İnsanlarla Başa Çıkamıyorum

10 senedir çalışıyorum. 35 yaşındayım ama hala insanlarla baş etmeyi öğrenemedim.

Ben mi gerizekalıyım insanlar mı çok zeki anlamadım.

Bu hayat hiç mi iyi insan çıkarmaz karşıma ya...

Sürekli bir sınav bıktım artık....

9 seneden beri çalışıyorum.26 yaşındayım ve insanlarla konuşmamayı tercih ediyorum.İş gereği konuşma ihtiyacı elbette oluyor.Ama özel hayatıma girmelerine müsaade etmiyorum.Bizim insanlar çıkar ilişkilerine bayıldığı için, iyi insanlarda çok nadir çıkıyor.

28 yasindayim bende katiliyorum insan demek dert tasa demek is harici fazla samimi olmayacaksin hatta is yerinde bile. Entrika dunyasi menfaat uzerine iliskiler kurulu

çok genel konuşmuşsunuz biraz detaylandırsanız bende bişeyler demek isterim

Fakat hocam ne yazık ki belli bir noktada aynı ortamda bulununca illa ki kesişme ve hatta çatışma oluyor.

Kendimde eksik olduğunu düşünümüyorum ama insanların çok kuralsız oluşu zora sokuyor.

Valla öyle ama artık bu insanlarla başa çıkabilmek için karakterden ve duruştan taviz vermek gerekiyor.

Genel itibariyle iş ortamında sorun yaşıyorum.

Dar bir mekan az sayıda insan fakat aynı farklı dünyalar.

Birim değiştirdim, yetmedi 10 senelik düzenimi bozdum şehir değiştirdim ama şansızlık yakamı bırakmadı.

Saygısız, empatiden yoksun berbat insanlar....

Hayatımda son 3 senede onlarca insan girdi çıktı. Değiştirdim değiştrdim olmadı.

Tükenme noktasına geldim açıkcası.

Psikolog dan yardim almalisin bence burda sana cok destek olamaz insanlar. hem kendini daha iyi hissedersin denemekten de birsey kaybetmezsin.

valla hep öyle. yapacak pek bişey yok. ortalık çakaldan geçilmiyor. hassas kalpler için zor bir dünya burası. ya puşt olacaksın. ya da muhatap almayacaksın. resmi olmak her zaman iyi.

Zamanında aldım. Ancak şu an maddi anlamda çok zor.

psikolog olayının bu konularda rahatlatıcı etkisi elbette var ama bir zaman sonra her şey başa dönüyor.

Aslında benim en yararlı bulduğum yol benzer problemlere sahip insanlarla dertleşmek.

Kesinlikle. Kendime özel alanlar yaratmaya çalışıyorum ama zor süreç ne yazık ki.

Belirli bir yaş üzeri için çevre oluşturmak çok zor.

aslında o kadar kolay ki.. yeter ki iste.. ben 45 yaşındayım. etrafımda gereksiz ne kadar adam varsa şutladım. sevdiğim ya da muhabbetinden hoşlandığım insanlar var etrafımda. çok insan değil az insan çok huzur...

Çok şanslısınız iki üç kişilik kafadengi bir arkadaş grubum olsa keşke...

Bilmiyorum ben henüz beceremedim

şansla alakası yok. kazığı yedikçe uzaklaşıyorsun zaten. ister istemez.

Valla ben de uzaklaştım da yenilerini bulamadım. O yüzden şans dedim :)

bende 32 yaşındayım bugüne kadar çalıştığım birçok yerde insanlarla sorun yaşadım hatta bir ara insanlardan nefret eder oldum şimdilik boşstayım bakalım biryere başvurduk ama nasıl olacak Allah bilir....

şairin dediği gibi bu hayatta çok insan tanıman yada çok arkadaşının olması hayatına renk katmaz kazık çeşidi artar ve menü genişler sadece hepsi bu....

İnsanlar dürüst değil, gayet ahlaksızlar ve yalancılar.

En iyisi kendi işini başlatmak.

birde kahpeler şerefsizler.... yada öyle olanları hep bize denk geldi batsın bu dünya...

dostum neler yaşadığını çok iyi anlıyorum bizde aynı yollar geçtik geçiyoruz hatta ...

batsın bu dünya beee biz neden yaşıyoz ki ????