Tıp okuyorum ama okumak saçma

Tıp okumak saçma demiyorum. Okul okumak saçma. Ortaokul, lise, üniversite... Oku oku bitmiyor. Her seferinde okul bitse de rahatlasak kafası, üniversite bitince 25 uzmanlık bitince 30 yaşımda olacaksam seveyim* böyle hayatı. Tıpı isteyerek yazmadım sanılmasın aslında çocukluğumdan beri doktor olucam derdim ama tercih dönemi kafam Mühendisliğe kaymıştı biraz. Çünkü okumaktan bıkmıştım 6 yıl okuyacağıma 4 yıl okuyayım diye düşündüm tus fln var bi de.. Ama sonuç olarak şu an tıp okuyorum, mühendislik okusam da aynı şekilde düşünürdüm büyük ihtimallle.

Her insanın yapısı okulda eğitim almaya uygun değil bence. Mesela benim yapım ders çalışmaya uygun değil; ilgim olan konularda bir şeyler öğrenmek istiyorum, hayal gücüme güveniyorum senaryolarım var ama sinema televizyon okusam belki olurdu hayatımın ipleri benim elimde değil. Gerçi o bölümde okuyan çoğu arkadaş da şikayetçi okumayı gereksiz görüyorlar.

Gençliğim boşa gidiyor yapmak istediklerimi yapamıyorum ailem için okumam para kazanmam gerek ama kendi hayatımdan vazgeçiyorum böyle de. Okuyup adam olmak diye bir şey varsa o okumak bu okumak değil kesinlikle.

ne de olsa birileri bu işi yapmak zorunda ve sen de bu alanda kendini 5 yıl geliştirmişsin.TUS sınavı sonrası birsürü branş var mutlaka ilgili olduğun vardır veya yurtdışı düşünebilirsin.Hem ona bakarsan mühendislikte 5 sene okudun +2 yüksek lisans = 7 3-5 sene de tecrübe kazanmakla geçer aşağı yukarı tıpla aynı süreye denk geliyor aslında bir fark yok.Ben de bu sene başladım.Pandeminin getirdiği hapis hayatıyla bunalımda olmama rağmen bir şekilde kendimi motive etmeyi başarıyorum.Bence sen de başarabilirsin.

hocam 1.sınıf dersleri (biyokimya mikrobiyoloji özellikle) çok fazla ezber ve gereksiz gibi duruyor.Komiteye kadar ezberleyip unutuyorum.Unutmasam bile mesela ilerde kalp-damar cerrahisinde bu bilgiler bana lazım olacak mı ? olursa zaten unutmuş olacağım o zaman tekrar etmem gerekecek.Bunları o zaman öğrenmem gerekecekse şimdi niye ezberleyip unutuyorum ?

Bu bilgilerin hepsi birikiyor ve öğrendikten sonra artık kolay geliyor.

Mesela herhangi bir tıp kitabını okuduğunda sana anlaşılır gelir. Ama herhangi birisine göstersen anlamaz. Sadece o kelimelere aşinalık, belli başlı şeyleri bilmek bile sana lazım oluyor. Her dersin birbiriyle bağlantısı var. Okurken hepimiz yaşlanıyoruz desek yalan olmaz, beni en az 10 yaş yaşlandırmıştır okumak. Ama koskoca tıpı öğrenmek de kolay değil...

unutacaksın hepsini doğal olarak. tusa çalışırken tekrar hatırlayacaksın. sonra tekrar unutacaksın. ama tekrar hatırladıkça daha kalıcı oluyor o yüzden boşa öğreniyor sayılmazsın.

çok özel ilgin yoksa tıp türkiye şartlarında okunması en saçma bölüm . Kıytırık hiç bir işe yaramayan bölümler bile daha mantıklı en azından hayata erken başlıyorsun.

hocam peki yurtdışı konusunda neler düşünüyorsunuz ? ben usmle süreçlerine baktım biraz . sınav kısmı halledilir gibi ama öğrenci birisi için maddi külfeti biraz fazla ve sınavlara ek bazı faktörler var (aktiviteler, abd'de yapılmış stajlar,ingilizce iletişim becerisi,...) . TUS daha zor bir sınav ancak bu usmle işi bana daha yıpratıcı gibi geldi. sizce uğraşmaya değer mi ? bir de cerrahi branşlar Türkiye'de 5 para etmezken kimse tercih etmiyorken abd'de bu branşlar competitive sınıfında yani çok fazla talep büyük bir yarış var bu branşlar için.bu da ilginç bir nokta bence ve olması gereken de abd'deki bence.

bence de tıp okunacak şey, doktorluk yapılacak iş değil. Ama yapabilen ve sevebilen için çok büyük tatminler sağlıyordur. Düşünsene . çok zor durumda olan bir çocuğu basit bir müdahaleyle iyi edebiliyorsun. ya da ölüm eşiğindeki bir kişinin bir süreliğine de olsa yaşama dönmesine vesile oluyorsun. Bu, müthiş bir şey. Tabi bu tarz bir doktor olmak da hem çok zor hem herkesin harcı değil.

Yurtdışı konusunu hiç bilmiyorum o yüzden yalan yanlış konuşmak istemem.

Cerrahide; zaten zorlu bir lisans sürecinden çıkan doktor daha fazla yıpranmak istemiyor. Cerrahinin nöbetleri, eğitim süreci, mobbingi, hastası şusu busu herkesi soğuttular.

Hakettiği değeri verseler burda da 1. sıraya yerleşir ama verirler mi sanmıyorum

ben 5. sınıfım. şuan tıpa katlanmamın tek motivasyonu orta şekerli bir asistanlığa kapağı atıp bir yandan iş öğrenirken bir yandan da danışmanlık ve dil kurslarını karşılayabilecek para kazanıp 1.5 2 yılda isveçceyi halledip isveçte tekrar asistanlık programına başlama planı. eğer arkamda varlıklı bir ailem olsa tusa hiç başlamazdım bile. stajlarımı geçer dil çalışırdım. mezun olur olmaz da isveçteki sınavlara girerdim. kazanamazsam evde otururu tekrar tekrar denerdim. ailemden şikayetçi değilim sadece düşüncemi söylemek istedim. ki bu stratejiyi uygulayan çok insan var. ben kendi adıma beceremeyecek olsam bile deneyeceğim. 2012 türkiyesi olsa mesela gayet de güle oynaya yaşardım bu ülkede. avrupadan yine fakirdik ama yine de alım gücümüz vardı. şimdi bitiğiz ve her geçen gün daha da kötüleşiyoruz. gidin arkadaşlar. dünyanın her yerinde geçerli bir mesleğimiz var.

Ömürden ömür yiyen bi yol..

en azından hayatımız olur. türkiyede köleyiz. çalışıyoruz çabalıyoruz doymaktan fazlasını lüks sayıyorlar isteyene hakkını arayana terörist diyorlar.

Tıp okumak başlı başına zor. Ama meslek hayatında da çok daha başka sorunlarla karşılacaksın. Kaçıncı sınıfsın bilmiyorum ama bazı öğrenciler kliniğe geçtiğinde bölümlerine daha fazla ısınabiliyorlar. Sürekli tıp kitapları arasında boğuşmak zordur eminim.

Üstelik mühendislik okuyanlar da okurken bin pişman. :) EE okuyan arkadaşımın çektiği çileye birebir şahidim :)