Ben artık yaşamak istemiyorum

Tüm günüm evde geçiyor yalnızlık değil bu cehennem azabı. Yatsam desem uykum yok oyun desem bilgisayar yok 4 yıldan beri bir tane insanla konuşmadım ortaokulda birkaç tane ezik arkadaşım vardı onlar bile dışlıyordu onlarıda saymazsak doğduğumdan beri hiç arkadaşım olmadı çarşıya gitsem cebimde param yok ailem olmasa köyde açlıktan ölürüm yaşayamam zaten evde istemiyorlar zorla duruyorum zeytin ekmekle karnımı duyuruyorum kurs falan demeyim herşeyi denedim insanlar kibirli konuşacak insan zor buluyorum. Birde şu lafa sinir oluyorum efendi diyorlar sürekli lan benim nerem efendi eziğin önde gideniyim ben inşallah büyüdüğünde iyi bir iş sahibi olurumda çöplükten yemek ayırmam kendime martılar gibi

Kaç yaşındasın bilmiyorum da senin büyümüş halin sayılırım, kafayı sıyırdım her gün intiharı düşünüyorum, çok geç olmadan kendini kurtarmayı dene, kurs vb. boş işler sessiz sakin biriysen herkes seni ezikler arasına almak istemez boş tavsiyelere kulak asma, odaklanman gereken tamamen kendine çeki düzen vermek konuşmanı görüntünü düzelt belki spor vb kısaca sana faydası olan ne varsa onu yap, yani bunun püf noktası bir şeyi yaparken kendin için yap orda burda insanlarla kaynaşıcam diye uğraşma millete iyilik yaramıyor

Seninle bir yerde sesli konuşabiliriz istersen

Burda bile cevap gelmiyor

Özelden mesaj attım

Up

Detay vermemişsin, kaç yaşındasın ne yapıyorsun bilmiyorum ama sana tek tavsiyem yalnız kaldığın, boş vaktinin bol olduğu bu zamanları iyi değerlendir. Okuyorsan okulun için, iş sahibiysen işin için değerlendir. Yalnız olmak motivasyon kaybı yaşatıyordur ama kötü hissediyor olman yapman gerekeni yapmana engel değildir. İnsanlar bazı şeyleri istemese de yapabilir.

Up

Bir yerde bir insanın sana yanaşması lazım ondan sonra onun peşini bırakmazsan arkadaş

17 olsa idare ederdi  

Resmen gereksiz yere kişi başı gayri safi milli hasılamızı düşürüyor böyle insanlar.