Sizce böyle bir hayat mümkün mü ? Ben bazı şeyleri o kadar çok takıntı haline getirdim ki çok rahatsız edici şekilde bazen yemek yemez su içmez sabahtan akşama kadar bir paket sigarayı bitirir hale gelirim. Bu takıntılar yalnız olduğumuzda (yalnızlıktan kastım bir kadının olmaması) daha da çok körüklenir. Hayatınıza birisi girer nasıl geldiğini aşık olduğunu sevdiğini hiç anlamazsın merhaba diyerek elini sıkıp tanıştığın kişi bir bakmışsın ki o elleri elveda diyerek sallayarak gider sonra çıkar hayatımızdan. Ve geride bazı şeyler kalır takıntılar ve endişeler... Aslında her farklı kadında ayrı takıntılarmız endişelerimiz olabilir ama bazı kadınlar vardır ki seni hayattan soğutur hiç yapmadığın şeyleri yapar hiç düşünmediğin şeyleri düşünür hale gelirsin olmak istemediğin bir insan olursun. Bu takıntılar nedir mi ? Kıskançlık,kuruntu,güven bozukluğu ve paranoyaklık gibi bir takım virüsler bunlarla bir kere tanıştığımızda bir daha kolay kolay kurtulamayız. Bu illet beynimize bir kere girdiğinde kendimizi toparlamamız hiçte kolay olmaz. Yeni bir sevgili ararsın bulursun belki de ama o beynindeki virüsler sürekli seni dürtüp durur acaba şu an napıyor? kiminle?beni düşünüyor mu? benim onu takip ettiğim gibi o da beni takip ediyor mu veya benim kadar üzülüyormu diye beynimizde dolaşır durur bu sorular. Evet arkadaşlar bu takıntılardan kurtulmanın yollarını arıyorum ben sizlerinden görüşlerini alayım elbet sizde bu tarz şeyleri yaşıyorsunuzdur.
Rumuz: Depresif Manyak
Rumuz ne kardeş nickini vermek istemeyen izleyici misin