Insan çocuğu olmadığı için şükretmeli (5. sayfa)

Benim annem 27 yaşında evlenmiş, devlet memuru bir insan. Ne şüphe edecem arkadaşım ne demek istiyorsun? 15 yaşında evlenince ne oluyor? Ev hanımı olunca ne oluyor? Çalışan kadın neden gücünüze gidiyor?

Bizim zamanımızda köydeki kızlar 15-16 yaşında görücü üsulu olarak evlendirilirdi ve kadınlar ev hanımı olurdu. Ama sen bu kadar gerildiğine göre sen kendi annenin gençliğinden ve şuanki halinden şüphe ediyorsun?

Allah'a çok şükür 16.5 yaşında aslan gibi bir oğlum var ve çok mutluyum

ne çocuğu, bu ülkede evli bile olunmamalı.

Yahu bu forum ne hale geldi ya!?

Daha doğrusu insanlar ne hale geldi?

Kendisinin de bir zamanlar çocuk olduğunu unutup çocuğu olmadığı için şükredenler burada,

Gelecekte kendisinin de emekli olacağını düşünmeden emekli insanlara laf edenler burada,

Öğretmenlerin maaşını çok bulan hatta öğretmeni gereksiz bulanlar burada,

Yahu daha çok da....

Say say bitmez...

Yok yok yok hocam siz anlamamissiniz burdaki yakarislari.

Simdiki gencler kendisi emekli olamayacak, yakarislari ondan!

Simdiki gencler cocuk yapamayacak, cunku yetistirmeye bakmaya destek veren arkalari yok, boomer kusagi gibi 5 cocuk yap, hasta olduklarindan biz sana izin veririz sen 2 hafta ise gelmez cocuga bakarsin olaylari yok artik hocam yok!

Ogretmenlere neden giciklar onu ben de anlayamadim, onu da bi zahmet anlayan biri yazsin :) muhtemelen ogretmenlerden alinan egitim ve ogretimin niteligine kiziyorlar, ama egitim bedava sonucta, bu paraya iyi boya diyelim :D

40 yaşında baba olduğuna göre Allah'ın dualarına pek geri dönüş yaptığını sanmıyorum..

Bu arada teşekkürler 

Dogudan örnek verdiginiz yer, ülke bile degil, körfezin üç beş özerk(kanunlari bile şeriattan bağimsiz) şehirleri. Abu Dhabi, Dubai, Doha vs. Dunya ticaretini ve turizmi o coğtafyaya suni bir sekilde çekmekten başka bir sey degil o. Ne diye, Hindistani, Çini, Bangladeşi, Nijeryayi, Endonezyayi, Malezyayi ve Ortadoğunun göbegindeki sefaletle boğusan Suriye, Misir, Irak gibi ülkelerin doğum oranlarini ele almiyorsunuz.

Bahsettiginiz sey o kadar akilla izahi yok ki, adamlar dinden çikti diye, mürted ilan edip, kafa kesmeyi hak gören, zina yapani taşlayarak öldüren, duvara taş atıp, şeytani taşladigini zanneden insanlar olarak insanlik tarihin en bilinmez çagında sıkışip kalmiş ortaçagi yaşarken çocuk dogurabiliyor diye bu adamlari yozlaşmamis, bozulmamiş olarak falan mi yorumlamaliyiz? (21.yuzyila ve bilimsel dusunce ile hemen her seyin neden-sonuc iliski ile açiklanabildigi cağda) Git afrikaya, mizraklı kabile, insanligin 10000 yıl oncesinde yasayan Nijeryasinda dogum orani, dunyanin en yüksek ülkelerinden biri, ne yiyecek ekmekleri ne de cocuk yetistirebilecek imkanlara sahipler.

Muarız bir tutum, muhalif bir göruş bildirecegim diye, saçmaligi savunmayin.

Ben Dogu Avrupalı bir ailenin cocuguyum. Bizim ailede en fazla 2 cocuk var ben de tek cocugum. Ailemin onca imkanina ragmen, tek cocuk olarak gelmişim. SEBEBI kedi köpek mevzusu degil, bizzat gelecek kaygisi ve sosyal yaşamin anne babalara sundugu imkanlar. Bunun da sebebi Ailenin Egitimli olmasi. Farkindaliginin olmasi, Istanbulun zengin semtlerinde her imkana sahip insanlar cocuk yapmaz iken, ya da 1 2 cocuga sahip olur iken, ne hikmetse, yiyecek ekmegi olmayanlar sirf kondoma para vermememek icon 5 6 tane zevkine cocuk yapiyor cunku o cocugun var olmasi ve gelecegi onlarin hicbir sekilde umurlarinda degil. Öyle bir kaygilari yok.

Dolayisiyla Turkiye gibi bir ulkede demokratik haklarin D sine shaip cikmayi bilmeyen bir halkin, tutup da 30 yaşina kadar Avrupayi gezmekten, sosyal zevklere vakit falan ayirabilecek maddi imkani oldugunu falan dusunuyorsani, acayip yanilirsiniz. Bunu soyle 20 li yaşlardaki unili genclere sorsaniza, kac genç gidip sosyalllik yasayabiliyor. Catir catir, Italyani ,ingilizi turkiyeye gezmeye gelebilirken, kaç kişi gidip avrupaya gezebiliyor?

Lafi güzaf neyin ne oldugu gerçekten apaçik.

Emin ol her duamın karşılığını aldım şu güne kadar  

20 yıldır birlikteyiz eşimle,ki hayatımın yarısı ve umarım geri kalanı birlikte geçecek.

İlk önce eğitimlerimizi ve işimizi yoluna koyduk eşimle.

Sonrasında birikim yaptık uzun bir süre.

İkimiz de öğretmen olduğumuz için ( ben İngilizce, eşim özel eğitim başta olmak üzere 3 ayrı branşta) çocuklarla aramız çok iyi.

Tüm artı ve eksiklerini düşünmek zorundaydık. Çok büyük sorumluluk evet, uykusuz geceler, hastalıklar (Allah korusun), parasal sıkıntılar hepsini ölçtük biçtik ve tarttık bu kararı verirken. Allaha şükür şu güne kadar tüm dualarım kabul oldu ve artık başka bir isteğim yok hayata dair. Benim için sevgi dolu bir ortamda ailemle yaşamak ve bunun tadını çıkartmak ilk önceliğim artık.

Yukarıda çok fazla nefret yorumu okudum. Bazılarına hak vermiyor değilim.

Kimi diyor ki sevemedim, kimi diyor ki günümüz ekonomik ortamında parasal olarak delilik, kimi diyor ki yurtdışına gidin vs VS. Hepsine saygım sonsuz.

Fakat

Arkadaşlar aslında boş bir tartışma konusu bu. Herkesin çocuk sahibi olmak ya da olmamakla ilgili düşünceleri ve sebepleri kendilerine özel. Ama bir şeyi denemeden bilemezsiniz o şeyi sevip sevmeyeceğinizi. Üstte bir arkadaş sevemedim diyor, denemiş ve olmamış. Allah içini sevgi ile dolduracaktır zamanla.

Ben mutluyum. Hem de hiç olmadığım kadar. Ve bunun için salak diye nitelendirileceksem bırakın bu salaklığımla mutlu olayım. Siz ne ve nasıl düşünmek isterseniz öyle düşünün çünkü aslında net olan bişey var, kim ne derse desin herkes bildiği boku yemeye devam edecek. Kendilerini ne mutlu ediyorsa. O yüzden ipimle kuşağım biraz da.  

İnsanı sorumluluklar hayata bağlar. Hiç sorumluluğun olmazsa depresyona girersin. Bence çocuk şu dünyadaki en güzel şeylerden biri. İnsanın vererek almaktan çok daha mutlu olduğu ve bu mutluluğun kalıcı olduğu kanıtlanmıştır. Bunlardan en güzeli de çocuğuna vermek olsa gerek!

Eğer Cem Gariboğlu falan değilsen, çocuğun doğduktan sonra insani/hayvani/evrimsel güdülerinle hayattaki tek amacın o çocuğunu güvende tutmak olacak. Biz buna modern dünyada "sağlıklı büyütmek, en güzel eğitimi vermek, maddi-manevi en iyi şartlarda onu yaşatmak" diyoruz. Bizim gibi üçüncü dünya ülkelerinde de "kendi hayatından vazgeçip var olan her şeyini çocuğun için harcamak" oluyor. Yoksa memur maaşıyla o çocuk güzel şartlarda büyümeyecek.

"Ama bir şeyi denemeden bilemezsiniz o şeyi sevip sevmeyeceğinizi. "

O sebeple insanlar bu şeyi denemiyor. çünkü doğduktan sonra zaten çok seveceksin çocuğu, bu sana özgü bir eğilim değil, ebeveyn olan ve olacak herkes için böyle.

Burada çocuk sevgisini övecek senin gibi ortalama çok insan var, tatlı dille ahkam keseceğine pencereni genişletmeyi öğrenmelisin.

Bir de öğretmen olacaksın.

Çocuk güzel şey de ülkede sıkıntı var