Low IQ olmaktan nefret ediyorum

-Sosyal hayatım sıfır, iki kelimeyi bir araya getiremiyorum ve tuhaf konuşuyorum. Konuşmayı yeni öğrenen bir mağara adamı gibiyim. Düşüncelerimi ifade edemiyorum, basit bir şey söylemek için bile gereksiz saçma sapan cümleler kuruyorum.

- Girdiğim ortamın en düşük IQ'suna sahip olan hep ben oldum, lisede zar zor sınıfı geçtim

- Bazen birisi bana bir şey söylüyor ve denilen şeyi yanlış anlıyorum. Bir şeyi anlamak için 3-4 kez okuyorum.

- Aptalca hatalar yapıp kendimi küçük düşürüyorum. Tipsiz olduğum için hiçbir zaman sevgilim olmadı.

Keşke beynimde neyin eksik olduğunu veya nasıl bir bozukluğa sahip olduğunu biliyor olsaydım. Otizm midir nedir artık bilemiyorum gerçekten bıktım neden normal insanlar gibi olamıyorum anlamıyorum. Düşük IQ'lu çulsuz bir insan olmaktan nefret ediyorum.

Hocam ozmn low IQ insanlarla takılmaya çalış onların en zekisi ol

Çabalamadıktan sonra böyle olmaya devam edeceksin 

Çabalasam da olmuyor. Bende kesinlikle otizm benzeri tanısı konulmamış bir rahatsızlık var.

Kendinden nefret etmeyi bırak.Öyle bir hastalığın olsa paragraf yazamazdın zaten

Bu paragrafı yazmak 30 dakikamı aldı. Normal bir insan olsaydım bu metni yazmak en fazla 5 dakikamı alırdı.

Kendini değiştirmek senin elinde  

Keşke öyle olsaydı dostum. Teşekkürler yine de.

ağla

baya kaliteli post

kaliteden mi konuşuyosun birader cidden  

sabah akşam forumda ağlıyosunuz awk, ailenizi sömürüyosunuz masaya kek getiren annenize yazık

Bu hale gelmemde en az babam kadar annem de suçlu. Yani ebeveynlerim hakkında bilgi sahibi olmadan bir yargıya varman baştan hatalı. Annem ve babam cidden şimdiye kadar gördüğüm en bencil, dikkatsiz, sorumsuz ve sevgi yoksunu insanlar.

Ciddiyim psikiyatr a görün. Stress hormonunun azaltılması ve bu tarz gelişimi ve düşünce yapısını negatif etkileyen bir durum ile karşı karşıya olabilirsin(birazcık okb)

Hocam senin derdin low iq'luktan ziyade sosyal olamamak ve özgüven eksikliği olabilir mi? Konu dönüp dolaşıp buralara gelmiş gibi görünüyor çünkü. Buradaki çoğu insanın sosyal hayatı yok, sevgilisi de yok fakat bu hayatı bu hale getiren biziz.

Şimdi mütevazılık yapmayacağım tipim, diksiyonum, konuşma tarzım vs. yerimde ama benim de bir sosyal hayatım yok mesela. Benim de sevgilim yok, dışarıda kız arkadaşlarım yok. Çıkıp takıldığımız birileri yok. Bunu biz seçiyoruz, bu hale biz getiriyoruz. Aileye, başkalarına suç atmanın bir anlamı yok.

Biraz da insan boşluktan bu hale düşüyor, kendine bir aktivite edin. Ne bileyim müzik, spor, resim, dans falan neyi başarabiliyorsan. Bir şeyleri başarmış olma duygusu insanın hayattaki çoğu şeyini değiştirir.