sıkıntıdan bütün gün uyuyorum, küs zannediliyorum. evdekilerin zaten yüzlerini görmeye tahammül edemiyorum, seslerini duyunca anksiyetem tetikleniyor, dışarı çıksam ne yapacağımı bilmiyorum, her tarafta şempanzeler var, zaten daha çıkmaya çalışırken "nereye gidiyorsun" diye sorarlar, erken çıksaydım "neredesin" diye arayacaktılar. sakalkıran oldum. keşke başka derdim olsaydı da ilaç içip düzeltseydim. |
Bildirim