Asla yapmam dediğim şeyi yapmak zorundayım

Para kazanmak ayıp değil, yapman gerekeni yapıyorsun. Başın dik olsun.

bak sen üni öğrencisisin garsonluk yapmayı statü düşmesi olarak görüyorsun. ben beyaz yakalıyken kovulduğum için garsonluk yapacaktım.

ben 3 ay önce işsizlikten bunaldığım için birkaç haftalığına baristalık yapacağımı sevgilime söylemiştim, geçen sene beni kovan şirket kovmasaydı şu an 60 70k maaş alacaktım, sinirlerim gerilip o şirkete bir daha sövünce takıntılısın deyip terk edildim. insanlık bitmiş.

Buna şöyle bir ekleme yapayım.

Endüstri mühendisiyim ben, üzerine lojistik alanında yüksek lisansım var. Fakat işimi hiç yapmadım, basın sektöründeydim hep. Tepem atınca en son varımı yoğumu sattım, aldım valizimi, üç kuruş birikimimle yurt dışına taşındım, 26 yaşında.

Taşındıktan sonra evrak işleri beklediğimden uzun sürdü, hemen de istediğim gibi bir iş bulamadım. Freelance yaptığım yazarlık işlerinden ve instagram'daki influencer anlaşmalarından üç kuruş para geliyordu, kalan için kenardaki hazır parayı yiyordum. Baktım sürdüremeyeceğim, girdim bir restoranda mutfakta çalışmaya başladım. Müdürüm benden 5 yaş küçük üniversite öğrencisiydi, bütün iş arkadaşlarım üniversitede okuyorlardı. İş bulana kadar mutfakta ızgarada hamburger çevirdim servis ettim.

Bu süreçte kendimi bazen çok yorgun ve çaresiz hissettim, ama aklıma hep şu vardı: İşin ne olduğu önemli değil, önemli olan onurla çalışmak, nsanların ne düşündüğüne takılmadan, kendi yolunu çizebilmektir.