Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Sosyal Fobiyi Yenme Topluluğu

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
3 Misafir - 3 Masaüstü
5 sn
43
Cevap
7
Favori
2.896
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
16 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Herkese merhaba, ben 32 yaşında bir erkegim, evin tek çocugu olarak büyüdüm, sosyal fobim var hala yenemedim birazdan anlatacaklarım kiminize komik gelecektir dogal olarak ancak bu yaşanılanlar da benim kaderimmiş, geçmişi düzeltmek gibi bir şansım da olmadıgına gore çözüme yönelik olarak bu illetle savaşmak isteyenlerin foruma cevap yazmasını rica ediyorum, sadece sorunu olanlar yazsın lütfen, bu olumsuz durumu yenmek isteyen kendini yalnız hisseden 1 kişi de olsa ileride arkadaş grubu da oluşturabiliriz ve gerçek hayatta da buluşabiliriz hatta erkekli kızlı aynı durumdan muzdarip insanlar olarak birbirimize can yoldaşı oluruz kim bilir..

    Dedigim gibi 32 yaşındayım, insanlarla konuşurken konuşmanın 20-30.saniyesinde göz temasından kaçmaya başlıyorum, birini dinlerken dudagım titremesin diye dişimi sıkıyorum, elim cebimde parmagımı sıkıyorum. Hayatım boyunca kendimle baş başa kalarak bir şeyler yapmayı tercih ettim eve kapanarak geçti hayatım, bu durumun tek faydası ise okudum yüksek lisans bitirdim, binlerce spor karşılaşması izledim, Charlie Chaplin'in 1920'li yıllardaki filminden 2020 yılındaki filmlere kadar belki de binlerce film izledim ama yetmedi işte sonuçta ne yaparsanız yapın başka insanlarla bir araya gelmeden hayatını idame ettirme şansınız yok. İnsan ilişkilerine girince sınıfta kalıyorum. ortaokulda kaşımla, onlarda olmayan bende erken çıkan bıyığımla sakalımla bacak kılımla dalga geçtiler ve insanlardan uzaklaştım. Lisede de dalga geçenler oldu burnumla kaşımla bacak kılımla, üniversiteye geçince bambaşka bir dünyaya geldim orada birçok insan çocuklugu geride bırakmıştı ve olgun insanlar gorunce bambaşka bir dünyaya geldigimi fark ettim, şaşırdım da tabii ki. Arkadaşlarım oldu öğlen yemeklerini birlikte yedik, gezdik sinemaya gittik.. Ama bilinçaltında yine 8-10 sene öncesi kaldıgı için bu düzelme de geçici oldu. Mezun olduktan sonra herkes kendi yoluna gitti çabalar sarf ettim o arkadaşlarımla buluşmak için önce birkaç kez buluşmamıza ragmen sonrasında koptuk gittik. Hiç kız arkadaşım olmadı,eğitim hayatımın her aşamasında platonik takıldım çünkü risk almadım, belki hoşlandıklarımdan beni seven de olmuştur misal üniversitede ilk hafta bir kızla tanıştım kalbim küt küt attı ders kayıtlarını birlikte yaptık aynı sıralarda oturduk ama reddedilme korkusundan risk almadım ve 2 hafta sonra ondan uzaklaşmak istedim. Kendimi ona layık gormedim, sanki diger insanlar beni gözlüyor şu kıza bak yanında oturana bak diyormuş gibi geliyordu. Kısacası belki gerçeklerle belki de kuruntularla ondan bilerek uzaklaştım. Daha önce de terapiye gittim , paxera kullandım hepsi geçici çözümler oldu. Son 4 senedir iş içinden çıkılmaz hale geldi ve ben de terapiye başladım yeniden düzenli olarak 4 aydır gidiyorum 2-3 haftada bir. Sadece erkeklerin oldugu bir işteyim, karşı cinsle eskiden yaptıgım normal konuşmaları misal hal hatır sormayı bile unuttum. Dost gördüklerimin çogu evlendi herkes kendi yoluna gitti arayan soran bile kalmadı. terapistten bana düzenli ödevler vermesini istedim misal 1 gün kütüphaneye git dedi, haftanın 1 günü bir semti gez dedi, kafede tek başına otur insanları gozlemle dedi, evin alışverişini sen yap markette şarküteri sorumlusundan peynir iste bile dedi çünkü emin olun bunu yaparken bile çekiniyorum, yaptıgım alışverişler ürünü sepete koyup kasada parayı vermekten ibaret, insanlara bir şey sormaya çekiniyorum, bir spotçudan kondisyon bisikleti almayı düşünüyorum ama pazarlık yapmaya korkuyorum beni salak bulurlar kazıklarlar diye. 32 yaşındayım ve 40 yıllık bekar filmine dogru adım adım ilerliyorum. Sorun bekar olmak degil, ruhsal sorunu olmayıp bekar olan da var, sorun insan ilişkilerimin berbat durumda olması. Lütfen benzer durumda olan insanlar yazsın foruma tartışalım ve çözüm bulalım. Sevgiler



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi chicago_warriors -- 5 Şubat 2020; 20:51:15 >







    • En Beğenilen Yanıtlar

    Tüm Yanıtları Genişlet
    Saat Gün Hafta Ay Yıl Tümü
    ''insanlar kendilerinin yapamadıkları şeyleri senin de yapamayacağını söylerler.''

    konu sahibi arkadaşım bu sözlerin hangi filmde geçtiğini biliyorsundur. bence kendini zorlamalısın. konfor alanından çıkmaya bak derim. çalışma gibi derdin yoksa paran varsa ölene kadar yetecekse bile çık o konfor alanından. çok daha güzel şekilde yaşayabilirsin hayatı. bence 1000 lerce film izledim iyi bilirim yaşadığın hisleri. ama bunlar hayat için çok basit. çok daha dolu olarak yaşayabilmek varken..
    insanın en büyük düşmanı kendisidir sözünün canlı örneğisin hocam. O nasıl iç ses öyle ? Tam bir şerefsiz. Çözümü var ama burada uzun uzun artık klasikleşmiş şeylerden bahsetmek istemiyorum. Ayrıca bu bir süreç birden mucizeler beklemeyin. Yavaş yavaş ilerlersiniz hatta bu yavaş ilerlemeden dolayı ilerlediğinizi bile farkedemeyebilirsiniz. Ama 1 sene önceki kendinizle şimdiki kendizi düşünün eğer en ufak bir fark bile varsa bu harika. Çözümü senin bulman gerekiyor. Çünkü seni en iyi sen bilirsin.
    Şu dikkatimi çekti çoğu kişi hayatımı yaşamıyorum yazmış,bu tarz düşünce her zaman kaybettirir.Kendinize şunu sorun ve somutlaştırın mesela ben ne yaparsam hayatımı yaşamış olacağım.O zaman da hayatını yaşamak sorusunun çokta bir anlamı olmadığını farkedeceksiniz,dikkat edin hayatın anlamı yok demiyorum yanlış anlaşılmasın,bu soru mantıksız diyorum
    Hayat kısa bir süre,yaşlı birine sorun ömrünüz nasıl geçti diye o da göz açıp kapayıncaya kadar hızlı geçti der,dolayısıyla kendinizi kabullenmek sizin yararınıza olacaktır.Dünya hayatı sıkıntılıdır,en başta bunu idrak edin bence
    Sosyal fobiye gelecek olursak bunun sebebi kişilikle alakalıdır,çevrede etkilidir bunda ancak kişiliğin etkisi daha fazladır,bunun çözümü malesef zordur,bir süreçtir.
    Bunun dışında avucunuzdaki kelebek videosunu önereyim size,youtube da yazsanız çıkar
  • Denemeden yenemezsiniz, psikolog ne güzel ödevler vermiş onları yaptınız mı? Yapmak için kendinizi zorladınız mı. Ben de lisede aynı sizin gibiydim, sonra geçti. Bence neredeyse her çocuk böyle ama kimisi üç yaşında yeniyor bunu, kimi ilkokulda, kimi lisede.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Malesef bunun bir çözümü yok. Nasıl vahşi olmuş bir hayvanı evcilleştiremezsen, sosyal fobili olmuş bir insanı da geri döndüremezsin sosyalliğe. Sosyal fobi ile yaşamaya alışmaya bak derim çünkü düzelmeyecek hiçbir zaman.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Benzer durumlar bendede var.misal 22 yaşındayım hiç kız arkadaşim olmadı hani uzun sohbet ettiğimde olmadı hep kısa konuşup kaçmaya çalışır gibiydim bende orta okul ve lisede hatta Ünide platonik takıldım zaten görünüş olarak iyi değilim reddedilecegimden eminim.
    (kız güzel orta güzel kendimi ona yakıştıramıyorum.)
    ağzımda laf yapmıyor umursamaz Rahat biri gibi görünüyorum fakat konuşurken göz kontağı kuramiorum ve hızlı konuşmaya basliyorum buda bazen anlasilmamaya kaçamak cevaplar vermeme neden oluyo acaba karşımdaki kız heycanlandigimı mı düşünüyor diye de düşünmeme neden oluyo. İş ortaminda pasif kalıyorum sesim az cikiyo resmen bu psikolojik durumu nasıl yenerim bilmiyorum bazen minibüste durak kaçınca bağırıyorum duyulmuyo sonra biraz bekleyip ( sanki gereksiz heyecan sıcak basma oluyo) bu seferde aşırı kaçar şekilde bagiriyorum ortası yok yani bazende

    Ofiste kizlar var bizim günaydın diyip geçiyorum fakat hersabah çok zor geliyo mesela kız hapsuruyo çok yaşa diyorum hemen fakat içimden duyulacak seste diyemiyorum geçen yemeğe cikicam tam cikicam kız ben yemeğe cikicam dedi ofiste 3 kişiyiz 2 kız 1de ben, beni çağırdı ben yok teşekürler diyip bilgisayarda isim var taklidi yaptım. Benim durumuma ne dir bilmiyorum bilen varsa da yardımcı olursa sevinirim.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Kayzer0 -- 5 Şubat 2020; 22:39:19 >
    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Keira-

    Malesef bunun bir çözümü yok. Nasıl vahşi olmuş bir hayvanı evcilleştiremezsen, sosyal fobili olmuş bir insanı da geri döndüremezsin sosyalliğe. Sosyal fobi ile yaşamaya alışmaya bak derim çünkü düzelmeyecek hiçbir zaman.
    Bunun çözümü var kardeş milletin inancını kıramazsın sen istersen başarırsın bu kadar basit

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • insanın en büyük düşmanı kendisidir sözünün canlı örneğisin hocam. O nasıl iç ses öyle ? Tam bir şerefsiz. Çözümü var ama burada uzun uzun artık klasikleşmiş şeylerden bahsetmek istemiyorum. Ayrıca bu bir süreç birden mucizeler beklemeyin. Yavaş yavaş ilerlersiniz hatta bu yavaş ilerlemeden dolayı ilerlediğinizi bile farkedemeyebilirsiniz. Ama 1 sene önceki kendinizle şimdiki kendizi düşünün eğer en ufak bir fark bile varsa bu harika. Çözümü senin bulman gerekiyor. Çünkü seni en iyi sen bilirsin.
  • Hangi terapi yöntemini alıyorsunuz hocam?

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Tekirdağ Sosyal Fobililer Grubu
    3 yıl önce açıldı
    Mehdinin Nasıl Sosyal Fobisi Var Abi?
    geçen ay açıldı
    Sosyal fobi nasıl yenilir?
    geçen yıl açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Keira- kullanıcısına yanıt
    senin yaptığın çok büyük yanlış gelmişsin burda 0 bilginle milletin onurunu kırmaya çalışıyorsun terbiyesizlik bu resmen adam seni ciddiye bile alabilir. Bence bu ödevlerle fobinizi yenebilirsiniz

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Keira- kullanıcısına yanıt
    ''insanlar kendilerinin yapamadıkları şeyleri senin de yapamayacağını söylerler.''

    konu sahibi arkadaşım bu sözlerin hangi filmde geçtiğini biliyorsundur. bence kendini zorlamalısın. konfor alanından çıkmaya bak derim. çalışma gibi derdin yoksa paran varsa ölene kadar yetecekse bile çık o konfor alanından. çok daha güzel şekilde yaşayabilirsin hayatı. bence 1000 lerce film izledim iyi bilirim yaşadığın hisleri. ama bunlar hayat için çok basit. çok daha dolu olarak yaşayabilmek varken..
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Keira-

    Malesef bunun bir çözümü yok. Nasıl vahşi olmuş bir hayvanı evcilleştiremezsen, sosyal fobili olmuş bir insanı da geri döndüremezsin sosyalliğe. Sosyal fobi ile yaşamaya alışmaya bak derim çünkü düzelmeyecek hiçbir zaman.
    Bu arkadaşa hiç bakma. Kendi kendine bir takım genellemeler yapıyor, aldırış etme.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • ayni durumdayim kardesim yasim 29. hayat evde gecti neredeyse. hic kiz arkadasim olmadi. yuksek lisans biraktim. saclarim dokuk. bahsettigin butun problemler bende de var. ve isini iyi yapan bir psikolog ariyorum eger bana da bilgi verirsen cok sevinirim inan bana. bunun disinda kpss ye kasiyorum ama insan ortamlari benim icin hep problem. goz temasi problem. her seyi planlarim. daha once intihar girisimim de oldu maalesef kardesim.

    2008den beri anti psikotik anti depresan hepsini dayadilar. hala kullaniyorum.birakamiyorum :D ozetle ben olmamis bir kimseyim. aileme de cok cektirdim. ham meyveyi kopardilar dalindan bu iste.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • .



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi phases -- 8 Eylül 2020; 15:6:52 >
  • kardeşim sende ki korku sadece

    bildin korkuyorsun önce korkunu yenmeye çalışcan

    kız işini dert etme denizde balık çok
  • Çözümü yok diyenler hangi kafada bilmiyorum ama çözümü var. Sadece çok ileri derece sosyal fobisi olanlar için düzelmek yıllar sürebilir, sabır lazım. Çözüm birazda kişide bitiyor kendinde eksik gördüğün şeylerin üzerine gideceksin aslında bu kadar basit.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Merhabalar, öncelikle şunu söylemek isterim; insan karakteri lise çağlarında iyice oturmaya başlar. Ve genellikle iyiyi ve kötüyü öğrendiği, tecrübe ettiği yerdir lise. Bu durumda lisede yaşanılan kötü şeyler hiçbir zaman unutulamıyor ve büyük bir iz bırakıyor insanda. Bu benim için de böyleydi. Lise çağlarımda çok kiloluydum ve hatta obezdim. Erkeklerle muhabbetim hep iyiydi fakat karşı cinse karşı çok büyük bi utanç içerisindeydim. Bu durum içten içe beni çok rahatsız ediyordu kısmi olarak sizin bahsettiğiniz paralelinde bir iç sese sahiptim. Kilomla her zaman dalga geçildi ve ben hiçbir zaman kilomla barışık olmadım, olamadım. Ve ben bu utangaç tavrımdan kurtulmak amaçlı spora başlayıp normal bir insan vücuduna sahip olmam gerektiğine karar verdim. Ve lise 2. Sınıfa giderken spora başladım. Çok bilinçsizdim ve elimden tutan kimsem olmadı. Ama karar vermiştim bikere.. 1 sene içinde yaklaşık 30 kilo verdim felan. Herneyse çok detaya inmeden, özetle yaklaşık 1,5 yılın sonunda normal bir insana dönebilmiştim. Hayatımda özgüvenimi kazanmak için attığım en büyük adım, verdiğim ve başardığım bu kararımdı. Spora başladıktan yaklaşık 2 sene sonra kadar da lisede benimle en çok dalga geçen kişiler yanımda tıpkı bir kılıç balığı gibi gezmeye başladılar. Ve bana imrenerek bakmaya ve hatta benden taktik isteyenler oldu. Bu durum bana işimi doğru yaptığımı ve doğru yolda olduğumu kanıtlamamı sağladı. Bunun da üzerine lise 1. Sınıftan beri çok sevdiğim bir kız gelip benden hoşlandığını söylediğinde ben bu işi çözdüğümü anladım. Kusura bakma biraz uzattım fakat sana olan önerim kimsenin lafını umursamadan spora başlamanı kuvvetle öneriyorum. Spor sana hem özgüven katacak hem karşına yeni insanlar çıkaracak hem stresini atmanı sağlayacak hem de insanlarım sana olan bakış açısını değiştirecektir. Benim de kendimi bu durumdan kurtarma çözümüm bizzat vücut geliştirme sporudur.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Mazotçu

    ayni durumdayim kardesim yasim 29. hayat evde gecti neredeyse. hic kiz arkadasim olmadi. yuksek lisans biraktim. saclarim dokuk. bahsettigin butun problemler bende de var. ve isini iyi yapan bir psikolog ariyorum eger bana da bilgi verirsen cok sevinirim inan bana. bunun disinda kpss ye kasiyorum ama insan ortamlari benim icin hep problem. goz temasi problem. her seyi planlarim. daha once intihar girisimim de oldu maalesef kardesim.

    2008den beri anti psikotik anti depresan hepsini dayadilar. hala kullaniyorum.birakamiyorum :D ozetle ben olmamis bir kimseyim. aileme de cok cektirdim. ham meyveyi kopardilar dalindan bu iste.
    Hocam bende de benzer durumlar var. Tek fark 22 yaşındayım. Eğer geç olmadan bu sorunları düzeltmek için harekete geçmezsem hayalini kurduğum hayatı asla yaşayamayacağım




  • Şu dikkatimi çekti çoğu kişi hayatımı yaşamıyorum yazmış,bu tarz düşünce her zaman kaybettirir.Kendinize şunu sorun ve somutlaştırın mesela ben ne yaparsam hayatımı yaşamış olacağım.O zaman da hayatını yaşamak sorusunun çokta bir anlamı olmadığını farkedeceksiniz,dikkat edin hayatın anlamı yok demiyorum yanlış anlaşılmasın,bu soru mantıksız diyorum
    Hayat kısa bir süre,yaşlı birine sorun ömrünüz nasıl geçti diye o da göz açıp kapayıncaya kadar hızlı geçti der,dolayısıyla kendinizi kabullenmek sizin yararınıza olacaktır.Dünya hayatı sıkıntılıdır,en başta bunu idrak edin bence
    Sosyal fobiye gelecek olursak bunun sebebi kişilikle alakalıdır,çevrede etkilidir bunda ancak kişiliğin etkisi daha fazladır,bunun çözümü malesef zordur,bir süreçtir.
    Bunun dışında avucunuzdaki kelebek videosunu önereyim size,youtube da yazsanız çıkar



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi danger-gddr -- 6 Şubat 2020; 2:42:22 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Maalesef iş yorgunluğunu bahane ederek yapmıyorum işten eve geliyorum ve uzanıp tv izliyorum, tek başıma bir seyler yapmaktan da hoşlanan biri değilim ama bir yerden başlayacağım doktorumun emeklerine saygısızlık etmemek için, doktorum da diyor her sey sende bitiyor diye, ilginiz için sonsuz teşekkürler



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi chicago_warriors -- 6 Şubat 2020; 14:2:38 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: chicago_warriors

    Maalesef iş yorgunluğunu bahane ederek yapmıyorum işten eve geliyorum ve uzanıp tv izliyorum, tek başıma bir seyler yapmaktan da hoşlanan biri değilim ama bir yerden başlayacağım doktorumun emeklerine saygısızlık etmemek için, doktorum da diyor her sey sende bitiyor diye, ilginiz için sonsuz teşekkürler
    Kendinizi rahatlatmak için şunu da yapabilirsiniz, başka bir mahalleye gidip, orada bir daha hiç görme imkanınız olmayan birileriyle konuşun. Yani ben önceden şöyle mantık yürütüyordum, ne kadar rezil olursam olayım umurumda değil, bir daha o kişiyi görmeyeceğim ki zaten Bir nebze işe yarıyor

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Kayzer0 kullanıcısına yanıt
    Dediğiniz gibi benzer durumdayız, psikaytr a değil terapiste gitmenizi öneririm, psikaytr ilac veriyor yalan yok faydası da oldu eskiden bir ortamda hic konusamayip somurtan bir birey verken daha rahat biri oldum serotonin inhibitörü grubundaki ilaçlar etkili ama ilaç kullanmaktan nefret eden biri olarak fiziksel yan etkileri de olunca 1-1.5 sene kullandim, gelişme olunca kendim cozebilecegimi sandim ama hayatin ve insanların acimasizligi bencilliği karşısında misal benim cabama karsin fazla arayan soran olmadığı icin yine yenildim eve kapandım.. son 4 aydir doktora gidiyorum, tamamen yenemedim ama %15-20 bir gelisme var, benim doktorum ben sana yol gösteririm ve bu mesakatli yolu aşmak senin elinde diyor, edmr tedavisiyle bu duruma sebep olan anıları hatırlatıyor açıkçası o anılara karsi da duyarsizlastim ama hasarları devam ediyor, dedigim gibi bir diyaloğun 20.saniyesinde komik miyim diye düşünmeye başlıyorum kaygılar artıyor dudağım titremeye başlıyor,heyecanimi yenmek icin dişlerimi parmaklarımı sıkmaya başlıyorum.. doktoruma bu duruma söyleyince varsayalım ki komiksin heyecanlısın bu durum yaşıtlarınla konusmanda sana ne kaybettirecek ki diyor, hepimiz aksini iddia etsek de icimizden birbirimizi yargılarız ama burası lise değil kimse sana çok garip görünüyorsun diye laf soyleyemez ve sen başkalarının ne düşündüğünü bozuk plak gibi sabahtan aksama kadar düşünürek bu mesakatli yolu daha da çıkılmaz hale getirirsin diyor.. belki bir kafede otururken sana bakan biri sana komiksin garipsin diye değil de tam aksine seni üstün olarak gördüğü icin bakıyordur diyor... kısacası bana bozuk plak gibi dusunmemi engellleyecek ödevler verdi haftada bir gun İstanbul un bir semtini gez dedi, bir gün açık havada yürüyüş yap dedi, bir gun acik havada bir kafede otur dedi.. bu durumda olan herkese kolaylıklar diliyorum yapacağınız sakarliklari hatalari gafları düşünmeyin onlar masum hata, icinde kötülük olmadıktan sonra her hatanin hesabi verilir, bu durumu yenme ümidiyle



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi chicago_warriors -- 6 Şubat 2020; 14:36:37 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




    • 
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum