Hedef kitle siz değilsiniz! (millyetçilik + orta sınıf + vergi)

yazıyı okumanızı tavsiye ederim azıcık uzun olsa da.

buradaki arkadaşlar ne bileyim haber sitelerini okuyan araştıran azıcık refah hak hukuk modern yönetim sistemlerini bilen kişiler olarak maalesef iktidarın hedef kitlesi değiliz. sadece kendimizi yırtıyoruz.

2 başlıkta konuyu inceleyeceğim; seçimlere vakit olduğundan şuan konuşulmayan ama yaklaşmaya başladığında tv lerde başlayacak olan milliyetçilik, dış mihrak vs konusu ve hiçbir zaman hedef kitlede olmayan orta sınıf.

1-)Evet arkadaşlar, şimdiden hazır olun.

Dünya tarihinde vatandaşına refah, huzur, gelecek, alım gücü, iş, kurumların güvenliğini dürüstlüğünü, şeffaflık sağlayamayan her yönetim grubu her zaman son kale olan milliyetçilik arkasına sığınır ve öyle kampanya yapar. Çünkü basittir, hele inananı etkileneni çoksa, işini aşını alım gücünü tatilini gezmesini yağını kırmızı etini çocuğunun eğitim sistemini düşünmeyen kişiler bundan hemen etkilenir. sadece 24 saat vatan aşığı olduğunuzu, başkalarının milletin düşmanı olduğunu, siz olmazsanız ülkenin batacağını, yedi düvelin sizle savaştığınızı anlatırsınız, basittir çünkü sadece konuşmanız ve buna yönelik haberler yaptırmanız yeterlidir. zaten bunları bilmem kaç seçimdir gördük bence. bu devam edecek değişen bir şey yok. Seçime yaklaşırken göreceksiniz ki dar gelirli insanlara destek ve 24 saat milliyetçilik kampanyaları yürütecekler.

2-orta sınıf konusu. direk betimleyecek olursak özetle 3 sınıf var. alt gelir, orta sınıf ve zenginler.... arkadaşlar orta sınıf olarak siz ben asla hedef kitlede değiliz. orta sınıf nedir? bordrolu özel sektör çalışanı olabilir, memur olabilir, ufak veya orta çaplı işyeri sahipleri olanlar olabilir biz asla hedef kitlede değiliz. biz iktidarın mutlu etmek istediği kesim değiliz. çünkü bizi mutlu etmek iyi bir yönetim gerekir, yani avrupa'ya bakıp gıpta ediyoruz ya, işte olay bu, orada orta sınıf mutlu çünkü aradıkları temel göstergeleri devletler mükemmel olmasa da sunuyor. örneğin bu günlerde en meşhur konu pahalılık. avrupa'da orta sınıf mutlu çünkü temel ihtiyacı olan gıda teknoloji her türlü şeye kolayca ulaşıyor, devletten destek alabilseler bile işsizlik az, devlet kurumlarına adalete eğitim sistemine güven fazla ve iyi kötü şeffaflık.... zaten bu talepleri olan orta sınıfı mutlu edersen mutlu ülke oluyorsun. ama eğer böyle kaygısı olmayan dünyadan birhaber milliyetçilik dalgası ile kolay manipüle edilen, neden laptop alamıyorum telefonu kolayca alamıyorum bu araba fiyatları ne vergim nerede bu eğitim sistemi ne biçim gibi kaygısı olmayan kesimi sadece verilen devlet yardımı ya da propaganda ile ayakta tutarak, cebindeki telefon modeli ile kalkınmayı araştıran kesimi mutlu etmeyi seçersen kolay yolu seçersen biz de burada forumlarda ağlarız.

yani bu ülkede en çok tüketimi yapan ekonomiyi döndüren, vergisini her türlü tüketimi yaparak ödeyen, devletten hiçbir katkı almadan zerre yük olmadan yardım almadan yaşayan, her şeyini zamanında ödemeye çalışan, dünyayı iyi kötü takip eden gündemi takip eden kesimiz. elbette bu kesim içinde her türlü partiye oy veren var ancak çoğunluğu doğrudan menfaati olmayan çoğu kişi artık oy vermiyor. ama onlar bunu önemsemiyorlar. ülkede büyük çoğunluğu oluşturan dar gelirli sınıfı kendine bağladığını düşünerek ve zengin kesimi de sistemin devamı için her zaman destekleyen yöneticiler sermaye ağı oluşturarak bir düzeni tutuyor ve o sermaye desteği ve bununla gelen tv gazete desteği ile dar gelirli ve kolay manipüle edilebilecek kesimi elinde tutuyor, orta sınıftan ise oy veren zaten veriyor. yüksek oy oranı oradan geliyor.

orta sınıf çalışıp didinip emek verip tüm vergi yükünü kaldırmasına rağmen asla karşılığını alamıyor. yani vergimin nereye gittiğini bilmiyorum, vergi dökmeme rağmen neden köprülere fahiş ücretler ödüyorum hatta arkasından devlet yine vergimi bu köprülere geçiş garantisi olarak yıllarca veriyor? hastaneler yapılıyor ama yine mr garantisi yer kira ücreti yine hazinelerden ekstra ödeniyor. ben orta sınıf olarak aldığım karşılığı göremiyorum.

hiçbir teknoloji aletine kolayca erişemiyorum.

köprülerden 5-10 tl ye geçemiyorum.

birçok kesinti yapılıyor hastanelerde.

işsizlik rekor düzeylere ulaşmış.

ulaşıma fahiş para veriyoruz.

benzine fahiş para veriyoruz.

arabaya fahiş para veriyoruz.

internete fahiş ücretler ödüyoruz.

temel gıdalara kırmızı et beyaz peynir yağ un vs pahalı şekilde ulaşıyorum.

eğitim kalitesi yargı kalitesi vs zaten size bıraktım yorumu.

enflasyon uçuk, alım gücü düşük özetle.

ee şimdi ben ne anladım bu işten? vergimin bana faydası ne? yani elbette vergimin bana faydası var, hiç yok demiyorum, demek istediğim benden bu kadar alınan şeyin karşılığında hangi faydayı sağlıyorum? yani hem vergiyi veriyorum ama hiçbir şeye kolayca ulaşamıyorum. işte bu iyi yönetimi gerektiren problemler.

ama köyünde oturan yaşlı amcadan oy alayım kenar mahallerden oy alayım, iç anadolu karadeniz doğu anadolu güneydoğu anadoluda işsiz gariban ya da dar gelirli kesime iyi bir gelecek yerine safları sıkılaştırma politikası uygulayayım dersen biz mutsuz oluruz ve ancak burada ağlarız. bu tiplerde gelir sana cebindeki telefonu sorar.

İyi de ne yapayım usta olayım bu:)

Problem de şu ki bu bizi mutsuz ediyor, ilk mesajda olduğu gibi, mutluluk yaşamak refah kavramını bilmeyen kesim bilmemeye devam ediyor, biz hem fakirleşiyoruz hem de mutsuzluğumuz kat kat artıyor. Ama yırtınmamız da boşa çünkü iktidarın bizden oy alma kaygısı yok, biz onların gözünde yolunacak kazız. Çalışıp kazanıp harcayın kökleyin sonra o parayı devlete vergi olarak verin, ben de sizin verginizle amaçsızları besleyeceğim, havasını attığım köprü paralarını garantileri ödeyeceğim... düşünse en basiti çoktan şunu derdi, vatandaşım araba alamıyor rahatı için şu işe el atıp artık insaflı vergi alayım gibi ama yok.. bu sadece

bir örnek...

fakirleşmek ile mutsuzlaşmak birbiriyle doğrudan bağlantılı şeyler.

extraordinary durumlar hariç

türkiye de orta sınıf yok