Babam öldü

Bugün 3 yaşında oğluma bakınca,bende bir babanın evladı olduğum aklıma geldi.Tutamadım kendimi ağladım.

Hayat ne kadar garip,ağlamayı kendine yakıştıramayan ağlayamayan ben, tutamadım kendimi.babamla aram hiç iyi olmadı ama ölümünden 3 ay geçti hala gözümün önüne geliyor bana birşey demek isteyip sözünü yarıda bitirişi.

O gün son gündü ,babam o gün bana birşeyler diyicekti ama sözünü bitiremedi,yada söylemek istemedi ertesi gün hastaneye kaldırıldı ,o günden sonra hiç göremedim onu.

Şimdi durduk yere aklıma geliyor tutamıyorum kendimi. Babanız kötüde olsa o sizin babanız.Keşke sarılabilseydim.Torununu kucağına alıp doyasıya sevemedi,onla gülemedi eğlenemedi. Aklıma geliyor üzülüyorum suçluluk hissediyorum. Sen beni affet baba.

Senin o susmaların şimdi dokunuyor bana anlıyorum susarak ne demek istediğini,ama ben seni özledim torunun seni özledi. O gün ,dede yok dedi poyraz ,içimden neler koptu bilsen.

başın sağolsun. hislerini çok iyi anlıyorum ama yapacak birşey yok. kalan yaşamı renklendirip güzelleştirmek gerek.

Babam ben 12 yaşındayken öldü, en azından torununu görmüş seninki. Benim babam daha 42 yaşındaydı. Çok acı çektim halada çekiyorum

allah sabır versin çok üzücü gerçekten.

anayı babayı kaybedince anlıyoruz ne kadar kıymetli olduklarını yaşarken kıymetlerini bilemiyoruz hep pişmanlık yapmasaydım söylemeseydim demeseydim deseydim söyleseydim.