Yaşama sevincimizi kaybettiysek ne yapmalıyız?

21 yaşındayım üniversiteye yeni başladım (3 kez mezuna kalmıştım) . İngilizcem iyi olmasına rağmen hazırlık okumaya karar verdim. İçinde bulunduğum bu ruh haline iyi gelir diye umuyordum. Öyle olmadı. Bilmiyorum neden diğerleri gibi hissedemiyorum? Her şey boş geliyor. İstanbul'a başka bir şehirden geldim herkes gezilecek görülecek çok fazla yer olduğunu söylüyor ama bilmiyorum benim gezesim yok. Kitap okuyamıyorum, dizi film izleyemiyorum. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum içimde bir şeyler kopmuş sanki. Zoraki gidiyorum okula da. Kulüplere, konserlere ya da okuldaki etkinliklere katılmıyorum. Aslında ilk haftalarda denemiştim ama kendimi boşuna zorlamış oldum. Hiçbir şey/hiçkimse ilgimi çekmiyor. Yani bu durum son yıllarda hep böyleydi ama gerçek bu sıralar iyice suratıma çarptı. İşin tuhaf tarafı bu halde olduğumu kimse bilmiyor hatta tanıştığım insanlar güler yüzlü ve neşeli olduğumu söylediler. Ailem de burada huzurluyum sanıyor. Keşke kendimi daha iyi ifade edebilseydim ama kısaca durumum böyle.

yazdığım şeylere bak aq insan üzülüyor dünyada bunca sorun varken derdimi s*keyim

3 kez mezuna kalıp üstüne aileden ayrılıp istanbul'a gelmek zaten anstabil bir mental durum için normal sebeplerdir

içindeki boşluk duygusunu doldurmak için saçmalamadığın sürece (sigara, alkol, günübirlik seks, uyuşturucu vs) zamanla düzelir

ailenle daha fazla konuş, ibadet et, arkadaş edin. alışırsın