Kızıma mektup

Sevgili kızım, Elifim,

          Ben sevgiyi göstermenin ayıp olduğu, çocukların uyurken sevildiği günlerde büyüdükten sonra, sevdiğini hissettirmenin ne güzel bir şey olduğunu seninle öğrendim. Sen hayatıma girdiğin günden beri hep gülümsemem, mutluluğum, neşem oldun. Hastanede seni kucağıma verdiklerinde iki avucuma sığıyordun, sana uzun uzun bakıp o mucizevi babalık duygusunu nasılda yoğun yaşadığımı hiç unutmuyorum. Seni büyütmek, korumak, seninle ilgilenmek bana hep mutluluk verdi. Büyüdüğünü izlerken her anın tadını çıkarmaya çalıştım. Hayata senin gözünden bakmayı, böylece sıradan, en küçük şeylerden bile keyif alabilmeyi, hayata pozitif bakabilmeyi seninle öğrendim. İyiliksever, çalışkan, özgüvenli, şefkatli ve en önemlisi mutlu bir insan olman için çabaladım. Düştüğünde benim canım yandı, yeni oyuncaklar aldığında ben mutlu oldum, hastalandığında beraber iyileştik, kedileri sevmek için yanımıza gelmelerini sabırla bekledik. Ben senin yaşında iken kaçırdığım ne varsa bana yaşattığın için, hayatı çizgi film tadında yaşamamı sağladığın için sana sonsuz teşekkürler güzel kızım. Seninle büyümek için sabırsızlanıyorum, iyiki varsın, iyiki benim kızımsın...

şöyle sevilmedin be

Nerde yanlış yaptım bilmiyorum

Bana söylediğin bir söz vardı, hep aklımda olan ; ‘’Baba biz sonsuza kadar seninle yaşıycaz değilmi?’’ İnşallah kızım… İnsan çocukken sonsuza kadar çocuk kalacağını, anne babasının da hep onunla olacağını düşünürmüş, sanırım bu dünyada bundan daha çok mutlu eden bir his yoktur.