Beyler kızla muhabettimi bitirdim.

Bu forumda verilen öneriler doğrultusunda hemşire kızla olan muhabettimi bitirdim. Çünkü bu kızdan bana iş çıkmayacağını anladım, ısrarla friend zone yapıyordu çünkü.

Ben "Arkadaş kalalım." klişesinden bıktım artık, onun için yeni bir tanesine ihtiyacım yok.

Kızlarla olan bu son denememden sonra da bu işleri ilelebet bıraktım, her ne kadar forumda bana "Sen doktor adamsın, sana kız mı yok?" dense de.

Evet arkadaşlar, doktorum; ama olmadı, şimdi de yok ve ileride de olmayacak.

Çünkü doktor olmak her şey değil arkadaşlar, gözünüzde büyütmeyin bu kadar. Üniversite sınavı için inekleyen herkes doktor olabilir.

En azından bugüne kadar ki onlarca denememden sonra anladım ki bende sevgili edinmeyi sağlayabilecek kapasite, alt yapı yok.

Dediğim gibi, Tanrı da dahil olmak üzere dünya üzerindeki hiçbir güç beni evlendiremez.

Söyleceğim son söz budur.

Arkadaş olarak konuşalım teklifini kabul ettikten sonra muhabbeti kesmen ayıp olmuş. Kız zaten sana başka türlü olmayacağını açık bir dille söylemiş ne bekliyordun? Seni sevmeyen biri zamanla seni sevmez.

Ayıp olsa ne olacak? Şu hayatta hep birilerini düşünmekten bıktım artık. O kıza bile "Sen ne istersen yaparım." diyordum.

Benim gibilerin sevgili edinmesi, evlenmesi doğru değil. Çünkü beni kullanıp atarlar.

Ve evet, sadece o değil, beni hiç kimse sevemez. Ben 27 yaşındayım ve bugüne dek beni seven de olmadı.

Daha önceden de dediğim gibi yalnızlık, Allah'a değil, bana mahsustur. Meydan okuyorum bu konuda. Çünkü hiçbir şeyin gücünün beni yalnızlıktan kurtarmaya gücünün yetmeyeceğine güvenim tam.

Doktor olarak gidip hemşire kıza yazmak yıkıklığın nirvanasıdır. Bu işlerden ilelebet çekilmen insanlık için doğru bir karar.

Ekleme: Hemşirenin seni reddetmesi de yıkıklığın doktorası olsa gerek.

Sadece çekilmek değil, bu dünyayı kendimden arındırmam lazım.

tamamen katılıyorum

hemşire kızlar tipe bile bakmadan yürüyor önüne gelene yani red yemeyi nasıl başardın ekstra çaba göstermen gerekir

akıllıca düşünüyorsun ama umarım şansını erkeklerle denemezsin.

kardeşim arabesk konuşmaları bırak öncelikle türkiyede şuanda 1.numaralı statülü bi mesleğe sahipsin hangi hemşireye sosyal medyadan yazsan sana döner ve ilişki düşünür sen bunu değerlendiremiyosun sokaktaki kekolar kız götürüyo çık şu arabesk kafadan tipin çok kötü değilse doktorluk sayesinde istediğin her hemşireyi ayarlayabilirsin

En üstteki mesajımda da belirttiğim gibi kız düşürmeye kapasitem, kabiliyetim yok. Onlarca sefer denedim, olmadı işte. Herkes her şeyi başaracak diye bir kural yok.

hocam özgüven konuşma hitabet tipiniz falan nasıl neden olmuyor tam olarak sizce

Hocam bakın ben vallahi öyle gerizekalı falan da değilim, kafam çalışıyor çok şükür.

Biraz nasip kısmet bu işler demek ki. Olmayınca olmuyor. Peşini bırakacağım artık. Dediğim gibi herkes her şeyi yapacak diye kural yok. Mesela ben lisede Tarih dersinde çok başarısızdım. Envai çeşit yol denemişliğim vardır; ama bir türlü liseyi bitirene dek Tarih'ten güzel bir not alamamışımdır. Yani benim de böyle garip bir özelliğim var. Bir şeyde bir kere bile başarısız olmuşsam, onun mutlaka devamı gelir.

İşte bu yüzden yukarıda da yazdığım gibi annem babam görücü usülü bile yapsa, bu işin oluru yok. Kafamda olamayacağına inandırdım zaten. Herkes bana diyor ki "Sen kafanda bitirmişsin, bu durumda olacağı varsa da olmaz. Sende özgüven eksikliği var, ondan olmuyor."

Arkadaş nedir bu özgüven denilen şey? Ben gözümle görmediğim şeye neden inanayım ki? Neden kendime güvenim olsun ki? Beni, diğer herkesten ayıran ne özelliğim var ki kendime güveneyim? Herkes bana diyor ki "Özgüven kazanman lazım." Ne kadar da basit değil mi? Yalnızca bir cümle. Haydi o zaman sıkıyorsa ikna edin beni, gözümün içine sokun haydi yiyorsa, deyin ki bana "Gördün mü işte, sen aslında ezik biri değilsin." Bunu başarabilecek misiniz?

Ben size cevabı vereyim, başaramazsınız! Çünkü beni ne psikologlar, psikiyatristler gördü; ama hiçbiri özgüven kazandıramadı.

Babam da hep der bana zaten: "Kafan hep kötü şeylere çalışıyor, hiç olumlu düşünmüyorsun." Olumlu düşünmem için, polyannacılık oynamam için bir gerekçe var mı? Ne yani, yalandan yere "Ha ha ha, ben aslında çok mutluyum, özgüven patlaması yaşıyorum." mu diyeyim?

Şu ülkede nerede katil ruhlu, serseri, tüm kadınları fahişe olarak gören erkeklerin istisnasız hepsinin bir kız arkadaşı varken, benim gibi sineği bile incitmeyen adamların kız arkadaşının olmaması gerçeği yüzleşince sizce bir insanın özgüveni olabilir mi? Kız arkadaşı geçtim, ulan bugüne kadar birçok insanın işine koştum. Rehberimde en az 200 tane insanın numarası vardır. Birisi bile arayıp sormaz mı "Ne yapıyor bu DrakeMcCain, hali vakti yerinde midir?" diye?

Herkes diyor ki "İlk adımı senin atman lazım." İlk adımı ben attım da ne oldu? Ne değişti? Bu dünyada benim varlığımı birilerinin fark etmesi için illa kendimi Boğaziçi Köprüsü'nden atıp, haber kanallarına mı çıkmam lazım? Bir kerecik de olsun birisi bana ilk adımı atsın, reddersem benden adi şerefsiz olmasın.

Kafamdan intihar düşüncelerini geçirince bana diyorlar ki "Seni seven insanları düşün." Beni seven insanlarmış, kıçımın kenarı! Nerede ulan beni seven insanlar o zaman? Niye kimse arayıp sormuyor?

Umursamaz,egoist birisi olsaydın seninde rehberinde 200 tane kız olabilirdi,bu senin hatan.İnsanoğlu elinin altındakini iter hep,kimseye o şekilde hissettirme.

Vardır herşeyde bir hayır hocam , bende öyle söyleyip kendimi avutmaya çalışıyorum

O kadar aynı durumdayız ki acaba beni mi anlatıyor diye düşündüm

Yaş kaç merak ettim.

Hocam Türkiye de gözde bekarlar listesindesin. Neden bu kadar sıkıntı yaşadığını anlamıyorum aslında. Belki de insanlar; "Bu adam doktor, isteyeni çoktur, bana uygun değil" kafasıyla yaklaşıyordur sana.

Sadece etiketin için seninle evlenme sırasına girecek kızlar var Türkiye de.

Ha sen okumuş, kültürlü, sadece evde bekleyen bir hanım değil de; hayatını paylaşabileceğin bir insan arıyorsan malesef bayağı uğraşman gerekiyor.

Senelerce birbirini tanıyacaksın ki, evlenecek kadar güveneceksin.

Bende 28 yaşındayım, matematikçiyim, senin kazandığının belki yarısını kazanıyorumdur; ama gözde bekar olduğumu hissediyorum.

"Ee tabi matematikçisin, senin lafının üzerine laf söylenmez :)" diyen kızlar oluyor.

Yani malesef ki etiket yüzünden bile ilgi çekiyoruz aslında bu yaşlarda.

Evlilik akıl karı değil, 7 senelik ilişkim evlenmeyi ertelediğim için, şuan 1 senelik ilişkim de yine ertelediğim, daha fazla tanımak istediğim ve hala kafamda soru işaretleri olduğu için bitme noktasında.

Evlenelim, nikah basalım desek dünden razılar. Neden?

Baba evinden bir an önce kaçmaya çalışıyor müslüman ülkesindeki kızlar.

Doktor adamsın, dilinin olduğunu düşünüyorum. Çık yurt dışına hayatını yaşa.

Tek gecelik ilişki arayışına çık, sen kazanıyorsun sen harca, kendine harca.

Zaten dışarıdan gören gerek konuşma tarzını, giyim kuşamını görünce soracaktır; ne iş yapıyorsun diye.

Sen yine mütevazi bir şekilde doktorum de, insanları daha iyi anlıyorsun o zaman.

Bence kesinlikle evlenmeyeceğim diye kapatma kendini, evlenirsin illa ki ama yeterince denemezsen istediğin kişi olmaz.

Forumdakilerin yönlendirmesi ile bir kız ile muhabbeti kesmeni desteklemiyorum, buradakilerin çoğu 20-22 yaşında çocuklar. Hiç bir insanın 20 li yaşların başındaki hayat görüşü ve 20 lilerin sonundaki hayat görüşü aynı değildir.

Hepimiz değişiyoruz, iyi yada kötü yönde. Önemli olan aynı zevklerinin olduğu, hayatı gerçekten paylaşabileceğin, hayallerinin aynı olduğu kızı bulabilmek.

Eğer bir kız senden sadece çocuk istiyorsa yaklaşma, çünkü tam hassas evredesin, hele ki bu kadar sıkıntı yaşayıp düşüşteysen kolay avsın.

Aman erken evlenme, minimum 2 sene tanı. Seven kızların neler yapabileceğine bizzat şahit oldum.

O kadar orijinal hediyeler, şakalar, süprizler yapıyorlar ki; ulan ben bu kadar sevmiyorum, kıza bak be! diyorsun.

Seni sevebilecek bir sürü insan var, her satıcının bir alıcısı var. Moral bozmaya değmez.

Bırak işsiz güçsüz andavallar bozsun moralini. En kötü gücün parana yeter dostum.

Bak üniden bir arkadaşım hep şunu derdi ; (Bu arkadaşın hiç kız arkadaşı olmadı, matematikçi)

-Ben evlenirsem görücü usulü istiyorum. Hiç öyle uğraşamam şu kafeye gideyim, bunu yapayım, takılayım. Bana izin versin, her cuma iş çıkışında arkadaşlarımla rakımı içeyim yeter.

Akşam eve geldiğimde yemeğimi yapsın, kedime mama versin yeter, ben bakarım ona.

Bu arkadaşa bile; "O zaman evlenme, kendin yapabilirsin bunları, hayatını paylaşacağın, her gece aynı yatağa gireceğin kadından tek beklentin bu olmamalı" demiştim.

O yüzden biraderim, sıkma canını. Bunalıma girmeye değecek hiç birşey yok. Bazen senin istediğin seni istemez, bu da hayatın gerçeği. Olsa da olur, olmasada olur gözüyle bak. Ama sakın tamamen kapatma kendini. Çünkü gerçekten seni sevebilecek insanlara haksızlık, kendine haksızlık yapmış olursun.