ben kötü biri miyim?

Bir süredir edindiğim ve hala bana bile garip gelen bir alışkanlığım var. Bana aşırı zevk ve mutluluk vermesinin yanında bu mutluluğun arkasındaki motivasyonumu sorguladığımda acaba kötü bir insan mıyım diye sormuyor değilim. Ama işin arka planını önce sizlere açarak by alışkanlığıma gelmek istiyorum:

İstanbul'da ilkokul-lise boyunca aynı okulda okudum. Özellikle lisede aşırı derecede dışlandığım ve kimi zaman fiziksel şiddete kadar gelen ayrımcılık ve düşmanlık gördüğüm günler oldu. Kibar bir çocuk olduğumdan sürekli 'i*ne, t*p vs." gibi küfürler yerdim ve koca bir sınıfın her daim ayrımcılığına uğrardım. Bir gün bir hocanın bile beni bu dışlayanlarla beraber güldüğüne sahit olmuştum. Ne bir dostum ne de düştüğümde kaldıranım vardı; maddi manevi tekme yerdim.

O dönemler sanata sardım; ne yapıp ne edip sanatçı olacağım, bir şekilde kendi markamı yaratıp hatta yurtdışına çıkacağım dedim. Uzun lafın kısası, her şeyi sineye çektim ve üniversiteden itibaren hayat yüzüme güldü. muhteşem ve başarıyla geçen 4 senenin ardından Londra'da yükseklisans yaptım ve burada kaldım. Şimdi asıl soruya geliyorum:

Facebook'ta orada burada zamanında bana işkence çektiren herkes bir şekilde bende ekli kalmış durumdalar. Yani her paylaşımlarını görüyorum. Bundan 2-3 ay önce özellikle bana her okul günü kan kusturan bir çocuğun evini kaybettiğini, boşandığını ve oradan buradan dilendiği paralarla ayakta kaldığını gördüm. Facebook'ta her gün depresif, içkiye vurmuş, çökmüş ve aşırı kilo almış haliyle paylaşımlar yapıyor (bu çocuk lisede aşırı fit idi)

Her gün onun paylaşımlarına baktıkça aşırı zevk alıyorum. Allah'ım diyorum sopan yok ama bana bunları gösteriyorsun ya, tırnağımla kazıyarak geldiğim şu noktada elimde zevk viskimle şu çocuğun (artık adam gerçi) çöküşünü bana gösterdin ya, şükürler olsun diyorum

Her gün profiline girip bugün ne kadar dibe batmış diye merak ediyorum her defasında da ayrı bi felaket görüp mutlu oluyorum

Sonra bi kendime bakıyorum; belli ki affetmemişim asla bu ve bunun gibi insanları. kendimi kötü hissediyorum birinin çöküşünden zevk aldığım için. Ama sonra da diyorum ki zamanında yaşadığım işkence dolu yıllarda ben de belki bitebilirdim, pes edebilirdim, intihar bile edebilirdim ama dayandım; şimdi bunun zevki neden bana çok olsun?

ne düşünüyorsunuz.....

hiç mi yorum yok:/

hayatımda her şey aslında pozitif, hiçbir kimseye karşı bir kinim (yani hayatımda olan insanlardan bahsediyorum) veya kötü giden bir durumum yok ve inan ki çok mutluyum. Bu facebook durumu tamamen tesadüfen karşıma çıktı ve son 1-2 haftanın gündemi bu; yani bilerek sayfasına girip oradan mutlu olmuyorum ama hani olur ya canın sıkılır yapacak bir şey ararsın işte ben çat kişinin profiline giriyorum ve ilahi adaleti görüyor gibi oluyorum

aslında düşündükçe zamanında bu günleri hayal ettiğimi hatırlıyorum. yani gelecekte inşallah bu günleri görürüm diye düşündüğüm anlar vardı o anılar geri döndükçe yaşadığım inanılmaz bir haz var.

elinde fiskiyle dua etmen guzum. tezat oluşturuyor.

bu yaptığın ne kadar zevk verse de amaçsız ve boş bir eylem.