Yaşadığımız evren niye bu kadar anlaşılmaz

quote:

Orijinalden alıntı: hawk1903

İki teorik düşüncem var.

Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle.

Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan.

Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz.

İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var.

Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz.

Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok.

Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz.

Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım.

quote:

Orijinalden alıntı: AnondraX

quote: Orijinalden alıntı: hawk1903 İki teorik düşüncem var. Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle. Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan. Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz. İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var. Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz. Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok. Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz. Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım.

İlk dusuncen bana da mantikli geldi ama amac olmadan sonuc olacagini pek zannetmiyorum. Senin dediğine yakin bir sey olarak sunu diyebilirim. Kuantuma da insen evrene de ciksan hepsi birbirine benziyor. Hersey bir dongu icinde ve mantik olarak ayni sekilde isliyor. Bu baglanti butun evreni kapsiyor bence. Her canlinin temelinde evren var. Burda konuyu amac mevzusuna getirmek istiyorum. Nasil hiçbir canli dunyada amacsiz bir is yapmiyorsa (para kazanmak icin calisiriz veya hayvanlar ölmemek icin avlanir) bizim olusumumuz ya da evrenin olusumunun da amacsiz oldugunu pek dusunmuyorum. Bu icinde bulundugumuz boyutun bize kazandırdığı en onemli sey herseyde bir amac arama istegi olabilir. Bunu kazandırma nedeni de kendisinin de bunun dogrultusunda olusmus oldugudur belki.



Dusunce eseri varolmus da olabiliriz. Aslinda bu dedigini ben simulasyon teorisiyle bagdastirdim. Belki baska bir boyutta kafamızı bir makineye bagladilar ve bu hayati yaşatıyorlar tıpkı matrixteki gibi. Belki bizim ozumuz suan baska bir boyutta ama makine bize bu boyutu daha iyi yaşatmak icin o boyutu unutturuyor. Nasil ruya goruyorken ruyada oldugumuzu anlayamiyorsak; makine bize takiliyken de makineye bagli oldugumuzu hatirlamiyoruz.



Olumsuzluk bulunsa bile dunyanin en zengin insanlari kullanabilir sadece. Her insana vereceklerini sanmam. Oyle olursa eger tipki senin dedigin gibi dunya kaos halini yasar. Ama buyuk ihtimal oyle olmayacagi icin uzulmeye gerek yok hatta sevinmek lazım çünkü baskalari yasarken sevdigin birinin olmesini gormek insana daha cok aci verir. En iyisi herkesin esit olduğu hayat.

quote:

Orijinalden alıntı: Steven Wilson

quote: Orijinalden alıntı: AnondraX quote: Orijinalden alıntı: hawk1903 İki teorik düşüncem var. Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle. Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan. Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz. İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var. Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz. Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok. Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz. Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım. İlk dusuncen bana da mantikli geldi ama amac olmadan sonuc olacagini pek zannetmiyorum. Senin dediğine yakin bir sey olarak sunu diyebilirim. Kuantuma da insen evrene de ciksan hepsi birbirine benziyor. Hersey bir dongu icinde ve mantik olarak ayni sekilde isliyor. Bu baglanti butun evreni kapsiyor bence. Her canlinin temelinde evren var. Burda konuyu amac mevzusuna getirmek istiyorum. Nasil hiçbir canli dunyada amacsiz bir is yapmiyorsa (para kazanmak icin calisiriz veya hayvanlar ölmemek icin avlanir) bizim olusumumuz ya da evrenin olusumunun da amacsiz oldugunu pek dusunmuyorum. Bu icinde bulundugumuz boyutun bize kazandırdığı en onemli sey herseyde bir amac arama istegi olabilir. Bunu kazandırma nedeni de kendisinin de bunun dogrultusunda olusmus oldugudur belki. Dusunce eseri varolmus da olabiliriz. Aslinda bu dedigini ben simulasyon teorisiyle bagdastirdim. Belki baska bir boyutta kafamızı bir makineye bagladilar ve bu hayati yaşatıyorlar tıpkı matrixteki gibi. Belki bizim ozumuz suan baska bir boyutta ama makine bize bu boyutu daha iyi yaşatmak icin o boyutu unutturuyor. Nasil ruya goruyorken ruyada oldugumuzu anlayamiyorsak; makine bize takiliyken de makineye bagli oldugumuzu hatirlamiyoruz. Olumsuzluk bulunsa bile dunyanin en zengin insanlari kullanabilir sadece. Her insana vereceklerini sanmam. Oyle olursa eger tipki senin dedigin gibi dunya kaos halini yasar. Ama buyuk ihtimal oyle olmayacagi icin uzulmeye gerek yok hatta sevinmek lazım çünkü baskalari yasarken sevdigin birinin olmesini gormek insana daha cok aci verir. En iyisi herkesin esit olduğu hayat.

Ya da sen bir amaç uydurmaya çalışıyorsun? Belki hiçbir amacımız yok ki öyle görünüyor, hiçlikten geldik yine hiçliğe gidiyoruz, yaşayacağımız ortalama 70 sene sonra tekrar hiçliğe gidiyoruz. Durum böyle olunca yaşadığımız hayatın, arkadaşlıkların, sevindiğimiz ya da üzüldüğümüz hiçbir şeyin bir anlamı olmuyor. Çünkü sebepsiz geldik ve hiçbir yere gitmeyeceğiz.

Şu insanlara bak belki işe gidiyorlar, belki sevgilileriyle buluşuyorlar ya da bir arkadaşıyla buluşacak belki çocuğuna oyunca aldı ama bunların hepsi değersiz çünkü bugün çoğu çoktan öldü, 100 yıl sonra kimse hatırlamayacak bile çünkü oğulları, eşleri, dostları, kızları da ölmüş olacak. Böyle bir durumda da anlamdan söz etmek pek mümkün görünmüyor. Anlam diye kendimizi kandırıyoruz. Bugün çektiğin acının da bir anlamı yok, sadece şanssız bir aileye doğdun çünkü, mesela zengin iş adamlarına bak senin düşlediğin kadınlarla senin düşlediğin kişilerle vakit geçiriyor, senin düşlediğin hayatı yaşıyor. Sen şanssızsın çünkü tek bir hayatın vardı ve şansına fakir bir aileye doğdun ve bence buna katlanamadığın için bir anlam uydurmaya, gerçeklerden kaçmaya çalışıyorsun. Bunu yalnızca sana söylediğimi düşünme genel bir şey söyledim.

Şu simülasyon olayı çok mantıklı geliyor ancak bunun hiçbir kanıtı yok, ayrıca diyelim ki bir simülasyona atıldık peki oradakiler nasıl var oldu yani yine aynı kapıya çıkıyoruz, ne diyeceğiz onlarda bir simülasyonda mı yaşıyor diyeceğiz? Hmm daha da gidelim o zaman bir başka simülasyon... Pek tatmin edici değil.

Kimsenin sonsuza kadar yaşamak isteyeceğini sanmam yani öyle oldu diyelim insan yine öldürülebilir olacak ve sadece zenginin sonsuza kadar yaşadığı bir dünya olamayacak çünkü insan anlamsızlığını farkettiği zaman oradaki efendilerini de çok rahatlıkla öldürebilir bence.

quote:

Orijinalden alıntı: AnondraX

quote: Orijinalden alıntı: Steven Wilson quote: Orijinalden alıntı: AnondraX quote: Orijinalden alıntı: hawk1903 İki teorik düşüncem var. Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle. Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan. Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz. İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var. Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz. Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok. Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz. Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım. İlk dusuncen bana da mantikli geldi ama amac olmadan sonuc olacagini pek zannetmiyorum. Senin dediğine yakin bir sey olarak sunu diyebilirim. Kuantuma da insen evrene de ciksan hepsi birbirine benziyor. Hersey bir dongu icinde ve mantik olarak ayni sekilde isliyor. Bu baglanti butun evreni kapsiyor bence. Her canlinin temelinde evren var. Burda konuyu amac mevzusuna getirmek istiyorum. Nasil hiçbir canli dunyada amacsiz bir is yapmiyorsa (para kazanmak icin calisiriz veya hayvanlar ölmemek icin avlanir) bizim olusumumuz ya da evrenin olusumunun da amacsiz oldugunu pek dusunmuyorum. Bu icinde bulundugumuz boyutun bize kazandırdığı en onemli sey herseyde bir amac arama istegi olabilir. Bunu kazandırma nedeni de kendisinin de bunun dogrultusunda olusmus oldugudur belki. Dusunce eseri varolmus da olabiliriz. Aslinda bu dedigini ben simulasyon teorisiyle bagdastirdim. Belki baska bir boyutta kafamızı bir makineye bagladilar ve bu hayati yaşatıyorlar tıpkı matrixteki gibi. Belki bizim ozumuz suan baska bir boyutta ama makine bize bu boyutu daha iyi yaşatmak icin o boyutu unutturuyor. Nasil ruya goruyorken ruyada oldugumuzu anlayamiyorsak; makine bize takiliyken de makineye bagli oldugumuzu hatirlamiyoruz. Olumsuzluk bulunsa bile dunyanin en zengin insanlari kullanabilir sadece. Her insana vereceklerini sanmam. Oyle olursa eger tipki senin dedigin gibi dunya kaos halini yasar. Ama buyuk ihtimal oyle olmayacagi icin uzulmeye gerek yok hatta sevinmek lazım çünkü baskalari yasarken sevdigin birinin olmesini gormek insana daha cok aci verir. En iyisi herkesin esit olduğu hayat. Ya da sen bir amaç uydurmaya çalışıyorsun? Belki hiçbir amacımız yok ki öyle görünüyor, hiçlikten geldik yine hiçliğe gidiyoruz, yaşayacağımız ortalama 70 sene sonra tekrar hiçliğe gidiyoruz. Durum böyle olunca yaşadığımız hayatın, arkadaşlıkların, sevindiğimiz ya da üzüldüğümüz hiçbir şeyin bir anlamı olmuyor. Çünkü sebepsiz geldik ve hiçbir yere gitmeyeceğiz. Şu insanlara bak belki işe gidiyorlar, belki sevgilileriyle buluşuyorlar ya da bir arkadaşıyla buluşacak belki çocuğuna oyunca aldı ama bunların hepsi değersiz çünkü bugün çoğu çoktan öldü, 100 yıl sonra kimse hatırlamayacak bile çünkü oğulları, eşleri, dostları, kızları da ölmüş olacak. Böyle bir durumda da anlamdan söz etmek pek mümkün görünmüyor. Anlam diye kendimizi kandırıyoruz. Bugün çektiğin acının da bir anlamı yok, sadece şanssız bir aileye doğdun çünkü, mesela zengin iş adamlarına bak senin düşlediğin kadınlarla senin düşlediğin kişilerle vakit geçiriyor, senin düşlediğin hayatı yaşıyor. Sen şanssızsın çünkü tek bir hayatın vardı ve şansına fakir bir aileye doğdun ve bence buna katlanamadığın için bir anlam uydurmaya, gerçeklerden kaçmaya çalışıyorsun. Bunu yalnızca sana söylediğimi düşünme genel bir şey söyledim. Şu simülasyon olayı çok mantıklı geliyor ancak bunun hiçbir kanıtı yok, ayrıca diyelim ki bir simülasyona atıldık peki oradakiler nasıl var oldu yani yine aynı kapıya çıkıyoruz, ne diyeceğiz onlarda bir simülasyonda mı yaşıyor diyeceğiz? Hmm daha da gidelim o zaman bir başka simülasyon... Pek tatmin edici değil. Kimsenin sonsuza kadar yaşamak isteyeceğini sanmam yani öyle oldu diyelim insan yine öldürülebilir olacak ve sadece zenginin sonsuza kadar yaşadığı bir dünya olamayacak çünkü insan anlamsızlığını farkettiği zaman oradaki efendilerini de çok rahatlıkla öldürebilir bence.

Tamam da ölümden sonrasını bilmeden bu kadar kesin konuşmak zor. Hepimizin bir amaç doğrultusunda yaptıkları şeyler 200 yıl sonra anlamsız bir hale bürüneceğini bilemeyiz. Dünyadan bakınca bize anlamsız geliyor. Çünkü ölümden sonrasını bilmiyoruz. Belki senin dediğin gibi bir hiçliğe gideceğiz ama gidip de dönen yok ki kesin bir şey söyleyelim. Ayrıca o zengin iş adamları fakirlerden daha çok korkarlar ölümden. Çünkü kaybedecekleri o kadar çok şey var ki. O insanlar da cennette hep mutluluk, farklı lezzetler hayali kuruyorlardır eminim. Çünkü insan her zaman şuanki durumundan daha iyisini düşler. İstersen fakir ol istersen zengin. Dinler de bu yüzden ortaya çıkmış zaten.

Simulasyon olayına gelince, biz onların yapay zekası olduğumuz için o boyutta nasıl bir düzen var bilemiyoruz. Bizim bütün fiziksel gerçeğimiz doğmak üzerine. Belki onların sistemi daha farklıdır. Ama aklımız almıyor olabilir. Bir köpek okuma ve yazmanın ne olduğunu anlayabilir mi? Anlayamaz çünkü ona göre dizayn edilmemiştir. Bizim de algılayamadığımız çok şey var o yüzden.

quote:

Orijinalden alıntı: Steven Wilson

quote: Orijinalden alıntı: AnondraX quote: Orijinalden alıntı: Steven Wilson quote: Orijinalden alıntı: AnondraX quote: Orijinalden alıntı: hawk1903 İki teorik düşüncem var. Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle. Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan. Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz. İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var. Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz. Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok. Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz. Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım. İlk dusuncen bana da mantikli geldi ama amac olmadan sonuc olacagini pek zannetmiyorum. Senin dediğine yakin bir sey olarak sunu diyebilirim. Kuantuma da insen evrene de ciksan hepsi birbirine benziyor. Hersey bir dongu icinde ve mantik olarak ayni sekilde isliyor. Bu baglanti butun evreni kapsiyor bence. Her canlinin temelinde evren var. Burda konuyu amac mevzusuna getirmek istiyorum. Nasil hiçbir canli dunyada amacsiz bir is yapmiyorsa (para kazanmak icin calisiriz veya hayvanlar ölmemek icin avlanir) bizim olusumumuz ya da evrenin olusumunun da amacsiz oldugunu pek dusunmuyorum. Bu icinde bulundugumuz boyutun bize kazandırdığı en onemli sey herseyde bir amac arama istegi olabilir. Bunu kazandırma nedeni de kendisinin de bunun dogrultusunda olusmus oldugudur belki. Dusunce eseri varolmus da olabiliriz. Aslinda bu dedigini ben simulasyon teorisiyle bagdastirdim. Belki baska bir boyutta kafamızı bir makineye bagladilar ve bu hayati yaşatıyorlar tıpkı matrixteki gibi. Belki bizim ozumuz suan baska bir boyutta ama makine bize bu boyutu daha iyi yaşatmak icin o boyutu unutturuyor. Nasil ruya goruyorken ruyada oldugumuzu anlayamiyorsak; makine bize takiliyken de makineye bagli oldugumuzu hatirlamiyoruz. Olumsuzluk bulunsa bile dunyanin en zengin insanlari kullanabilir sadece. Her insana vereceklerini sanmam. Oyle olursa eger tipki senin dedigin gibi dunya kaos halini yasar. Ama buyuk ihtimal oyle olmayacagi icin uzulmeye gerek yok hatta sevinmek lazım çünkü baskalari yasarken sevdigin birinin olmesini gormek insana daha cok aci verir. En iyisi herkesin esit olduğu hayat. Ya da sen bir amaç uydurmaya çalışıyorsun? Belki hiçbir amacımız yok ki öyle görünüyor, hiçlikten geldik yine hiçliğe gidiyoruz, yaşayacağımız ortalama 70 sene sonra tekrar hiçliğe gidiyoruz. Durum böyle olunca yaşadığımız hayatın, arkadaşlıkların, sevindiğimiz ya da üzüldüğümüz hiçbir şeyin bir anlamı olmuyor. Çünkü sebepsiz geldik ve hiçbir yere gitmeyeceğiz. Şu insanlara bak belki işe gidiyorlar, belki sevgilileriyle buluşuyorlar ya da bir arkadaşıyla buluşacak belki çocuğuna oyunca aldı ama bunların hepsi değersiz çünkü bugün çoğu çoktan öldü, 100 yıl sonra kimse hatırlamayacak bile çünkü oğulları, eşleri, dostları, kızları da ölmüş olacak. Böyle bir durumda da anlamdan söz etmek pek mümkün görünmüyor. Anlam diye kendimizi kandırıyoruz. Bugün çektiğin acının da bir anlamı yok, sadece şanssız bir aileye doğdun çünkü, mesela zengin iş adamlarına bak senin düşlediğin kadınlarla senin düşlediğin kişilerle vakit geçiriyor, senin düşlediğin hayatı yaşıyor. Sen şanssızsın çünkü tek bir hayatın vardı ve şansına fakir bir aileye doğdun ve bence buna katlanamadığın için bir anlam uydurmaya, gerçeklerden kaçmaya çalışıyorsun. Bunu yalnızca sana söylediğimi düşünme genel bir şey söyledim. Şu simülasyon olayı çok mantıklı geliyor ancak bunun hiçbir kanıtı yok, ayrıca diyelim ki bir simülasyona atıldık peki oradakiler nasıl var oldu yani yine aynı kapıya çıkıyoruz, ne diyeceğiz onlarda bir simülasyonda mı yaşıyor diyeceğiz? Hmm daha da gidelim o zaman bir başka simülasyon... Pek tatmin edici değil. Kimsenin sonsuza kadar yaşamak isteyeceğini sanmam yani öyle oldu diyelim insan yine öldürülebilir olacak ve sadece zenginin sonsuza kadar yaşadığı bir dünya olamayacak çünkü insan anlamsızlığını farkettiği zaman oradaki efendilerini de çok rahatlıkla öldürebilir bence. Tamam da ölümden sonrasını bilmeden bu kadar kesin konuşmak zor. Hepimizin bir amaç doğrultusunda yaptıkları şeyler 200 yıl sonra anlamsız bir hale bürüneceğini bilemeyiz. Dünyadan bakınca bize anlamsız geliyor. Çünkü ölümden sonrasını bilmiyoruz. Belki senin dediğin gibi bir hiçliğe gideceğiz ama gidip de dönen yok ki kesin bir şey söyleyelim. Ayrıca o zengin iş adamları fakirlerden daha çok korkarlar ölümden. Çünkü kaybedecekleri o kadar çok şey var ki. O insanlar da cennette hep mutluluk, farklı lezzetler hayali kuruyorlardır eminim. Çünkü insan her zaman şuanki durumundan daha iyisini düşler. İstersen fakir ol istersen zengin. Dinler de bu yüzden ortaya çıkmış zaten. Simulasyon olayına gelince, biz onların yapay zekası olduğumuz için o boyutta nasıl bir düzen var bilemiyoruz. Bizim bütün fiziksel gerçeğimiz doğmak üzerine. Belki onların sistemi daha farklıdır. Ama aklımız almıyor olabilir. Bir köpek okuma ve yazmanın ne olduğunu anlayabilir mi? Anlayamaz çünkü ona göre dizayn edilmemiştir. Bizim de algılayamadığımız çok şey var o yüzden.

Tabi zor ama bana bir şey söylemiyorsunuz ölümden sonrası için, hiçlikten geldiysek hiçliğe gitmemiz gayet doğal değil mi? Eğer hiçlikten geldik ama işte farklı bir yere gideceğiz diyorsan hiç mantıklı durmuyor. Bundan 200 yıl önce yaşayan kaç kişinin yaptığı şeyler anlamlı geliyor sana? Bilim adamları vs. gibileri saymazsak hiçbirini tanımıyoruz bile.

Olabilir korkabilirler tabi ama bu dünyada 70 yıl bir fakirden kat ve kat daha güzel yaşıyorlar. Kazanan zengin oluyor.

Ben çözülemeyecek hiçbir şeyin varlığına inanmıyorum. Bundan 500 yıl önce atıyorum bir adam "bu kuşlar nasıl uçuyor lan acaba ya da biz de uçabilecek miyiz?" gibi bir sorusu gayet karmaşık ve anlaşılamayacak bir soruyken bugün cevabını biliyoruz, bir 500 yıl sonra da eminim bugün bilemeyeceğimizi düşündüğümüz şeylerin bir cevabı olacaktır. Ayrıca söylediğin şeylerin hiçbir temeli yok, bana derken sen de aynı hataya düşmüşsün, tamamen varsayımlar üzerine konuşuyorsun. Yapay zekası olduğumuz ne malum ya da böyle bir şey olduğu ne malum ya da bir oyun olabilir miyiz? Hadi bunlara bir cevap verdik peki bundan sonrası için bir hayat olduğu görüşü? Bakın simülasyon teorisini kabul edelim, biz bir oyunun içinde olmadığımız hatta bir çocuğun gece babasından gizli bilgisayar oyunu oynaması gibi bir çocuğun bizim dünyamızı bir oyun gibi açmadığı ne malum? Yani böyle absürd bi durumda da olabiliriz bence böyle bi durum da isek ölümden sonrası için yine elimizde bir şey olmuyor.

quote:

Orijinalden alıntı: AnondraX

quote: Orijinalden alıntı: Steven Wilson quote: Orijinalden alıntı: AnondraX quote: Orijinalden alıntı: Steven Wilson quote: Orijinalden alıntı: AnondraX quote: Orijinalden alıntı: hawk1903 İki teorik düşüncem var. Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle. Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan. Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz. İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var. Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz. Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok. Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz. Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım. İlk dusuncen bana da mantikli geldi ama amac olmadan sonuc olacagini pek zannetmiyorum. Senin dediğine yakin bir sey olarak sunu diyebilirim. Kuantuma da insen evrene de ciksan hepsi birbirine benziyor. Hersey bir dongu icinde ve mantik olarak ayni sekilde isliyor. Bu baglanti butun evreni kapsiyor bence. Her canlinin temelinde evren var. Burda konuyu amac mevzusuna getirmek istiyorum. Nasil hiçbir canli dunyada amacsiz bir is yapmiyorsa (para kazanmak icin calisiriz veya hayvanlar ölmemek icin avlanir) bizim olusumumuz ya da evrenin olusumunun da amacsiz oldugunu pek dusunmuyorum. Bu icinde bulundugumuz boyutun bize kazandırdığı en onemli sey herseyde bir amac arama istegi olabilir. Bunu kazandırma nedeni de kendisinin de bunun dogrultusunda olusmus oldugudur belki. Dusunce eseri varolmus da olabiliriz. Aslinda bu dedigini ben simulasyon teorisiyle bagdastirdim. Belki baska bir boyutta kafamızı bir makineye bagladilar ve bu hayati yaşatıyorlar tıpkı matrixteki gibi. Belki bizim ozumuz suan baska bir boyutta ama makine bize bu boyutu daha iyi yaşatmak icin o boyutu unutturuyor. Nasil ruya goruyorken ruyada oldugumuzu anlayamiyorsak; makine bize takiliyken de makineye bagli oldugumuzu hatirlamiyoruz. Olumsuzluk bulunsa bile dunyanin en zengin insanlari kullanabilir sadece. Her insana vereceklerini sanmam. Oyle olursa eger tipki senin dedigin gibi dunya kaos halini yasar. Ama buyuk ihtimal oyle olmayacagi icin uzulmeye gerek yok hatta sevinmek lazım çünkü baskalari yasarken sevdigin birinin olmesini gormek insana daha cok aci verir. En iyisi herkesin esit olduğu hayat. Ya da sen bir amaç uydurmaya çalışıyorsun? Belki hiçbir amacımız yok ki öyle görünüyor, hiçlikten geldik yine hiçliğe gidiyoruz, yaşayacağımız ortalama 70 sene sonra tekrar hiçliğe gidiyoruz. Durum böyle olunca yaşadığımız hayatın, arkadaşlıkların, sevindiğimiz ya da üzüldüğümüz hiçbir şeyin bir anlamı olmuyor. Çünkü sebepsiz geldik ve hiçbir yere gitmeyeceğiz. Şu insanlara bak belki işe gidiyorlar, belki sevgilileriyle buluşuyorlar ya da bir arkadaşıyla buluşacak belki çocuğuna oyunca aldı ama bunların hepsi değersiz çünkü bugün çoğu çoktan öldü, 100 yıl sonra kimse hatırlamayacak bile çünkü oğulları, eşleri, dostları, kızları da ölmüş olacak. Böyle bir durumda da anlamdan söz etmek pek mümkün görünmüyor. Anlam diye kendimizi kandırıyoruz. Bugün çektiğin acının da bir anlamı yok, sadece şanssız bir aileye doğdun çünkü, mesela zengin iş adamlarına bak senin düşlediğin kadınlarla senin düşlediğin kişilerle vakit geçiriyor, senin düşlediğin hayatı yaşıyor. Sen şanssızsın çünkü tek bir hayatın vardı ve şansına fakir bir aileye doğdun ve bence buna katlanamadığın için bir anlam uydurmaya, gerçeklerden kaçmaya çalışıyorsun. Bunu yalnızca sana söylediğimi düşünme genel bir şey söyledim. Şu simülasyon olayı çok mantıklı geliyor ancak bunun hiçbir kanıtı yok, ayrıca diyelim ki bir simülasyona atıldık peki oradakiler nasıl var oldu yani yine aynı kapıya çıkıyoruz, ne diyeceğiz onlarda bir simülasyonda mı yaşıyor diyeceğiz? Hmm daha da gidelim o zaman bir başka simülasyon... Pek tatmin edici değil. Kimsenin sonsuza kadar yaşamak isteyeceğini sanmam yani öyle oldu diyelim insan yine öldürülebilir olacak ve sadece zenginin sonsuza kadar yaşadığı bir dünya olamayacak çünkü insan anlamsızlığını farkettiği zaman oradaki efendilerini de çok rahatlıkla öldürebilir bence. Tamam da ölümden sonrasını bilmeden bu kadar kesin konuşmak zor. Hepimizin bir amaç doğrultusunda yaptıkları şeyler 200 yıl sonra anlamsız bir hale bürüneceğini bilemeyiz. Dünyadan bakınca bize anlamsız geliyor. Çünkü ölümden sonrasını bilmiyoruz. Belki senin dediğin gibi bir hiçliğe gideceğiz ama gidip de dönen yok ki kesin bir şey söyleyelim. Ayrıca o zengin iş adamları fakirlerden daha çok korkarlar ölümden. Çünkü kaybedecekleri o kadar çok şey var ki. O insanlar da cennette hep mutluluk, farklı lezzetler hayali kuruyorlardır eminim. Çünkü insan her zaman şuanki durumundan daha iyisini düşler. İstersen fakir ol istersen zengin. Dinler de bu yüzden ortaya çıkmış zaten. Simulasyon olayına gelince, biz onların yapay zekası olduğumuz için o boyutta nasıl bir düzen var bilemiyoruz. Bizim bütün fiziksel gerçeğimiz doğmak üzerine. Belki onların sistemi daha farklıdır. Ama aklımız almıyor olabilir. Bir köpek okuma ve yazmanın ne olduğunu anlayabilir mi? Anlayamaz çünkü ona göre dizayn edilmemiştir. Bizim de algılayamadığımız çok şey var o yüzden. Tabi zor ama bana bir şey söylemiyorsunuz ölümden sonrası için, hiçlikten geldiysek hiçliğe gitmemiz gayet doğal değil mi? Eğer hiçlikten geldik ama işte farklı bir yere gideceğiz diyorsan hiç mantıklı durmuyor. Bundan 200 yıl önce yaşayan kaç kişinin yaptığı şeyler anlamlı geliyor sana? Bilim adamları vs. gibileri saymazsak hiçbirini tanımıyoruz bile. Olabilir korkabilirler tabi ama bu dünyada 70 yıl bir fakirden kat ve kat daha güzel yaşıyorlar. Kazanan zengin oluyor. Ben çözülemeyecek hiçbir şeyin varlığına inanmıyorum. Bundan 500 yıl önce atıyorum bir adam "bu kuşlar nasıl uçuyor lan acaba ya da biz de uçabilecek miyiz?" gibi bir sorusu gayet karmaşık ve anlaşılamayacak bir soruyken bugün cevabını biliyoruz, bir 500 yıl sonra da eminim bugün bilemeyeceğimizi düşündüğümüz şeylerin bir cevabı olacaktır. Ayrıca söylediğin şeylerin hiçbir temeli yok, bana derken sen de aynı hataya düşmüşsün, tamamen varsayımlar üzerine konuşuyorsun. Yapay zekası olduğumuz ne malum ya da böyle bir şey olduğu ne malum ya da bir oyun olabilir miyiz? Hadi bunlara bir cevap verdik peki bundan sonrası için bir hayat olduğu görüşü? Bakın simülasyon teorisini kabul edelim, biz bir oyunun içinde olmadığımız hatta bir çocuğun gece babasından gizli bilgisayar oyunu oynaması gibi bir çocuğun bizim dünyamızı bir oyun gibi açmadığı ne malum? Yani böyle absürd bi durumda da olabiliriz bence böyle bi durum da isek ölümden sonrası için yine elimizde bir şey olmuyor.

Yok ben hiçlikten geliyoruz dememiştim zaten. Hiçlikten geldiğimiz de kesin değil. Sadece big bang i biliyoruz ondan öncesinde ne var onu da bilmiyoruz ki. Bana en çok koyan kimsenin bizi bilgilendirmeden yaşamaya zorlaması.

200 yıl önce yaşayan insanların hareketlerinin bana anlamsız gelmiyor tabi ki. Ama mesela hinduizm de yaptıkların sonraki hayatını etkiler diye bir düşünce var bilirsin. Belki de her yaptığımız bir şeyi etkiliyordur. Mesela bir sonraki hayatta, bu dünyada ne kadar çok kendini hatırlatacak iş yapmışsan o kadar çok hayatta kalırsın gibi bir kural vardır. Ölmedik ki bilelim.

Çözülemeyecek hiçbir şeye inanmaman normal ama şuan bile çözülmüş gibi durup çözülemeyen o kadar çok şey var ki. Işık hızı saniyede 299 milyon metredir diyip bir kaç yıl sonra başka bir şey söyleyebilirler. Bilimde hiçbir zaman kesin bir çözüm yoktur. Kaldı ki evren gibi çok karmaşık bir sistemin sırrı ne zaman çözülecek ya da çözülebilecek mi çok büyük bir muamma. Resmen biz çözemeyelim aklımız almasın diye yapılmış bir yapı gibi.

Çok varsayımsal konuşuyorum farkındayım ama nasıl bir şeyin içinde doğmuşsak hiçbir kesin bilgi yok.

quote:

Orijinalden alıntı: hawk1903

İki teorik düşüncem var.

Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle.

Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan.

Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz.

İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var.

Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz.

Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok.

Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz.

Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım.

quote:

Orijinalden alıntı: Sandor Clegane

quote: Orijinalden alıntı: hawk1903 İki teorik düşüncem var. Birincisi tüm varlıkların bir olması. Yani özde bütün hayvanlar insanlar bitkiler bir. Bu içinde yaşadığımız dünya ile ilgili olabilir veya galaksimizle veya tüm evrenle. Varoluşumuzun temeli yıldız tozundan kaynaklı bir yerde. Çünkü vücudumuzda taşıdığımız bazı elementler dünyadan değil uzaydan. Nasıl var olduğumuz sorusunu bilim cevaplıyor zaten ama neden varız dersen orda işler değişir. Varolmamızın amacı ne dersen bu zaten saçma olur. Çünkü bir amacımız olması şart değil. Saçma dinci argümanlarından biridir herşeyin bir amaç uğruna varolduğunu söylerler. bazı şeyler vardır ve bir amacı da yoktur. Biz de muhtemelen öyleyiz. İkincisi ise düşüncenin çok güçlü olması ve bizim düşünce eseri varolmuş olabileceğimiz. Çünkü az çok kuantum araştıran düşüncenin yaratma gücü olduğunu bilir. Ve bu tanrısal güç her insanda var. Maddenin bilinen en küçük yapı taşı kuarklar düşüncelerimizin oluşturduğu ile aynı. Yani aslında biz bir düşünceyiz. Veya enerjiyiz de diyebiliriz. Bilim ileriki gelecekte o kadar fazla gelişecek ki senin de dediğin gibi bu gelişmeleri görememek yaşayamamak çok üzücü. Ama yapacak bir şey yok. Ben en çok şunu düşünüp üzülüyorum. İleri gelecekte ölümsüzlük bulunur ve yaşlanma durdurulur. Gerçi böyle olsa bu seferde dünya insan yükünü taşıyamaz. Acizliğimizi kabul edip ona göre yaşamaktan başka çare yok. Sadece dünya iyi bir yer olsun ve iyiler kazansın o bana yeter. O da kime göre neye göre iyi sorusunu sordurur. Neyse uzatmayım.

Hocam "düşüncenin yaratma gücü var"ı biraz daha açabilir misin merak ettim. Somut bir yaratmadan mı bahsediyoruz anlayamadım.

quote:

Orijinalden alıntı: Villentretenmerth

Buna “Çekim Yasası” deniyor.Bu “hiçlikten” geldik “hiçliğe” gideceğiz lafı bana çok saçma geliyor.Hiçlikten bir şeyler meydana gelemez.Eğer biz yaratıldıysak,bunun bir temeli,bir dayanağı var.Evrim ve biraz da reenkarnasyonla,bizler milyarlarca yıllık bir döngünün,reaksiyonun ve bütünleşmenin bir ürünüyüz.Yıldızlardan,asteroitlerden,uzay boşluğundaki maddelerden,Dünya’daki nesnelerden geliyoruz.Bizler,en nihayetinde,Evren’in kendisinden yoğrulmuş,yaratılmış varlıklarız.Yıldız tozu olduğumuz kadar,Evren’in kendisiyiz de.İnsan olduğumuz kadar,spiritüel bir varlığız da.Bir bakıma,her şeyiz.Bedenimiz öldüğünde de bir başka bedende,bir başka formda veya boyutta tekrar hayata devam edeceğimize inanıyorum.Çünkü en nihayetinde,bizler inandığımız şeylerizdir aslında.İnançlar benliğimizi oluşturur.Ve neye inanırsak,onu yaşarız.