'DOKUN BANA' SIFIR OTOMOBİL KAZANMA YARIŞMASI 2001 (HATIRLAYAN VAR MI?)

quote:


Neyse.. adamı kafasındaki örümceklerle baş başa bırakıp e-postadan gelen bir mektubu köşeme almak istiyorum.

Mektubun sahibi Adana'dan Taner Göde.

Göde, toplumun ekonomik kriz nedeniyle nerelere vardığını, bu krizden kimlerin yarartandığını dile getiriyor. Birlikte okuyalım;

"Yaklaşık 2 saat önce Star TV'de 'Uçur Beni' adlı bir yarışma programı başladı. Amaç; mümkün olduğu kadar uzun bir süre ayakta kalmak ve dans etmek. Yani bir tür dayanıklılık yarışması. Show TV'de yayımlanan 'Dokun Bana'ya aşağı yukarı aynı. Ancak burada elini otomobilden çekmemeye çalışmak gerek, diğerindeki gibi partnerinden değil. Neyse. Farkettiniz mi? Bu tip dayanıklılık yarışmalan krizden sonra TV'lerin gözde gösteri programı oldu. Asgari ücretle geçinmeye çalıştıkları 122 milyon, dans yarışmalan, dokunma yarışması. Hepsi 'kriz yarışmaları'.

Paraya herkesin daha çok ihtiyacı olduğu bir dönemde parayı yem gibi kullanarak oltanın ucuna takan ve bunu aç insanlann yüzdüğü sefalet denizine atan acımasız ve insanlık onurunu çiğneyen TV'lerin son utanç bombası. Buna katılan yarışmacılar tamamen kullanıldıklannı bilmiyorlar mı acaba?..

Ünlü yönetmen Sydney Pollack, bu çarpıklığı 1969 yılı yapımı olan 'Atları da Vururlar' adlı sinema şaheserinde ölümsüzleştirmiştir. Ölene kadar dans eden Jane Fonda ve Michael Sarazin, Amerika'nın 1930'larda yaşadığı büyük depresyon zamanı içinde düzenlenen ve ödülü sadece 100 veya 500 Amerikan Doları olan yarışmaya katılırlar ve o malum sonuçtan kaçınamazlar...

Insanların para için yapamayacaklan hiçbir şeyin olmadığı birzaman dilimindeyiz ne yazık ki... Adam resmi nikâhlı eşini ekrana çıkartıp vitrin eşyasıymış gibi gösterebiliyor. Diğeri de "Ya bu arabayı alacağım ya da burada öleceğim" diyecek kadar trans haline giriyor. Ve ben bu satırları Adana sıcağında yazarken Istanbul Galleria'da insanlar bir otomobil için dans etmeye devam ediyoriar.

Evet, atları da vururlar; hem de hiç acımadan. Hele hele bu ülkede..."

quote:

Orijinalden alıntı: -s-laughter


1) Bu tür yarışmaları hatırlayanların yarışma hakkındaki yorumunu merak ediyorum
2) Bu tür yarışmaları hatırlamayanlar ne düşünüyorlar? Doğru, yanlış, eğlence, dayanıklılık?
3) Şu anda düzenlense katılan sayısı da az/daha fazla olur mu?

Taner abi bu tür programların da (bbg, dokun bana, var mısın yok musun) birer dizi olduğunu; senaryoları olduğunu ve her bir karakterin ayrı bir rolü olduğunu düşünüyorum. Yani "kalbi temiz gariban kazandı" sonucuna hiçbir zaman ulaşılmadığını, iyi olan kazanacak mottosunun gerçekliği yansıtmadığını, her birinin danışıklı dövüş olarak tasarlandığını düşünüyorum. Yaşım küçük olmasına rağmen yarışma esnasında "elini dalgınlıkla çeken gariban, zalim favori gözüken zengin adam" karakterlerini hatırlıyorum. Yarışmaların toplumun duygularını sömürerek* yüksek reyting değerlerine ulaşacak şekilde işlediğini düşünüyorum.

Öte yandan bu tür programlardaki karakterlerin her birinin belli bir toplumsal alanı keskin çizgilerle ifade etmesi, sembolü olduğu toplumsal alanın kodlarına göre hareket etmesini de casting şirketlerinin bir başarısı olarak görüyorum.

Bu tür yarışmalar ( böcek yeme, arabaya temas ederek durma, belirli bir alanın dışından çıkmadan yaşama, yememe/içmeme) toplumumuzda para kazanmak için yapılacak rezillik olarak değil de bir challange olarak görüldüğünü düşünüyorum. Bu nedenden ötürü var olan algıda insnalık onurunun çiğnendiğinin görüldüğünü düşünmüyorum.

Bu zamanda böyle bir program yapıldığı takdirde programın ilgi görmesi için arabadan daha çok değere sahip bir metaya ihtiyaç duyulduğunu düşünüyorum toplumsal kalkınmadan dolayı.

Saygılar.