Hayatımda kimse bana rehberlik etmedi ne yapacağımı bilemiyorum kendimi öldürme derecesine geldim

Yaşım 25 oldu askerden geldim gelir gelmez evdekiler iş bul çalış demeye başladılar birkaç işe girdim ama hep ağır geliyordu öncelikle cam balkon işine girdim 1 ay gibi bir süre çalıştım aldığım para haftalık 1200 TL idi yemek yol parası vermiyordum ama gecemle gündüz birbirine karıştı gibi bir şeydi sabah 8 de gidip akşam 10-12 ye kadar çalışıyorduk ve yoruluyordum zaten sigorta da yoktu ilerleyen aylarda sigorta yapacağım diyordu patron inşaatı bitmek üzere olan binalara cam balkon sistemi kurardık ustalık bilmediğim için oranın bütün ayak işlerini ve ağır işlerini ben yapardım 5. 10.kata 20-30 tane cam taşıdığımı bilirim her bina da asansör yoktu ve gerçekten çok yoğun çalışıyorduk artık vücudum kaldirmiyordu ve işten ayrılma kararı aldım işten ayrılırken de aileme sürekli şikayet ederdim ama hep başkalarını örnek göstererek onlar nasıl çalışıyor gibi laflar vs söyleyip beni vazgeçirmeye çalışırdı. Yine de çıktım bu işi öğrenmem birkaç sene alır ama asıl sıkıntı bu işte usta olan kişiler bile 7-8 bin TL gibi bir maaş alıyor sadece kendi dükkanı olan kazanıyor bu yüzden daha da ilerletmek istemedim.Kendi dükkanımı açmam zaten imkânsızdı.

25 yaşına kadar ne yaptığımı yazayım.

Liseden mezun oldum okuduğum lise Meslek lisesiydi ve bölümüm otomasyondu.1 sene boş geçirdim birkaç işte çalıştım bu esnada Antalya da restoran da komilik vs yaptım ve dershane için bir miktar para biriktirdim o zamanlar dershaneler 4-5k civarında bir paraydı.Dershaneye gitmeye başladım ilk başlarda çok kötü geçiyordu çünkü en ufak konu bilmiyordum ama zamanla konuları gördükçe gelişme kaydediyordum o zamanlar YGS LYS vardı Mat 1 im kuvvetli olmaya başladı zamanla 3-4 netle başladığım serüven 3 ay da 20-25 nete ulaşmıştı ve 0 geometri ile bu netler bir geliyordu o zamanlar çalışıyordum derslere zevk alarak yeni birşeyler öğrenmekte hoşuma gidiyordu.Gel zaman git zaman bir müddet sonra ailem yüzünden depresyona girmiştim ailevi durumlarım hiçbir zaman iyi olmadı çünkü evdekiler sanki ısrarla birşey olmamı istemiyor gibi davranıyorlardı babam asgari ücretle çalışıyordu annem ise ev hanımıydı annem eskiden üstüme düşerdi ve o zamanlar gerçekten çok başarılıydım ama zamanla yaşadığı psikolojik sıkıntılar yüzünden hayattan kopar oldu kendisi de ilaç içmediği zamanlar boşluğa bakan gecenin bir köründe çıkıp gezen ne yaptığı belli olmayan tuhaf tuhaf davranan birisine dönüştü.Neyseki ilaçlar normal hayata geri döndürüyordu.Üniversite sınavına 4-5 ay kala evdekilerin dellendirmesi sonucu intihara kalkıştım baya bir antibiyotikle birlikte bir sürü ilaç içtim ve doğal olarak zehirlendim 3 gün boyunca kıvrandım öyle bir acıydı ki duramıyordum 3.gün sonunda acile gittim acilde midemi yıkadılar ama haplar çoktan bağırsaklardaydı midemde de birşey çıkmadı zamanla da geçti içimdeki zehir.Sınava da çalışmamaya başladım hergun hayattan yaşamaktan nefret ederdim dershaneye diye çıkıp dışarıda gezerdim bütün gün.Bu sebepten son 5 ay hiç çalışmadığım için kötü bir puan geldi ve Raylı sistemler bölümüne gittim 340 gibi bir puanım vardı ama iyi bölüm gelmiyor diye bu bölümü ilk sıralara yazmıştım aslında kötü üniversitelerdeki mühendislik geliyordu ama ilerisi yok diye bu bölümü yazdım ve atanma puanı da düşüktü.Üniversitenin ilk yarı yılı çok iyi geçmişti ama hep içimde daha iyisini yapabilirim diye düşünceler geçiyordu o dönemler yarı özel yurtta kalıyordum aylık 400 TL ye oradan KYK yurduna oradan da arkadaşla ayrı eve çıkmıştım.İşte şimdi sonun başlangıcı olan olay burda kopuyor.

Üniversite okurken çok ağır depresyonlara girdim hayatı sorgulamaya başladım babam haftalık 50 TL gönderiyordu devletten de burs alıyordum gerçekten çok kötü şartlarda yaşıyordum okuduğum şehir -20 dereceydi kışın ortasında ve ben param yok diye memlekete gidip battaniye bile getiremiyordum montum vardı onunla yatıyordum.2-3 hafta böyle devam etti geceleri uyuyamazdım soğuktan okuldan gelir gelmez uyur gece kalkardım ayağa sabahta okula giderdim.Bu süre esnasında sürekli hayata sorgulamaya başladım niye böyleyim ailem niye böyle paramız niye yok okulun ilk senesi bitmişti ilk dönem çok iyiydi ama 2.dönem tam bir rezalette neredeyse derslere adam akıllı giremiyordum okula gidemiyordum çoğu gün depresyon yüzünden yataktan kalkasim gelmiyordu o dönemler tütün almıştım 20 TL ye 2 ay gibi bir süre içtim ciğerlerim pert oluyordu bir yandan soğuk bir yandan tütün hergun öksürüyordum.Hergün üzülüyordum isyan üstüne isyan ediyordum Hayattan iyice bunalmıştım hiçbir şey yapacak enerjim yoktu hatta 25 yaşına kadar sevgilim vs benden hoşlanan biriside olmamıştır.Giderek artan kötü psikolojim parasızlık fakirlik içime sine sine yine intihar düşünür oldum bir müddet sonra da kendimi jiletlemeye başladım uyanıyordum sabahları güneşin yaydığı ışık bu gökyüzü hiçbir anlam ifade etmiyordu derslere gidiyordum dersleri dinlemiyordum giderek bozulan mental sağlığım sonucu bileklerimi kesmeye başladım ev arkadaşım lavabodaki kanları gördü bileklerimi gördü ambulansı aradı.Ambulans geldi hastahaneye psikiyatri bölümüne götürdü.Orda doktorla konuştum yalvar yakar memleketimde ki hastahaneye gidip ruh sağlığına yatışımı gerçekleştirdim.Ailem bu süre esnasında hastahaneye geldi daha doğrusu beni tanıyan ne kadar insan varsa geldi geçmiş olsun vs faslı oldu bitti ruh sağlığında 1 ay yattım ve doktora iyi hissediyorum diyip çıkışımı yaptırttım.Birkaç ay daha evde kafayı dinledim ve bu süre esnasinda aileme birdaha hazirlanacam sınava dedim.Onay verdiler yeniden sınava hazırlanmaya başladım ama hiçbir şey eskisi gibi değildi sürekli beni rahatsız eden bir ailem vardı artık başımda hem sınava hazirlan diyorlar hem rahat bırakmıyorlar hergun kavga dövüşle geçmeye başladı yine psikolojim alt üst oldu hayattan iyice bezmeye başladım psikiyatriye gidip ilaç almaya başladım ve aradan birkaç ay sonra sınava çalışmayı da bıraktım 55 kilodan 110 kiloya ulaştım bu süre esnasında hergun mosmor olmuş göz altları sapsarı mental bitik bir suratla uyanırdım gün boyu da böyle giderdi gülmeyi unutmuştum arada bir arkadaşlarım uğrardı saolsunlar moral motivasyon verirlerdi.Ama ailem hergün giderek psikolojimi yıpratıyordu git iş bul evde oturup ne yapacaksın kafamı tabiri caizse ütülüyorlardı.Bir müddet sonra bu akıma akrabalar da katılmaya başladı eve her gelen misafire annem benden bahseder hepsi sanki örgütlenmiş şekilde gelip aynı lafları söylerdi.Artık çıldırma noktasına gelmiştim birdaha intihara kalkıştım ama bu sefer kemiğe kadar kesmiştim alkolle de 300 üzeri antidepresan aldım yağmurlu bir günde saat 12 de dışarıdaydım gece 2-3 gibi eve gitmişim babamın önünde düşüp yığıldım gözümü bir açtım hastahanedeyim damarlarım simsiyah olmuş durumda hemşire ye soruyorum kaç gündür buradayım diye 10 gündür buradasın diyor inanmadım ilk baş ama harbiden 10 gün geçmiş sonra birdaha ruh sağlığına yattım 2-3 ay yattım ve psikolojim yeniden iyi olmaya başladı hergün enerjik uyanırdım mentalim düzeliyordu ama eve gelince birkaç aya geri bozuluyordu 3 ay sonra ruh sağlığından yeniden çıkış yaptım yaşım oldu 23 bu esnada eve gittiğimde babam bilgisayar almıştı evde internet bile yoktu normalde 23 yaşımda ilk bilgisayarım i3 2.nesil işlemci 10 yıllık monitör 4 GB ram 500 GB harddisk vs falandı özellikleri anlayacağınız 10 yıllık PC işte onla ufak tefek oyunlar oynardım.Birgün oyunun birisinden para kazabileceğimi gördüm bunu değerlendirmeye başladım bu işte daha iyi olmak için sağlam sistem gerekiyordu öğrendiğim şey sayesinde yazılıma bile merak sardım bu işi yapanlar çok iyi paralar kazanıyordu ve yaşları benle aynıydı hemen hemen eski PC mi değiştirdim ve ryzen 5 8 ramli bir sistem topladım aradan zaman geçti telefon aldım biraz daha zaman geçti bu sefer başka bir bilgisayar daha aldım ryzen 5 3600 16 ramli ufaktan bilgisayar işlerinden de zevk aldığımı farkettim gecelere kadar uyumaz takip ederdim ama ne yazık ki sektör öldü yetkililer artık bizim gibilerin ne yaptığını biliyordu ve önlem almaya başlamışlardı.1 sene içinde 40k üzeri para kazandım o zamanki asgari ücret 1600-1800 TL gibi bir şeydi sanırım.Bu arada yaptığımız olay illegal değildi oyun içinde yasaklanıyorduk sadece.Her neyse bu iş te bitti.Bu süre esnasında biraz daha başka şeyler denedim PC üzerinden ama hiçbiri tutmadı ya da ben beceremedim.Evdekiler yine başladı dır dır etmeye kafa ütülemeye askere git git diye her neyse askere gittim.Askerliğimide hudutta yaptım Suriye sınırında hatta şehit bile verdik yanımızdaki karakoldan askerde kuleciydim gözetleme işleri benden sorulurdu ve PYD mevzilerini izlerdim bütün gün bize çok yakınlardı 1-2 km mesafede mevzileri vardı hergün tünel kazıp mevzilerinin arasına silahlar yerleştiriyorlardı bazen çatışma çıkardı karşılık verirdik bütün bu olanlara benden başka şahit olan arkadaşım da olmuyordu hepsi sığınağa gidiyordu ben tabur,alay, bölük komutanına bilgi veriyordum ve cihazdan izliyorduk . Böyle böyle 6 ay yaptık geçti gitti hızlı bir şekilde.Askerden geldim cuma günüydü pazartesi cam balkona girdim gelir gelmez selam bile vermeden iş bul demeye başladılar.cam balkonda daha önce çalışmadım bilmiyordum işe alırken de bana fazla işimiz olmuyor bazen dükkanı 2 de 3 te kapatıp öğlen evimize gidiyoruz günde 1 montaj yapıyoruz diyorlardı normalde akşam 6 da çıkmamız gerekiyordu işten ama 1 ay boyunca 8 den aşağı çıkmadık inşaatta 8.katta camın alüminyum profilini balkon demirine çıkarak tavana yaslıyordum Türkiye'nin en sıcak şehrinde ve aylardan Eylül ün başıydı.8.kattan aşağı düşecek gibi oldum dengem sarsıldı merdiven kaydı diye o günden sonra işi bıraktım zaten 2 haftadır iş arıyordum birçok fabrikaya başvurdum geri dönüş alamadım.Heryer vasıflı eleman arıyor vasıfsız eleman olarakta yükleme boşaltma yapacak eleman arıyorlar o iş te ağır bir fabrika bana geri dönüş sağladı ve bölümümle ilgili iş vardı imalat için birkaç sağlık testi yaptırtmamı istedi.Hastahaneye gittim testlerin toplamı 1000 TL ye yakın tutuyor ama para yok ailemde de yok mecbur gidemedim işe.Aradan bir müddet sonra bilgisayarımı sattım parayı kız kardeşim okuyor diye 3000 üzeri ona verdim eve biraz para verdim bana yine para kalmadı.Yana yakıla ne yapacağımı düşünüyorken bir arkadaşım çalıştığı otelde eleman eksikliği olduğunu dilerse müdürüne söyleyeceğini söyledi bende olur dedim boş durmaktan iyi dedim.Arkadaşım müdürüne söyledi müdürü beni çağırdı konuştuk kalıcı olacaksın değil mi dedi bende evet dedim işe aldı bugün 3.günüm ama işimden pek te memnun değilim bellboyluk yapıyorum insanlarla biraz diyaloğa giriyorum.Ama bende sosyal fobi,anksiyete ve panik atak var elim ayağıma dolanıyor sürekli ve asgari ücret maaş aslında dışarıda çalıştığım işlerden çok daha rahat ama yaşım 25 ölene kadar bu işi mi yapayım ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum aileme açtım bu konuyu oralı bile olmadılar.Yeniden üniversiteye gideyim diye düşündüm çünkü dışarıdaki işler gerçekten kölelik ne yapacağımı hiç bilmiyorum bütün gün düşünmekten kafayı yedim iş arkadaşlarım anlayışlı arkadaşım vasıtasıyla girdim şimdi çıkarsam çocuğa da çok ayıp olacak ama ölene kadar otelde çalışmak istemiyorum ne yapacağım ben işten gelip yorgun halde çalışamam ders falan da evde kalsam da bu aile tepeme çöker bana bir yol yordam gösterin akıl verin artık herşeyden bunalmış durumdayım bazen kaçak şekilde dağlardan taşlardan yürüyerek başka ülkelere gitmeyi bile düşünüyorum.Millet yiyip içip gezerken baba parasıyla benim bu halde olmam çok koyuyor.25 yaşımda saçlarımın yarısı bembeyaz bıktım herşeyden bıktım bugün otel sahibini oğlunu gördüm yaşı 28 babasıyla otelde oturuyor bütün gün altında Mercedes vs var son model çok iyi birisi karakter olarak bu arada hic kotu muamele görmedim henüz gerçi 3 gündür çalışıyorum

milyonlarca insan ile benzer durumdasın. öncelikle bunu kabul et. insanların çok büyük kısmı ufak meblağlar için fazla çalışır ve bunu kabullenmiştir. forumdaki meşhur şok kasiyeri Yotundaşi abimizi örnek gösterebilirim. adam şok kasiyeri olarak bazen sinemaya gider, bazen ailesiyle yemeğe çıkar ve bu şekilde yaşayıp gidecek

kendi durumunu dramatize etmene gerek yok yani. hayat böyle bir şey. sosyal fobiyi halledersen bence otel işinden zevk alırsın. doyurman gereken bir çocuk veya eşin yok bu iyi

kendi şartlarında mental ve fiziksel durumun için en iyi durumu sağlamaya çalışacaksın. giyimini inceleyeceksin, saçına sakalına bakacaksın. kafanın içinde dönen şeyleri inceleyeceksin gereksiz ve zararlı olanları atmaya çalışacaksın.

ufak bir istikrar tutturursan ve depresif hissettiğin dönemler kendini dağıtmazsan uzun vadede kendini toparlarsın

Evet etrafımda böyle çalışan hatta çok zor koşullar altında olan milyonlarca insan olduğunu hatta genelin benim gibi olduğunu biliyorum genelinin de böyle yaşayıp öleceği de kaçınılmaz bir gerçek gibi görünüyor bugün otelde çalışırken orda çalışan bir ablanın kızı ile telefonda konuşmasına şahit oldum diyordu ki otele diyordu boşta kalmış hiçbir vasfı olamamış kişiler son çare olarak giriyor diyordu ve seninde böyle işlerde çalışmaman için üniversiteni bitirmene yardım ediyorum gibisinden konuşuyordu orda bende bir durdum hayatı sorgulamaya başladım 13 yaşımdan beri yazları olsun hafta sonları olsun hep çalıştım ama yaşım 25 henüz hiç yaşayamadım psikolojim allak bullak olduğu için okulu da bitiremedim yarıda bıraktım beni otele aldıran arkadaşım 3 yıldır otelde çalışıyor ve aldığı tek şey iyi bir PC ile normal bir telefon para yetmiyor çünkü sigara olsun yol parası olsun sabah kahvalti olsun karın tokluğu aldığı para o bellboy değil resepsiyonda şuan eskiden 1 sene bellboy olarak çalıştı o da hatta yakınlarda işini bırakmayı düşünüyor askeriyeyi deniyor kpss ye giriyor belki tutar gibisinden ama hiç hazırlanmadan doğal olarakta hiçbir şey gelmiyor devam ediyor o da 25 yaşında aileme de açtım bu konuyu ben otelde çalışırım gerek 2-3 sene yine çalışırım ama sonrası işte benim insanlarla konuşmam hiçbir zaman iyi değildi daha önce de restoranlarda çalışmıştım 2-3 ay yazın oralarda da pek müşterilerle konuşmazdım yani gelecek olarak bakıyorum olaya çalışsam 2-3 sene sonra ne yapabilirim arkadaşım gibi olacağım belli çünkü

reis hepsini okudum eğer troll değilse gerçekten ailen sana çok çektirmiş, hergün kavga gürültü olan evin insanın piskolojisini nasıl çökerttiğini ben çok iyi bilirim.

Keşke troll olsa hayatımı yediler hayat yüzü görmedim sadece ara sıra para veriyorlardı zaten adam akıllı para bile vermiyorlardı hatta kıyafetlerim bile hep 3-5 yıllıktır her 3-5 yılda bir yeni kıyafet alırlar bana hâlen   en son 20 yaşımda almışlardı

şuan ülkede ve dünyada alım gücü ciddi anlamda düşüyor. en iyi meslek grupları için bile geçerli bu. ama durum sürekli böyle gitmez muhtemelen, belki 5 belki 10 yıl sonra ekonomik rahatlık hakim olabilir

paranı ihtiyacın olan şeylere harcamaya alışkanlık kazanırsan idare edecek standartlara yükselirsin. sigaraya ve alkole 5 kuruş para vermemen lazım şu şartlarda. ihtiyaç kategorisinden olmayan hiçbir şey almaman lazım

bence kendine deneme süresi ver. 1 yıl boyunca bellboyluk yapacağım ve bunu olabildiğince iyi şekilde yapacağım de. çok uzun süreli hedeflerin kimseye faydası yok, her şey çok hızlı değişiyor

ne kadar para kazanıyorsun bilmiyorum ama bellboyluk bahşişler falan derken kenara altın-dolar falan alabilirsin artan paralarla. kira, yemek derdin olduğunu pek düşünmüyorum.

Aslında benden memnunlar söylenilen herşeyi dikkatle yapıyorum bende çalışabiliyorum düzgün şekilde ama içimden birşeyler istemiyor niyeyse bu da hep eve geldiğimde yarın sabah erken kalkmam gerektiğinde oluyor hanı daha iyilerini yapabilirken hazır zamanımda var ama gerek ailem gerek çevrem engel oluyor bana arkamda durmuyorlar hep karşı cephe dost mu düşman mı belli değiller kendi isteklerim doğrultusunda hareket edemedim hiç hep onların dedikleriyle hareket ettim daha doğrusu zorlandım askeriyede komutanlarım benden memnundu bile herkes şikayet ederken bir ben etmezdim disiplini oturtmuştum birşeyleri sevdiğimde gerçekten çabalıyabiliyorum askerlik bana çok şey kattı ama kendi isteklerimi yapamıyorum işte engel oluyorlar

Bahşiş işini unut normal asgari ücret alıyorum hatta daha deneme sürecindeyim 15 gün maaş almayacağım öğreneyim diye 15 gün ücretsiz çalışacağım sonra 1 ay daha çalışıp üstüne 1 aylık asgari ücret alacağım sigortamıda 3 ay sonra yapacaklar daha da uzun olabilir bu süre memnun değilim hocam ya işimi yapıyorum düzgün şekilde ama istemeye istemeye işte ailem bu kadar baskı yapmasa sürekli iş bul iş bul diye bulmassan cam balkona geri gir diyorlardı cam balkondaki adam tanıdık o da sürekli çağırıyordu beni bizimkilerde benim yerime göndeririz diyorlardı bana sormadan o derece müdahale ediyorlar gitsin çalışsında ne yaparsa yapsın kafasindalar bende o hışımla otel işine girdim işte yoksa askerdeyken çok daha farklı planlarım vardı

kanka ne desek boş. vasfı olmayan (diplomasız, zanaat bilmeyen, babasının dükkanı olmayan vs) birinin yapabileceği en iyi şey becerebiliyorsa ticaret işlerine atılmak, bir işletme açmak veya bir konuda eğitim almak (yazılım vs) falan. para kazanmanın yolları belli yani bunun sihirli bir yolu yok.

az da olsa sevebileceğin bir iş bulup oradan devam etmen lazım yani. iyi bir iş ortamın olur arkadaşların falan olur. en azından üst baş alırsın, arada telefon falan değişirsin bazen lokantaya gidersin

geleceğe dair beklentilerini yüksek tutma ve çok sorgulama derim.

Hocam öğretmenlik mesleği rahatmı sence

vasıfsız olmaktan çok daha iyi kanka. inşaatta çalışmaktan, garson olmaktan falan iyidir yani

öğretmen olduktan sonra geleceğin belirsiz değil en azından. ömür boyu öğretmenlik yapabilirsin

Kanka atanamamış bir öğretmen

ne öğretmenisin. özel ders falan kovala bro

Kim özel ders almak isterki benden ? Binlerce öğretmen var

insanlar birilerinden ders alıyor sonuçta. o ders alınan öğretmenler nasılsa onlar gibi olmaya çalışabilirsin bro

Değerli yorumun için teşekkür ederim bende böyle bitsin istemiyorum yazılım öğrenmeye başlamıştım aslında ama çalışıyorum diye üzerinde duramadım gerçekten keyifte veriyordu lisede az çok görmüştüm kodlama ile ilgili dersler ama şuan ana mesleğimi yazılım yapamam hobi olarak olabilir başka şeylerle uğraşmam lazım ama kendi isteklerim doğrultusunda hareket edecem ailemin caz etsede mecbur kabul edecekler

o tepecikli cidden nası geçiniyor ,çocuğu da vardı ?