz o toplum baskısı var. Beni ruh hastası olarak gören insanlar gittiğimi öğrenince kim bilir neler söyler. Ama dediğim gibi artık kimse gibimde değil. Profesyonel bir hizmet almak isterim açıkçası. Ama hep erteliyorum. Sorunumun olmadığını düşünüyorum. Ama bu toplum sorunlu. Yolda yürüyen birinin darp edilme ihtimali yüksek bir ülkede yaşıyoruz. Yürüyüşün gıcığıma gitti, tipini sevmedim vs. tanıdık gelmiştir herhalde. İnsanlardan nefret ediyorum bu yüzden. Ve bu ne idüğü belirsiz şarlatanlar her yerde




  • maestro36 M kullanıcısına yanıt
    Evet bir sürü dert var. Benim ki belkide hiçbir şey. Peki sizin hayatınız? Sizin hayatınız güllük gülistanlık mı? Büyük ihtimalle sizinde problemleriniz var. Herkesin bir problemi var. Ne büyük dertler var deyip kendi derdinizi boş veriyor musunuz peki? Ailem beni seviyor mu artık onu bile bilmiyorum. Ama en azından bana bakıyorlar. Sadık bir kişiliğim var. Benim de onlara karşı bir saygım var elbette. Ama iletişim konusu tam bir problem.

    Ayağa kalkabilirim. Belki. Ama hayatın sadece sınavdan ibaret olması kötü. Sırf matematik çözemiyorum diye hayallerimi yaşayamayacak olmam beni üzüyor. Belki de bu rezil sisteme alışmalıyım.
  • "Aşırı tembel biriyim" den başlaman lazım bence işin başlangıç kısmı burada gibi duruyor çünkü.Çalışmadan kimse bir yere gelmiyor malesef.Bir şeyleri başardıkça ailenin çevrenin sana olan saygısı hareketleri o kadar değişiyor ki inşallah ileride goruceksin. Ayrıca başardıkça daha da fazlasını isteyeceksin bunun için daha da fazla çalışma isteği gelecek ve kendine olan özgüvenin artacak.Bu tabi ki öyle hemen olmayacak ama yaşın küçük inan vaktin var.

    Kilo sorunu için ben de üniversitesi sınavına girerken 10 kiloya yakın vermiştim o yoluna girer sen yemene dikkat et kendine küçük hedefler koy aydan aya bence şu problemlerin içinde en kolay olanı bu.

    Sevindiğim nokta ise senin adına bilgisayar mühendisliğini istemen.Ne istediğini bile bilmeyen binlerce kişi var en azından bir bölüm istiyorsun neden ugrasmayasin ki bir sene daha insanlar kaç senelerini veriyor istedikleri bölüm için.Hiç istemediğin bir işi yapmaktan iyidir en azından elimden geleni yaptım dersin.

    Hayatımı boşa harcadım diyorsun hadi ortalama 70 senen var diyelim 18 yıl için 52 seneyi çöpe atmış oluyorsun mantıklı mı sence?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • PoyrazKarayel59 P kullanıcısına yanıt
    Benim gibi olan insanları görmek beni hem sevindiriyor hem de kahrediyor. Bu ülkede benim gibilerin yok olmaya hakkı yok. Sadece iki yüzlü, menfaatçi ve karaktersiz insanların bir yerlere gelmesi beni üzüyor. Başarıya ulaşmış her insanı bu kefeye koymuyorum yanlış anlaşılmasın. Sana tavsiye verecek durumda olduğumu düşünmüyor olabilirsin ama ben yine de söyleyeyim. Kumardan kastın ne bilmiyorum ama bırak. Çevremde sırf bu yüzden yok olan insanlar gördüm. İnanç ile ilgisi yok. Sadece bırak.
  • Biseksuel Adam kullanıcısına yanıt
    Bu tam olarak benimde yapmak istediğim şey. O kadar boş insan var ki. Görmek bile istemiyorum
  • Toriko kullanıcısına yanıt
    Yazımda da belirttim. Erken gibi gözükebilir ama insanlar geleceğini bu yaşta çiziyor, kendilerini tanıyor. Ben ise geleceğim namına en ufak bir ışıltı görmüyorum.
  • Nerple kullanıcısına yanıt
    Spor bahisleri işte. Hayattaki sıkıntımı düşük yatırımlar ile zevkine kumarda unutuyorum.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bazı sorunların halledilebilir şeyler. mesela kilo almak eğer hızlı bir metabolizma veya fiziksel herhangi bir problem yoksa imkansız değil.

    Sosyal fobi konusunda seni kısmen anlayabiliyorum ama basit bir öneride bulunabilirim sadece. Sokağa çıktığında bir şekilde insanlarla iletişime geçmeye çalış. Şahsen bir süreliğine "bu insanlar niye hep dışarıda esnafla vs sohbet ederken işler nasıl diye sorarlar anlamıyorum" diyordum. Birkaç sefer denedim. Bazen laf lafı açıyor. Saçma sapan da olsa sohbet edecek bir şeyler bulabiliyorsun. Bir arkadaşımdan alıntı yapacağım: "İnsan yalnız kaldıkça kafasında kuruyor, kendi kendine konuşup kendini üzüyor sadece. O yüzden böyle yapma elinden geldiği kadar sosyalleş. Ben yaşadım biliyorum nasıl bir şey olduğunu." Empati hemen hemen her sorunu çözebilmeye yatkındır.

    Ayrıca 18 yaşındasın. Çok gençsin. Klişe bir cümle olacak ama önünde uzun bir yol var. Ailenin hakkındaki düşünceni değiştirmesini istiyorsan biraz çaba sarfedebilirsin. Onlara biraz ilgi göstermek çok zor şey değil. Bu hatayı yapma. Onlarla iyi kötü zaman geçirmeye çalış. Beceriksizlik tartışılır bir şey. Belki de sadece neye yeteneğin olduğunu bilmiyorsundur. Hiçbir şeyle uğraştın mı? Resim, karikatür, müzik, edebiyat, herhangi bir şey. İçine dön, kendini eleştirmek yerine bir kez olsun sorgula.

    Psikolog da kötü bir şey değil. Tamamen yanlış algı. Bazen her şeyi kendi başına halledemezsin. Utanacak bir şey yok. Sosyal fobi diyorsun ayrıca belki bunu çözmene de yardımcı olabilir.

    Biraz odun sayılırım, ama elimden geldiği kadar da yardımcı olmaya çalışırım. Kendine dikkat et,haksızlık etme.




    • 
Sayfa: 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum